Dlaczego szachy chińskie (Xiangqi) są trudniejsze dla komputerów niż szachy międzynarodowe?

Dlaczego szachy chińskie (Xiangqi) są trudniejsze dla komputerów niż szachy międzynarodowe?

Kiedy patrzy się na szachy chińskie w porównaniu z szachami międzynarodowymi, nie można nie zauważyć, jak bardzo ograniczone jest kilka elementów:

1. Królowie są ogólnie ograniczeni do 9 pozycji (pałac) i mają maksymalnie 4 możliwe ruchy (tylko 1 krok ortogonalnie).
2. Dwaj doradcy są ogólnie ograniczeni do 5 wspólnych pozycji (przekątnych pałacu), gdzie oprócz centralnej pozycji pałacu są ograniczeni do 1 ruchu.
3. Dwa słonie są ograniczone do 7 wspólnych pozycji (dwa dotykające się diamenty obok siebie, jak 8 na boku), ponieważ mają ruch, który naturalnie ogranicza je do jednej czwartej planszy (tylko co drugi kwadrat tego samego koloru co jego kwadrat początkowy (na szachownicę), ale także ograniczenie, aby nie poruszać się przez środkową rzekę dzielącą, co zmniejsza ją do oczekiwanej 1/8. W rzeczywistości 7 pozycji na 90, które mogą osiągnąć słonie, jest jeszcze gorszym współczynnikiem niż 1/8, co wynika ze specyficznych wymiarów deski, które jeszcze bardziej ją karają.

Czy jest coś w tych dwóch koniach, dwóch rydwanach (wieżach), dwóch armatach i pięciu chińskich pionkach, co sprawia, że ​​ta gra jest trudniejsza dla komputerów niż międzynarodowe szachy? Czy jest to głównie spowodowane większym rozmiarem planszy, 90 vs 64? A może przeoczyłem jakieś inne względy?

Z tego, co widzę, nie ma zasadniczej różnicy między szachami a Xiangqi, która utrudniłaby Xiangqi komputerowi.

Złożoność szachów w przestrzeni stanów jest nieco wyższa, podczas gdy złożoność drzewa gry Xiangqi jest wyższa. Również współczynnik rozgałęzienia Xiangqi wynosi 38 w porównaniu do 35 w przypadku szachów, co nie stanowi dużej różnicy.

Podejrzewam, że chociaż szachy były przedmiotem badań komputerowych od wielu dziesięcioleci, po prostu nie było takich samych zasobów na optymalizację silników Xiangqi.

Być może wolniejsza gra (z powodu słabszych elementów) wymaga obliczenia dłuższych odmian (patrz złożoność drzewa gry), zwiększając wymagania sprzętowe, ale myślę, że powinna to być niewielka różnica w porównaniu z wyraźnie bardziej złożonymi grami, takimi jak shogi lub go.

Trudno jest dokładnie ustalić, jak silne są obecnie silniki Xiangqi, ale którykolwiek z dwóch czynników wyjaśniłby, gdyby pozostawały w tyle o jedną lub dwie dekady.

Xiangqi ma większą złożoność teoretyczną, głównie z powodu większej płyty. Więc jeśli chcesz przeprowadzić wyczerpujące wyszukiwanie, ma ono większą przestrzeń do wyszukiwania.

Xiangqi jest również bardziej pozycyjny. Do ataku każda strona ma dwie wieże, 4 rycerze i 5 pionków. Dla prostego porównania z zachodnimi szachami, Q + 3P są zastępowane 4 czysto obronnymi elementami. Wiemy, że szachy pozycyjne są trudne dla komputera.

Xiangqi jest bardzo taktyczny, a nie pozycyjny, długo nie ma łańcuchów ani pionków. Trudność komputerów polega na wielu pozycjach dostępnych dla pionków, a plansza ma wymiary 10 x 10.

Myślę, że makruk lub szachy międzynarodowe są bardziej pozycyjne niż xiangqi i shogi.

Xiangqi jest mniej „połączony” niż szachy zachodnie. Na przykład pięć pionków obejmuje tylko co drugi plik; nie są obok siebie. Nie ma „królowej”, która łączyłaby ruch boczny i ukośny. A elementy obronne są albo ograniczone do pałacu (doradcy), albo do patrolowania otaczającej wsi (słonie); nie można ich użyć do zaatakowania przeciwnego króla. Wreszcie, nie ma promocji pionków, co oznacza, że ​​trudno jest wygrać, jeśli wymieniono zbyt wiele pionków.

Z powodu powyższych „rozłączeń” trudniej jest zbudować realne zwycięskie kombinacje, a nawet zwycięskie pozycje niż w zachodnich szachach. Na przykład w przypadku kolejkowania wygrana pionka na pozycji poziomej oznacza wygraną. W chińskich szachach niekoniecznie tak jest.