To pytanie można rozszerzyć, aby objąć większą liczbę planet, np. Jowisz - czy chciałbyś również uwzględnić te przykłady?
Myślę, że pytanie powinno zadać pytanie, dlaczego planety ziemskie nie zawsze są doskonałymi sferami i wykorzystują Ziemię jako przykład. Ziemia jest dobrym studium przypadku, ponieważ mamy łatwy dostęp do niej, ale poszerzenie pytania sprawiłoby, że byłaby bardziej na temat astronomii.
Mogą występować nieregularności z powodu lokalnych różnic geologicznych.
EDYTOWAĆ:
Teoria, dlaczego planety mają tendencję do bycia kulistym, polega na tym, że każda nieregularność spowodowałaby nierównomierność pola grawitacyjnego na powierzchni, a siły działające na skały powierzchniowe ostatecznie spowodowałyby, że byłby on kulisty. Chociaż ignorując lokalne nieregularności, Ziemia ma mniejszy promień (od środka masy) na biegunach, o około 42 km mniejszy niż na równiku.
Można to przypisać rotacji Ziemi. Odległość punktu na powierzchni Ziemi znajdującego się na równiku jest większa od osi obrotu niż na jakiejkolwiek innej szerokości geograficznej. Gdy się obraca, powoduje to wybrzuszenie na równiku. Terminem technicznym nadanym temu kształtowi jest spłaszczona sferoida .
Możesz przeczytać o matematycznym wzorze, który opisuje spłaszczenie i więcej o formacji tutaj .
Czy możesz podać jakieś odniesienie do tych informacji.
5
Kształt Ziemi jest geoidą. Jest to spowodowane obrotem naszych planet wokół własnej osi. Z powodu siły odśrodkowej średnica Ziemi jest większa na równiku niż na (fizycznym) biegunie północnym.
Miliardy lat wirowania zdeformowały idealną formę Ziemi - o ile w ogóle kiedykolwiek miała.
Planeta nie jest kulą, ponieważ nie jest w równowadze termicznej i nie jest zamknięta. Jego wewnętrzny rdzeń jest nadal w wyższej temperaturze i nadal otrzymuje energię od Słońca, a także grawitację z innej planety. Ta dodatkowa energia i siła zewnętrzna może skutkować dowolnym kształtem planety.
Odpowiednie pytanie powinno brzmieć: „Kiedy możemy traktować Ziemię jak kulę?”
Jest to kula, gdy patrzymy na nią z odległości co najmniej kilku promieni od Ziemi. Odchylenie od kuli jest rzędu 100 km, w porównaniu z promieniem Ziemi 6400 km, co stanowi zaledwie 2%. W szczególności kształt nadal wygląda na koło, gdy rozdzielczość twojego teleskopu jest niska, a grawitacja jest bardzo zbliżona do obiektu sferycznego.
W rzeczywistości możesz również traktować go jako obiekt punktowy, gdy jesteś bardzo bardzo daleko.
Lub możesz potraktować to jako „płaską” (lub bardzo nierówną górę), kiedy patrzysz na to z powierzchni, gdy stoi tam osoba.
Odpowiedzi:
Nie ma powodu, by tak było.
Mogą występować nieregularności z powodu lokalnych różnic geologicznych.
EDYTOWAĆ:
Teoria, dlaczego planety mają tendencję do bycia kulistym, polega na tym, że każda nieregularność spowodowałaby nierównomierność pola grawitacyjnego na powierzchni, a siły działające na skały powierzchniowe ostatecznie spowodowałyby, że byłby on kulisty. Chociaż ignorując lokalne nieregularności, Ziemia ma mniejszy promień (od środka masy) na biegunach, o około 42 km mniejszy niż na równiku.
Można to przypisać rotacji Ziemi. Odległość punktu na powierzchni Ziemi znajdującego się na równiku jest większa od osi obrotu niż na jakiejkolwiek innej szerokości geograficznej. Gdy się obraca, powoduje to wybrzuszenie na równiku. Terminem technicznym nadanym temu kształtowi jest spłaszczona sferoida .
Możesz przeczytać o matematycznym wzorze, który opisuje spłaszczenie i więcej o formacji tutaj .
źródło
Kształt Ziemi jest geoidą. Jest to spowodowane obrotem naszych planet wokół własnej osi. Z powodu siły odśrodkowej średnica Ziemi jest większa na równiku niż na (fizycznym) biegunie północnym.
Miliardy lat wirowania zdeformowały idealną formę Ziemi - o ile w ogóle kiedykolwiek miała.
źródło
Planeta nie jest kulą, ponieważ nie jest w równowadze termicznej i nie jest zamknięta. Jego wewnętrzny rdzeń jest nadal w wyższej temperaturze i nadal otrzymuje energię od Słońca, a także grawitację z innej planety. Ta dodatkowa energia i siła zewnętrzna może skutkować dowolnym kształtem planety.
Odpowiednie pytanie powinno brzmieć: „Kiedy możemy traktować Ziemię jak kulę?”
Jest to kula, gdy patrzymy na nią z odległości co najmniej kilku promieni od Ziemi. Odchylenie od kuli jest rzędu 100 km, w porównaniu z promieniem Ziemi 6400 km, co stanowi zaledwie 2%. W szczególności kształt nadal wygląda na koło, gdy rozdzielczość twojego teleskopu jest niska, a grawitacja jest bardzo zbliżona do obiektu sferycznego.
W rzeczywistości możesz również traktować go jako obiekt punktowy, gdy jesteś bardzo bardzo daleko.
Lub możesz potraktować to jako „płaską” (lub bardzo nierówną górę), kiedy patrzysz na to z powierzchni, gdy stoi tam osoba.
źródło