Jaka jest różnica między Z CTE i Z CTE (<nazwy_kolumn>)?

Jak pokazano w sekcji Używanie typowych wyrażeń tabelowych w MSDN, możesz zdefiniować CTE jako:

WITH expression_name [ ( column_name [,...n] ) ]
AS
( CTE_query_definition )

i używaj go w następujący sposób:

SELECT <column_list> FROM expression_name;

Powiedzmy, że mam 2 następujące CTE

with cte1 as(
select name from Table1
)

with cte2(name) as(
select name from Table1
)

Zapytanie wyprowadza takie same wyniki dla obu CTE, jak zapytanie wewnętrzne jest takie samo. Jedyną różnicą między tymi dwoma jest to, że cte2 ma nazwę kolumny ( (name)) zdefiniowaną w deklaracji.

Kiedy wykonuję oba CTE, nie widzę żadnej różnicy w planie wykonania.

Jestem tylko ciekawy, aby wiedzieć:

• Co to za różnica, jeśli nie podam żadnych nazw kolumn w definicji CTE?
• Dlaczego powinienem / nie powinienem określać nazw kolumn podczas tworzenia CTE?
• Czy przypadkiem wpływa to na plan wykonania zapytania? (O ile widziałem, to nie ma znaczenia.)

Już prawie masz odpowiedź na jedno z twoich pytań.

Na stronie MSDN po cytacie znajduje się wiersz wyjaśniający to:

Podstawowa struktura składniowa dla CTE to:

Z nazwą_wyrażenia [(nazwa_kolumny [, ... n])]

TAK JAK

(CTE_query_definition)

Lista nazw kolumn jest opcjonalna tylko wtedy, gdy w definicji zapytania podano odrębne nazwy dla wszystkich kolumn wynikowych.

(Podkreślenie dodane)

Oznaczałoby to, że musisz podać nazwy kolumn w kilku sytuacjach:

• To by działało:

  WITH [test_table] ([NoName], [CAST], [Function]) 
  AS
  (
      SELECT 
          1
        , CAST('1' AS CHAR(1))
        , dbo.CastToChar(1)
  )
  SELECT * FROM [test_table];

• jak to:

  WITH [test_table]  
  AS
  (
      SELECT 
          1 as [NoName]
        , CAST('1' AS CHAR(1)) as [CAST]
        , dbo.CastToChar(1) as [Function]
  )
  SELECT * FROM [test_table];

• Nie byłoby tak, ponieważ nie ma odrębnych nazw dla kolumn:

  WITH [test_table] 
  AS
  (
      SELECT 
          1
        , CAST('1' AS CHAR(1))
        , dbo.CastToChar(1)
  )
  SELECT * FROM [test_table];

Anegdotycznie wolę nazywać kolumny wewnątrz CTE zamiast wewnątrz klauzuli WITH CTE (xxx) AS¹ , ponieważ nigdy nie przypadkowo nie dopasujesz nazw do zawartości kolumny.

Weźmy na przykład następujący przykład:

;WITH MyCTE (x, y)
AS 
(
    SELECT mt.y
         , mt.x
    FROM MySchema.MyTable mt
)
SELECT MyCTE.x
     , MyCTE.y
FROM MyCTE;

Co to wyświetla? Pokazuje zawartość ykolumny pod nagłówkiem xi zawartość xkolumny pod nagłówkiem y.

Dzięki tej realizacji nigdy nie określam nazw kolumn w (xxx) ASklauzuli, zamiast tego robię to w następujący sposób:

;WITH MyCTE
AS 
(
    SELECT Alias1 = mt.y
         , Alias2 = mt.x
    FROM MySchema.MyTable mt
)
SELECT MyCTE.Alias1
     , MyCTE.Alias2
FROM MyCTE;

To usuwa wszelkie wątpliwości dotyczące definicji kolumn.

Na całkowicie niepowiązanym marginesie; zawsze określaj nazwę schematu, odwołując się do nazw obiektów , i zakończ instrukcje średnikiem .

Ostatecznie każda kolumna potrzebuje prawidłowej nazwy i można ją przypisać na dwa sposoby:

1. Lista kolumn

   ;WITH cte (foo)
   AS
   ( select col from tab )
   select foo from cte;

2. Używanie oryginalnych nazw lub aliasów kolumn

   ;WITH cte
   AS
   ( select col from tab )
   select col from cte;

Kiedy robisz zarówno alias jak i listę kolumn

3. Zarówno lista kolumn, jak i aliasy

   ;WITH cte (foo, bar)
   AS
   ( select col1         -- not valid in outer Select
            col2 as colx -- not valid in outer Select
     from tab )
   select foo, bar from cte;

Jest to podobne do definicji Widoku lub Tabeli pochodnej, w której można również określić listę nazw kolumn.

lista kolumn : Gdy masz wiele skomplikowanych obliczeń, łatwiej jest rozpoznać nazwę, ponieważ nie są one rozproszone w kodzie źródłowym. I jest łatwiej, jeśli masz rekurencyjne cte i możesz przypisać dwie różne nazwy dla tej samej kolumny w punkcie 3.

oryginalna nazwa / aliasy : Musisz przypisać alias tylko, jeśli wykonujesz obliczenia lub chcesz / musisz zmienić nazwę kolumny