Zdalne zarządzanie a udostępnianie ekranu?

Jaka jest różnica między włączeniem zdalnego zarządzania a włączeniem udostępniania ekranu?

Artykuł wsparcia Apple, http://support.apple.com/kb/HT4715 , mówi:

Jeśli administrator Apple Remote Desktop uwierzytelni się przy użyciu nazwy innej niż użytkownik zalogowany na komputerze zdalnym, obowiązują następujące zasady:

• Jeśli usługa została włączona poprzez włączenie udostępniania ekranu, użytkownik udostępniający ekran ma opcję żądania dostępu od użytkownika zalogowanego na wyświetlaczu.
• Jeśli usługa została włączona po włączeniu Zdalnego zarządzania, użytkownik udostępniania ekranu może po prostu wybrać opcję udostępniania ekranu.
• Użytkownik udostępniania ekranu może zawsze wybrać zalogowanie się do własnej sesji.

...

Stwierdza również:

Jeśli ekran komputera zdalnego znajduje się w oknie logowania, administrator pulpitu zdalnego Apple po prostu udostępni ekran. Jest to równoważne działaniu udostępniania ekranu we wcześniejszych wersjach systemu Mac OS X.

Zewnętrzna przeglądarka VNC zawsze będzie połączona z oknem logowania. Jeśli okno logowania nie jest wyświetlane, uruchamiane jest nowe okno logowania, które nie jest widoczne na wyświetlaczu. Użytkownik udostępniania ekranu może następnie zalogować się przy użyciu dowolnego ważnego konta na tym komputerze.

Zakładam więc, że używa tego samego protokołu (VNC) pod spodem i zachowuje się nieco inaczej w zależności od włączonej opcji.

Co to jest zdalny klient Apple? Czy jest to aplikacja do udostępniania ekranu w CoreServices (/ System / Library / CoreServices / Screen Sharing.app) czy jest coś jeszcze, co mogłem przeoczyć?

Wreszcie, czym jest produkt „Apple Remote Desktop” dla Mac App Store (80 USD, http://itunes.apple.com/us/app/apple-remote-desktop/id409907375?mt=12 ) i czym różni się od powyżej?

Dzięki!

Domyślnie Mac OS używa VNC w połączeniu z kilkoma dodatkami (np. Automatyczne wykrywanie przez Bonjour) podczas korzystania z funkcji udostępniania ekranu, aw większości przypadków jest to wszystko, czego potrzebuje przeciętny użytkownik. Jednak dla administratorów systemu zwykle potrzebna jest większa kontrola nad obsługiwanymi komputerami; dlatego Apple zapewnia „Apple Remote Desktop” (ARD), który oferuje o wiele więcej mechanizmów kontrolnych (takich jak sesje terminali, zdalna instalacja oprogramowania, zdalne wyłączanie, zdalne wykonywanie skryptów automatyzujących) i jest to możliwe w przypadku grup wielu komputerów jednocześnie . Aby ta funkcja działała, należy włączyć SSH i zdalne zarządzanie.

W skrócie: Udostępnianie ekranu jest w przybliżeniu równoważne VNC, podczas gdy Apple Remote Desktop to „zaawansowane” oprogramowanie do zdalnej administracji, które wymaga włączenia „Zdalnego zarządzania”. Istnieje również różnica w sposobie obsługiwania przychodzących żądań udostępniania ekranu: jeśli włączone jest „Udostępnianie ekranu”, jeśli obserwator łączy się z kontem użytkownika innym niż aktualnie zalogowane i klika opcję Udostępnij ekran, użytkownik musi potwierdzić przed ekranem Jest udostępniany. W przypadku „zdalnego zarządzania” ekran jest natychmiast udostępniany bez wyświetlania monitu.

Moje doświadczenie z El Capitan polega na tym, że najpierw musisz skonfigurować Udostępnianie ekranu w obszarze Udostępnianie ekranu, nawet jeśli włączone jest Zdalne zarządzanie, a następnie ponownie włączyć Zdalne zarządzanie.

Być może niektóre ustawienia pozostały z wcześniejszej wersji MacOS, ale bez tego wszystko, co mi dało, to „odmowa połączenia”.

podobnie w Sierra, próbując udostępnić ekran ze śnieżnego lamparta, w prawym górnym rogu brakowało przycisku „Udostępnij ekran”, gdzie powinien pojawić się obok przycisku „Połącz jako”. trzeba wyłączyć zdalne zarządzanie, włączyć udostępnianie ekranu, wybrać użytkownika z poświadczeniami administratora, przejść do serwera za pomocą VNC, to działa, zakończyć sesję, włączyć zdalne zarządzanie, które wyłącza udostępnianie ekranu, wrócić przez Findera i przycisk „udostępnij ekran” jest tam, gdzie powinno być i działa. dziwne, ale w porządku