Skąd wiemy, że egzoplaneta jest przyporządkowana pływowo do gwiazdy macierzystej?

Często dyskutując o egzoplanetach, słyszymy, że znajdują się one blisko gwiazdy macierzystej (zwykle czerwonego karła), ale jest też zastrzeżenie, że planeta jest przypieczętowana tą gwiazdą i że ten fakt poważnie zmniejsza szanse tej planety na schronienie życia.

Ale skąd wiemy, że egzoplaneta jest przyporządkowana przypływowo do gwiazdy? Wątpię, abyśmy mogli bezpośrednio obserwować obrót tej planety. Czy to oznacza, że ​​dochodzimy do wniosku, że jest zamknięty, ponieważ tak mówią nam nasze modele teoretyczne, a nie, że obserwujemy go bezpośrednio?

Prawdopodobnie są one zamknięte pod względem pływów, biorąc pod uwagę pewne założenia dotyczące wieku układu planetarnego.

Istnieje wzór do obliczenia, ile czasu zajmie zablokowanie obiektu na orbicie, a jednym z rezultatów tej formuły jest to, że duże obiekty na bliskich orbitach nie zajmują bardzo długo blokowania pływów.

Ponieważ wiele znalezionych przez nas egzoplanet to duże obiekty na bliskich orbitach starych gwiazd, prawdopodobne jest zablokowanie pływów.

Odpowiedź Hobbesa jest poprawna dla planet przypuszczalnie zablokowanych pod względem pływów. Niemniej jednak istnieje kilka egzoplanet, o których wiemy, że nie są zablokowane pod względem pływów, ponieważ ich obroty zostały zmierzone. Pierwszy pomiar rotacji egzoplanety dotyczył Beta Pictoris b , który okazał się mieć 8-godzinny okres rotacji. Innym przykładem jest 2M1207b z 10-godzinnym obrotem. Trzeba przyznać, że te obiekty są tak daleko od swoich gwiazd, że nie spodziewalibyśmy się, że zostaną zablokowane pod względem pływów: pomiary rotacji opierają się na obrazowaniu tych obiektów, co wymaga dużej separacji między planetą a gwiazdą.