Czy są jakieś uzasadnione powody, by przechowywać datę i godzinę w osobnych kolumnach?

Staram się zrozumieć decyzję naszego dostawcy oprogramowania o zachowaniu daty i godziny w osobnych kolumnach. Na przykład, kiedy wiersz został utworzony lub zaktualizowany. Zarówno godzina, jak i data są kolumnami DateTime. Używamy SQL Server 2005.

Baza danych zawiera dane naszego systemu ERP i uważam, że największe tabele zawierają około ~ 3 milionów wierszy. Większość tabel zawiera około 100 000–1 000 000 wierszy.

Osobiście domyślnie wybrałbym pojedynczy DateTime dla pojedynczego znacznika czasu. Umożliwiłoby to łatwiejsze obliczanie różnicy czasu, a części daty i godziny można łatwo wyodrębnić ze znacznika czasu. Zużyłby również mniej miejsca.

Czy oddzielanie daty i godziny jest złym postępowaniem, czy też jest coś bardzo genialnego w tym projekcie, którego nie rozumiem?

Domyślam się, że jest to starsza funkcja wsparcia (tj. W wersji 1 ich oprogramowania, mieli datę i godzinę w osobnych polach i zostali zmuszeni do obsługi, ponieważ zawsze działało w ten sposób).

To powiedziawszy, nie ma nic wspaniałego w oddzielaniu daty i godziny, więc nie brakuje niczego.

(Inną opcją jest to, że programiści systemów ERP nie wiedzieli, że pole daty i godziny może przechowywać datę i godzinę, ale o wiele bardziej prawdopodobne jest, że wymagali od firmy, aby działał tak samo jak poprzednie wersje).

Zasadniczo zależy to od użytkowania. Jeśli wiele zapytań łączy ze sobą podelementy, rozważ ich przechowywanie razem, a następnie nałóż na siebie konieczność dzielenia ich na mniejsze w rzadszych przypadkach. Oczywiście podział jest czasem bardziej złożony (lub niemożliwy): rozważ person_full_nameatrybut, z którego musisz wyodrębnić person_family_name. To powiedziawszy, rzucanie wartości czasowej jest trywialne, więc ogólnie wolałbym przechowywać datę i godzinę razem.

Rozważ także przechowywanie razem i oddzielnie, z ograniczeniami (i być może wyzwalaczami), aby upewnić się, że nie zsynchronizują się: w ten sposób możesz podjąć decyzję o podzieleniu / dołączeniu w momencie aktualizacji, a nie w momencie zapytania dane.

W systemie operacyjnym nie widzę dużego zastosowania tego. W systemie analitycznym może być potrzebny osobny wymiar daty z ziarenkiem „dni”, więc data łączy się ze zbiorczymi raportami dat, a być może kolumna „czas”, jeśli z jakiegoś powodu chcesz przeprowadzić analizę według pory dnia .

Możesz także przedstawić datę i godzinę jako kolumny obliczone na podstawie podstawowej kolumny daty i godziny.

Aby dodać do komentarza ConcernedOfTunbridgeWe, istnieje korzyść w zakresie wydajności zapytań, jeśli masz tabelę DateDimension i TimeDimension. Rozważmy, że tabela faktów zawiera zarówno dateDimensionKey, jak i TimeDimensionKey. Jeśli chcesz znaleźć numer czegoś między 8 rano a 5 po południu, możesz po prostu to zrobić

SELECT COUNT(1) FROM FactTable f Inner Join TimeDimension t on f.TimeDimensionKey = t.TimeDimension WHERE t.Hour BETWEEN 8 AND 17.

Jeśli masz indeks dodany do TimeDimensionKey, będziesz potrzebować tylko szukania indeksu dla wyniku w tabeli faktów w celu wyszukiwania danych

Bez tabeli TimeDimension będziesz musiał wykonać następujące czynności,

SELECT COUNT(1) FROM FactTable f WHERE DatePart(mintue, f.Date) BETWEEN 8 AND 17

Prawdopodobnie będzie to wymagać skanowania tabeli, ponieważ silnik bazy danych musi obliczyć wynik dla każdego wiersza, zanim będzie mógł dowiedzieć się, jakie dane mogą zostać zwrócone.