Czy istnieje sposób na wykorzystanie handicapów w szachach, aby wypełnić lukę między graczami o różnych poziomach umiejętności?

HCP jest rutyną w japońskiej grze Go (mojej najlepszej grze). Podstawową jednostką siły jest jeden kamień, a różnica jednego kamienia reprezentuje pełny poziom różnicy siły.

Kiedyś (około 1500 graczy) zapytałem kiedyś 2100 graczy, ile handicapów musiałaby mi dać, abyśmy mieli równe szanse na wygraną. „Prawdopodobnie rycerz, może więcej”, odpowiedziała. Kiedyś wziąłem handicap na rycerza przeciwko graczowi 2200 i przegrałem, ale była to gra znacznie ściślejsza, bliższa niż gra bez handicapu.

Może to sugerować, że pionek odpowiada około 200 punktom oceny. Najwyraźniej HCP niewiele robi, powiedzmy, 50-punktowa różnica w sile (po prostu grasz i ryzykujesz). Ale poza tym mogą istnieć sposoby wykorzystania handicapów. Nawet oddanie komuś pierwszego ruchu dwa razy na trzy (jak to wcześniej zrobiono w profesjonalnym Go) może coś zrobić.

A może by to zrobiło? Dlaczego HCP nie zostało tak formalnie przeprowadzone w szachach, jak w Go?

Przyznanie przeciwnikowi szansy na pionka lub rycerza może być fajne, aby zwiększyć szanse na wygraną, ale nie jest to dokładna metoda. Pamiętam ekscytujący mecz z handicapem między Kasparowem a Chapmanem. Kasparow wygrał 2,5: 1,5, dając szanse na 2 pionki przeciw ok. 450 Elo punktów mniej. Ponieważ 2 podane pionki zmieniły się dla każdej gry, nie wszystkie gry były dla Kasparowa równie trudne. Podczas wywiadu były mistrz świata powiedział, że najbardziej obawiał się gry, w której musiał puścić środkowy pion króla. Więc pionek nie jest pionkiem. I jeśli dobrze pamiętam, dodał, że wada dwóch pionków była znacznie większa niż podwójna wada jednego pionka.

Dlatego uważam, że nie można skonstruować sensownego systemu metrycznego, którego handicap jest wart ile punktów.

Handicap zmienia szachy w fundamentalny sposób, którego nie robią kamienie.

W drodze zdobycie dodatkowego kamienia odpowiada mniej więcej dodatkowemu ruchowi. W szachach utrata pionka jest katastrofalna, a w grze między dwoma graczami, które znajdują się w granicach ~ 300 punktów oceny, utrata pionka oznacza utratę gry.

Innym powodem, dla którego HCP nie jest wykonywany w ten sposób, jest to, że chociaż ty (1500 graczy) możesz przegrać z 2200 graczami (ledwo) bez rycerza, jest bardzo mało prawdopodobne, aby 2000 graczy przegrało z 2700 graczami podczas kontroli czasu turnieju .

Upośledzenia dokonano, zanim systemy ratingowe stały się tak powszechne. W klubach gracze byliby określani jako „gracze rycerzy”, co oznacza, że ​​potrzebowali szans na rycerza, aby dać silniejszemu przeciwnikowi dobrą grę. Podobnie byli gracze „pionkowie” i „wieża”.

Łatwiejszym handicapem pomiędzy dwoma mniej więcej równymi przeciwnikami byłoby nadanie słabszemu graczowi bieli. Jest to w przybliżeniu równe 25–40 punktów oceny ^{[ 1 ]} . Innym powszechnym handicapem jest gra silniejszego gracza z zasłoniętymi oczami, co oznacza, że ​​nie może on patrzeć na planszę, ale musi wywołać ruchy, aby zagrać.

W „zabawnych” grach z graczami o różnych mocach możesz użyć zegara szachowego i dać słabszemu graczowi więcej czasu. To pozwala mi grać przeciwko mojemu synowi, który właśnie uczy się rozsądnej szansy na zwycięstwo. Często gramy tam, gdzie dostaje 5 minut na dobę do moich 2 minut.

Pod pewnymi względami system oceny jest utrudnieniem. Jest bardzo podobny do szans, jakie dają mniej imponujące konie w wyścigach lub mniej uprzywilejowany bokser.

Jeśli osiągniesz nadwyżkę w oparciu o odpowiednie oceny twojego i przeciwników, zyskasz punkty netto, nawet jeśli nie wygrasz wielu (żadnych?) Gier.

Raz narysowałem mistrza i pokazałem mu wiele punktów. Kiedy pokonał mnie w innym meczu, zdobył 1 lub 2 punkty, ponieważ zgodnie z jego oceną oczekiwano.

edytuj, dla komentarza:

Nie, rozumiem OP całkowicie. Przeciwnicy, z którymi są sparowani, opierają się na ocenie. Kiedy ocena spada lub rośnie, gracz jest sparowany z graczami o podobnym poziomie umiejętności. Tak więc „HCP” nie musi tak często grać brutalnie lepszych graczy. Nie ma praktycznego sposobu na upośledzenie poszczególnych gier w szachy, tak jak w Shogi.

Na niskich poziomach umiejętności gracze upuszczają pionki, więc wszelkie handicapy byłyby bezcelowe. Nawet na moim szorstkim poziomie pojedynczy pionek dodaje 200 lub 300 punktów oceny, a kawałek dodaje 500 lub więcej. HCP szachowy po prostu nie ma zbyt dużej szczegółowości.

Zazwyczaj handicapy w Go są stosowane między słabszym a silniejszym przeciwnikiem, aby gra była bardziej konkurencyjna, dając słabszemu graczowi więcej możliwości ataku i obrony, jak by to było w parzystej grze. Odbywa się to z kolei, aby uniknąć zamiany gry przez silniejszego gracza, przy czym słabszy gracz ciągle grzebał w obronie. Prawdziwy podstawowy cel HCP powinien być postrzegany jako przyspieszenie nauki słabszego gracza, a nie sprawienie, aby gra była przyjemniejsza dla słabszego gracza. Jeśli tego ostatniego chce gracz, powinien szukać gry z graczami o równych umiejętnościach.

Jak opisano w odpowiedzi Andrzeja, niestety nie ma jasnego sposobu na utrudnienie gry w szachy. Jeśli jednak celem jest wykorzystanie HCP jako środka przyspieszającego naukę gry w szachy między korepetytorem a uczniem, powszechną rzeczą jest zagranie w normalną grę w szachy i po napotkaniu sytuacji, w której słabszy gracz myśli, że ma po utracie pozycji następuje zmiana stron na żądanie słabszego gracza: słabszy gracz staje się atakującym, silniejszy gracz staje się obrońcą.

Z własnego doświadczenia, silniejszy gracz jest lepszym szachistą nie dlatego, że ma jakąś magiczną zdolność, ale dlatego, że widzi więcej możliwości i lepiej rozumie różne odmiany. W tym sensie silniejszy gracz jest zwykle w stanie przywrócić słabszą pozycję słabszego gracza (zwłaszcza biorąc pod uwagę rozbieżność w ocenie między atakującym a obrońcą), co czyni go bardzo pouczającym i praktycznym w procesie uczenia się. Jako efekt uboczny słabszy gracz ma szansę na prawidłowe ćwiczenie ataków.

Oczywiście, aby to zadziałało, obie strony muszą zgodzić się, że wygrywanie i przegrywanie nie ma większego znaczenia, i jest po prostu grą dla przyjemności z gry i przyspieszenia zrozumienia słabszego gracza.

Dla mojej siostrzenicy i siostrzeńca (w wieku 5 i 7 lat) zacząłem dostrzegać cztery wybrane przez nich kawałki (minus K lub Q) i za każdym razem, gdy wygrywają, liczba zmniejsza się o jeden. Zaczęliśmy od zmiany stron, gdy wszystko szło po mojej myśli.

Od ponad 15 lat upośledzam gry studenckie, a moi dwaj faworyci, jeśli pozwalają na to względne siły, to: 1) Biała zastępuje królową wieżą (około 4 punktów) -LUB- 2) Biała zastępuje królową biskupem (około 6) zwrotnica). Czarny, odbiornik upośledzeń, nie ma przewagi liczebnej w częściach. Oba handicapy są zdecydowanie gorsze niż standardowa sytuacja z siłą. Gracze nie muszą wiedzieć, jak korzystać z zegarów szachowych. Niezwykle łatwe do wyjaśnienia. Ułożenie królowej zawsze będzie miało wpływ na grę, w przeciwieństwie do na przykład usunięcia wieży. Nie psuje wielu otworów tak bardzo, jak usunięcie rycerza.

Innym handicapem, który jest popularny wśród dzieci, a nawet łatwiejszy do wdrożenia, gdy wiele zestawów jest wyposażonych w dodatkowe królowe, jest wzmocnienie słabszego gracza poprzez zamianę pionka na wolną królową - zwykle QR lub KB. Ten jest również miły, gdy dajesz symultaniczne, ponieważ nie potrzebujesz zapasowych wież i biskupów.

Ostatecznie każdy trener szachowy musi zadać sobie pytanie, czy z handicapu skorzystają klub i studenci. Duży klub z wieloma uczniami na każdym poziomie może nie być potrzebny. Moje szkolne kluby nie miały tego luksusu; regularne upośledzanie silniejszych graczy zwiększa siłę pozostawania słabszych graczy, a także nie spotkałem się z dużym protestem ze strony silniejszych graczy.

Czy ktoś jeszcze korzysta z systemu podobnego do mojego?

Gram w szkole przeciwko dzieciom, a one są okropne. Potrafię uprościć królową i obie wieże, ale zwykle wciąż wygrywam. Kiedy grasz przeciwko graczom o niskich umiejętnościach, handicapy nie mają większego znaczenia.

Jak niektórzy wspominali w wątku, w szachach popularne są zarówno ograniczenia czasowe, jak i pionowe. Możesz także dokonywać handicapów „zakładowych”, jeśli grasz za gotówkę lub walutę za wirtualne pieniądze.

Istnieje kilka witryn z szachami, które oferują handicapy, które pomagają w pokonywaniu często rozległych różnic w poziomie umiejętności w szachach. Spośród wszystkich polecam:

http://www.velocitychess.com

Ta strona pozwala na DOWOLNĄ kombinację handicapów kartowych, pieniężnych i zakładów. Na przykład, jako mistrz USCF, mogę zaoferować słabszemu graczowi dodatkowego rycerza startowego, jego 5 minut do mojej 1 minuty i szanse zakładu 3: 1 na jego korzyść. To świetna zabawa!

Oprócz pionów możesz także dawać darmowe ruchy, ale oba zmieniają grę. Rozgrywanie królowej nie polega na tym, jak dobrze potrafisz grać w szachy, ale na tym, jak dobrze potrafisz przewidzieć ruchy przeciwnika. Dobre szachy polegają na wykonywaniu ruchów, które są dobre bez względu na to, co robi twój przeciwnik, a nie na zgadywaniu, jakie błędy popełni twój przeciwnik. Jest to podobne do tego, jak ogólnie w grach, tylko tyle, że handicap może zrekompensować złe AI.

Coś, co mniej zmienia grę, to dać jednemu graczowi więcej czasu, ale problem polega na tym, że istnieje granica tego, ile daje to korzyści: w pewnym momencie słabszy zajmuje tyle czasu, że silniejszy gracz po prostu używa słabszy ruch gracza do myślenia. Jeśli silniejszy gracz jest w stanie przemyśleć dwa pół-ruchy w krótszym czasie, niż słabszy gracz musi przemyśleć jeden pół-ruch, wówczas udzielenie słabszemu graczowi więcej czasu po prostu pomaga silniejszemu graczowi. Efekt ten można zmniejszyć, gdy dwóch lub więcej słabszych graczy gra jednocześnie z silniejszym graczem. Granie z zasłoniętymi oczami może być również utrudnieniem, ale to, jak bardzo boli to gracza, jest różne.

Kolejny wariant, podobny do sugestii pieska:

Słabszy może, wykonując ruch, wywołać dodatnią liczbę całkowitą. Jeśli wcześniej tego nie robili, jest to opcjonalne, ale gdy tylko wywołają numer, do wszystkich kolejnych ruchów musi towarzyszyć dodatnia liczba całkowita mniejsza niż poprzednia. Jeśli nie jest to możliwe (tj. Poprzedni numer wynosił 1), a ruch nie jest matą, przegrywają.

Dopóki silniejszy gracz nie woła numeru, słabszy może swobodnie zmieniać strony / kolory. Kiedy silniejszy woła numer, słabszy gracz może w dowolnym momencie zmienić strony, ale zmiana ta jest trwała, a słabszy gracz ma teraz tyle tur, aby dostarczyć mat.