Eksperyment Younga z podwójną szczeliną jest bardzo prosty do skonfigurowania i prosty do wyjaśnienia, ale jest przykładem zarówno dyfrakcji, jak i interferencji, z których żadne nie jest modelowane za pomocą konwencjonalnego raytracingu.
Łatwo jest przedstawić przybliżenie wyniku za pomocą tekstur, ale wymagałoby to wcześniejszej wiedzy, jaki powinien być wynik. W przypadku dowolnej konfiguracji, w której liczba i rozmieszczenie szczelin nie jest wcześniej znana, czy istnieją jakieś algorytmy do modelowania efektu w celu wygenerowania poprawnego obrazu wynikowego?
Jeśli nie, co powinien zawierać model, aby dokładnie uzyskać te efekty? Czy śledzenie promieni może być dostosowane do wykorzystywania promieni przenoszących dodatkowe informacje, czy też byłoby wymagane zupełnie nowe podejście?
źródło
Odpowiedzi:
W rzeczywistości można wzmocnić znacznik promienia, aby był w stanie symulować efekty falowe. Artykuł Efekty fali renderowania z rozszerzonym polem świetlnym opisuje jeden ze sposobów na to. Podsumowując, wprowadzono strukturę zwaną Augmented Light Field, która pozwala im modelować efekty falowe z reprezentacją opartą na promieniach. W tych ramach promienie mogą przenosić ujemny blask oprócz pozytywnego blasku; intuicyjnie promienie przenoszące ujemne promieniowanie mogą „odjąć” światło od powierzchni, do których nie mogą dotrzeć, na przykład z powodu efektów interferencyjnych.
Nie wdrożyłem go osobiście i nie mogę mówić o złożoności implementacji, ale uważam, że jest to dobry punkt wyjścia.
źródło