Lokalne i centralne negocjacje płacowe: jaka jest różnica?

Rozważ następujące ustawienie:

1. Zysk maksymalizujący firmy z funkcjami produkcyjnymi $\Pi(w,L)$ , gdzie $w$ to płaca, a $L$ to zatrudnienie.

2. Związki, które chcą zmaksymalizować oczekiwaną użyteczność swoich reprezentatywnych członków związku. Aby to wyjaśnić, niech $v(c)$ będzie pośrednią funkcją użyteczności członka związku, gdzie $c$ jest konsumpcją. Jeśli członek związku jest zatrudniony, otrzymuje wynagrodzenie $c=w$ . W przeciwnym razie otrzymuje zasiłek dla bezrobotnych $c=b$ . Zatem oczekiwana użyteczność reprezentatywnego elementu wynosi

   $$\nu(w)=lv(w)+(1-l)v(b)$$ N L ≤ N l = L /$l=\min(1,L/N)$$N$$L\leq N$$l=L/N$

3. Firmy i związki rokowań nad płac ; tj. jest to problem rokowań zbiorowych. Zbiorowa problemem negocjacji jest modelowane jako maksymalizacji WRT produktu negocjacji Nash (patrz poniżej).$w$$w$

Rozważmy teraz dwa wyniki procesu negocjacji:

1. Związki i firmy uzgadniają niektóre płace . W takim przypadku oczekiwaną użytecznością reprezentatywnego członka jest . Zyski firmy wynoszą .ν ( w ) Π ( w , L $w$$\nu(w)$$\Pi(w,L)$

2. Związki zawodowe i firmy nie zgadzają się na jakiekolwiek płac . W takim przypadku oczekiwana użyteczność dla członków związku wynosi a zyski dla firmy wynoszą .v ( b ) $w$$v(b)$$0$

W modelu prawa do zarządzania rokowania zbiorowe są modelowane jako symetryczne rozwiązanie rokowań Nash z jako względną siłą rokowań związku, biorąc pod uwagę, że firma maksymalizuje zyski w zakresie zatrudnienia. To jest rozwiązanie dla tak że gdzie to produkt do negocjacji Nash .max w Ω ( w ) ∂ Π ( w , L $\gamma$

Teraz, kiedy czytam o tym scenariuszu / problemie z optymalizacją, widzę dwa przypadki w literaturze akademickiej: pierwszy nazywa się negocjacjami płacowymi na poziomie lokalnym (lub na poziomie firmy), a drugi nazywa się negocjacjami płacowymi na szczeblu centralnym (lub krajowym) . Mimo że o nich czytałem, nie rozumiem matematycznej różnicy między nimi.

Jaka jest zatem podstawowa, matematyczna różnica między lokalnymi (lub firmowymi) negocjacjami płacowymi a centralnymi (lub krajowymi) negocjacjami płacowymi, biorąc pod uwagę, że stosujemy model prawa do zarządzania (tj. Pozwalamy firmom jednostronnie określać zatrudnienie)? Jak modelować te dwie sytuacje?

Do tej pory moje domysły i przemyślenia (z czasem będą aktualizowane):

• Lokalne negocjacje płacowe są na poziomie firmy. Centralne negocjacje płacowe nie są na poziomie firmy; zamiast tego firmy są zorganizowane w krajową federację pracodawców.
• W centralnych negocjacjach płacowych firmy traktują problem rokowań zbiorowych jako wydarzenie egzogeniczne. Oznaczałoby to wtedy, że maksymalizując zyski, nie uwzględniają uzgodnionego wynagrodzenia. Jednak w lokalnych negocjacjach płacowych firmy biorą pod uwagę płacę, co oznacza, że ​​maksymalizując zysk, biorą pod uwagę, że płaca jest funkcją zatrudnienia . Chociaż niektórzy autorzy wydają się myśleć w ten sposób, nie rozumiem dlaczego . Być może ma to związek z firmami, które uważają wynagrodzenie za egzogeniczne i niezależne od własnych decyzji inwestycyjnych, ponieważ nie biorą bezpośredniego udziału w procesie barganizacji, ale tylko pośrednio przez federację pracodawców (?).$w=w(L)$
• Jednym z pomysłów było to, że pod centralną negocjacji płacowych, zatrudnienie jest ustalona w procesie negocjacji, podczas gdy w lokalnej negocjacji płacowych, zatrudnienie jest funkcją płac . Różnica odzwierciedlałaby fakt, że firmy postrzegają uzgodnione wynagrodzenie za egzogeniczne, gdy negocjacje płacowe są scentralizowane. Zgodnie z tym pomysłem lokalne negocjacje płacowe byłyby modelowane jako biorąc pod uwagę, że jest rozwiązaniem dla ; a centralne negocjacje płacowe byłyby modelowane jako trzyma ustalone, a firmy wybierają tak, że jest rozwiązaniem dla , gdziemax w Ω ( w ) L = L ( w ) max w Π ( w , L ) max w Ω ( w ) L L max L Π ( w ∗ , L ) w $w$$\max_{w}\Omega(w)$$L=L(w)$$\max_w\Pi(w,L)$$\max_w\Omega(w)$$L$$L$$\max_L\Pi(w^*,L)$$w^*$ jest centralnie ustaloną płacą.
• Harmonogram wydarzeń jest nieco niejasne w artykułach czytałem o lokalnym i centralnym negocjacji płacowych. Ale wydaje się, że jest tak: po pierwsze , płaca jest ustalana w drodze negocjacji płacowych. Po drugie , produkcja odbywa się w miarę, jak firmy rozwiązują problem maksymalizacji zysków. Ponieważ jednak model jest rozwiązywany przez indukcję wsteczną, często zaczyna się od rozwiązania problemu maksymalizacji zysku przed znalezieniem rozwiązań negocjacyjnych Nasha.

Przykłady artykułów związanych z moim pytaniem:

1. Hoel, Michael. „Lokalne a centralne negocjacje płacowe z inwestycjami endogenicznymi”. The Scandinavian Journal of Economics (1990): 453–469.

2. Holden, Steinar. „Lokalne i centralne negocjacje płacowe”. The Scandinavian Journal of Economics 90.1 (1988): 93-99.

3. Holmlund, Bertil. „Scentralizowane ustalanie płac, zmiany płac i polityka stabilizacyjna w ramach związków zawodowych”. Oxford Economic Papers 38.2 (1986): 243–258.