Co jeszcze może obserwować teleskop Event Horizon?

Teleskop Horyzontu Zdarzeń był możliwy w celu obserwacji szczegółów supermasywnych czarnych dziur. Wymagało to ogromnej pracy, instalując dodatkowe teleskopy i opracowując sprzęt i oprogramowanie potrzebne do wykonywania VLBI przy tak krótkich długościach fal. Osiągnęli rozdzielczość przestrzenną około 25 mikrosekund, porównywalną z danymi astrometrycznymi z sondy kosmicznej Gaia, ale zoptymalizowaną do bardzo różnych celów.

Moje pytanie brzmi: co jeszcze mogliby pożytecznie zaobserwować? Jakie cele naukowe mają interesujące szczegóły w tej skali kątowej i emitują wystarczającą ilość promieniowania na tej długości fali, aby można je było zaobserwować?

Jeśli moglibyśmy założyć, że większość emisji fal mm od zwykłej gwiazdy jest photospheric, wówczas EHT mogłyby wnieść ogromny wkład do pomiaru promieni gwiazdy.

W tej chwili tę podstawową właściwość można zmierzyć tylko dla gwiazd w krótkotrwałych układach podwójnych zaćmień lub dla małego zestawu pobliskich gwiazd i bardziej odległych gwiazd olbrzymów za pomocą interferometrii w podczerwieni.

Najnowszym stanem techniki jest macierz CHARA o rozdzielczości kątowej 200 mikrosekund. EHT może działać 10 razy lepiej, otwierając tysiąc razy więcej celów do pomiaru promienia kątowego, które można teraz łączyć z paralaksami Gai w celu uzyskania promieni fizycznych.

Oznaczałoby to, że moglibyśmy właściwie zbadać stosunek masy do promienia w gwiazdach o niskiej masie, ustalając, czy szybki obrót i / lub pola magnetyczne zwiększają je. Doprowadziłoby to również do lepszego określenia właściwości tranzytowych egzoplanet.

Tyle wiem o tym, ale podejrzewam, że istnieją inne, rzadsze typy gwiazd, które mogą zostać osiągnięte, a inne można badać z większą precyzją. Wyobrażam sobie, że śledzenie ewolucji promienia zmiennych pulsujących, takich jak Mira, byłoby łatwe - mają one kątową średnicę wynoszącą miliarcsek. Ale najbliższe cefeidy mają promienie około 40 razy większe od Słońca w odległości około 400 lat świetlnych (np. Polaris). Miałoby to średnicę kątową 1 miliarseksera, więc można by tutaj dokonać znacznego postępu.$\sim 10$

Innym miejscem, w którym super rozdzielczość przy mm długości fal byłaby bardzo korzystna, są badania dysków protoplanetarnych. Obserwatorium fal mm mm ALMA dostarczyło już znakomitych zdjęć dysków wokół pobliskich młodych gwiazd w rozdzielczości kątowej rzędu dziesiątek miliarcsek. Ujawniają one możliwe ślady pierścieni i szczelin oznaczających początek formacji planetarnej. Przypuszczalnie obserwacje w znacznie drobniejszej skali mogłyby zostać wykorzystane do przetestowania szczegółowych modeli hydrodynamicznych.

Oczywiście nie mam pojęcia, czy którekolwiek z powyższych jest wykonalne pod względem jasności powierzchni źródła!

Co powiesz na Betelgeuse ?

Betelgeuse jest w odległości około 640 lat świetlnych w porównaniu z 54 milionami lat świetlnych dla M87. Ma średnicę kątową od 0,042 do 0,056 sekundy łukowej, podczas gdy cytowana rozdzielczość EHT wynosiła 0,000025 sekundy łukowej, więc można oczekiwać pewnych szczegółów na jej powierzchni.

Wydaje się, że Betelgeuse przechodzi obecnie szereg szybkich zmian. To młoda, ale bardzo masywna gwiazda, która ewoluuje. Ma zaledwie dziesięć milionów lat, ale w ciągu najbliższego miliona lat ma wybuchnąć jako supernowa typu II .

Najlepszy obraz Betelgeuse to ten z ALMA

Myślę, że problem z tym pytaniem polega na tym, że jest wielu, wielu badaczy i zespołów, którzy chcieliby EHT zbadać swoje rzeczy, ale te pojedyncze teleskopy są już zaangażowane w inne projekty. Te osoby EHT udało się wyciągnąć ten off z powodu sensacyjnego charakteru celu, czarną dziurę! Żaden inny przedmiot astronomiczny nie zwróciłby tak dużej uwagi, tak wiele instytutów pracujących razem, przynoszących środki i czas

Może mógłbyś rzucić okiem na niektóre z najbardziej odległych znanych obiektów ? Jest co najmniej jedna znana galaktyka o Z = 11. Źródło będzie dalekiej podczerwieni, więc myślę, że możesz go zobaczyć, nawet jeśli nie emituje dużo na częstotliwościach radiowych. Masz również najodleglejszy kwazar , najjaśniejszy optycznie kwazar i najbliższy kwazar .

Wydaje się, że Cygnus A był już badany za pomocą VLBI kilka lat temu.