Czy niedoskonałość rynku jest stała? Co to właściwie definiuje?

Mój podręcznik definiuje niedoskonałość rynku jako sytuację, w której „produkcja lub konsumpcja towaru lub usługi powoduje dodatkowe pozytywne lub negatywne efekty zewnętrzne na stronie trzeciej nieuczestniczącej w działalności gospodarczej”. Biorąc to pod uwagę, chciałbym zapytać: Czy wszystkie działania nie powodują efektów zewnętrznych? Na przykład produkcja ropy naftowej zawsze będzie miała negatywne skutki zewnętrzne, niezależnie od interwencji rządu. Tak więc rynek zawsze zawodzi.

Być może teraz źle zrozumiałem. Być może oznacza to, że ilekroć występują efekty zewnętrzne netto (dodatnie - ujemne), rynek zawodzi. Powiedz mi, czy to prawda.

Co więcej, z tego, co przeczytałem, dowiedziałem się, że rynek zawodzi, ilekroć koszty społeczne świadczenia socjalne$\neq$ . Jest to jednak definicja inna niż poprzednio wspomniana (ta, która dotyczy tylko efektów zewnętrznych).

Proszę powiedzieć, co tak naprawdę reprezentuje niedoskonałość rynku. Czy uwzględnia koszty i świadczenia społeczne? Czy tylko koszty i korzyści zewnętrzne? A jeśli uwzględni tylko efekty zewnętrzne, czy niektóre rynki będą się ciągle zawodzić (np. Zużycie ropy)?

Muszę interweniować, aby powiedzieć, że niedoskonałość rynku i efekty zewnętrzne to nie to samo. Nie sądzę więc, aby definiowanie nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku było jak najbardziej poprawne

gdy „produkcja lub konsumpcja towaru lub usługi powoduje dodatkowe pozytywne lub negatywne efekty zewnętrzne na stronie trzeciej nieuczestniczącej w działalności gospodarczej”.

Efekty zewnętrzne są tylko jednym przykładem niedoskonałości rynku. Nieprawidłowość w funkcjonowaniu rynku jest lepiej zdefiniowana jako każda sytuacja, w której rynek, pozostawiony do działania bez jakiejkolwiek interwencji, nie zapewnia wydajnej alokacji (maksymalizującej dobrobyt).

Źródła nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku obejmują

• Efekty zewnętrzne: jeśli wystąpi negatywny efekt zewnętrzny, wówczas będzie miało miejsce zbyt wiele działań z perspektywy społecznej - skutkujących nieefektywnością.
• Siła rynkowa: jeśli rynek nie będzie w pełni konkurencyjny, wówczas firmy będą miały tendencję do podwyższania ceny powyżej kosztu krańcowego w celu zwiększenia zysków. Powoduje to, że konsumenci nie kupują towaru, mimo że są skłonni zapłacić więcej niż jego koszt produkcji - co jest nieefektywne.
• Asymetrie informacyjne: jeśli jedna strona transakcji ma przewagę informacyjną nad drugą, wówczas spróbuje wykorzystać ją ze szkodą dla kontrahenta. To z kolei doprowadzi do tego, że transakcje będą miały miejsce tam, gdzie byłoby to dla nich skuteczne (lub nieufność i brak realizacji skutecznych transakcji).
• Brakujące rynki: czasami wydajne transakcje nie występują, ponieważ rynek po prostu nie istnieje. Na przykład nie ma rynku, który mógłby zabezpieczyć się przed ryzykiem, że nienarodzone dziecko urodzi się niepełnosprawne i wymaga dożywotniej opieki, mimo że wielu rodziców i ich dzieci chciałoby takiego ubezpieczenia (argument często używany w przypadku istnienia państwowych systemy zabezpieczenia społecznego).

Aby odpowiedzieć na rzeczywiste pytania:

„Czy wszystkie działania nie powodują efektów zewnętrznych”? Tak, ale wiele z tych efektów zewnętrznych jest wycenionych. Na przykład, jeśli kupię jabłko, nie będzie już można spożywać tego jabłka, które jest efektem zewnętrznym. Nie powoduje to jednak nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku, ponieważ mechanizm cenowy na konkurencyjnym rynku gwarantuje, że dostanę jabłka, a ty nie tylko wtedy, gdy jestem gotów zapłacić za to jabłko więcej niż ty. Jabłka trafiają więc do ludzi, którzy najbardziej je cenią, co jest efektywne. Ponieważ robimy rzeczy wydajne, nie ma nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku.

Kiedy więc powinniśmy martwić się efektami zewnętrznymi? Powinniśmy sprawdzić, czy efekty netto mogą się wzajemnie znosić. Załóżmy na przykład, że korzyść prywatna z niektórych działań była niższa niż korzyść społeczna, ale koszt prywatny był również niższy od kosztu społecznego o dokładnie taką samą kwotę. Wtedy efekt netto byłby taki, że MPB = MPC w dokładnie takiej samej ilości, w której MSB = MSC. Osoba prywatna podejmowałaby wówczas społecznie optymalne działanie i nie byłoby żadnej nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku. Niepowodzenie rynku występuje tylko wtedy, gdy efekty zewnętrzne są takie, że MPB = MPC w ilości innej niż ta, w której MSB = MSC. Tylko wtedy zachowanie osoby prywatnej (której optymalnym działaniem jest wyrównanie prywatnej krańcowej korzyści i prywatnego krańcowego kosztu) będzie się różnić od tego, co jest społecznie optymalne.

Uwaga na temat krańcowych korzyści i kosztów:

Wykonując tego rodzaju analizę, zazwyczaj zakładamy, że celem jest maksymalizacja całkowitej pomocy społecznej (zielona linia), która jest zdefiniowana jako różnica między całkowitą skumulowaną korzyścią z działania (niebieska linia) a całkowitymi skumulowanymi kosztami (czerwona linia):

Marginalna korzyść społeczna jest zyski społeczeństwa świadczeń jeśli wzrost zużycia o jedną jednostkę . Innymi słowy, MSB wynika z nachylenia krzywej TSB. Podobnie MSC (zdefiniowane jako dodatkowe koszty ponoszone przez społeczeństwo, jeśli konsumpcja wzrośnie o jedną jednostkę) jest równe nachyleniu krzywej TSC.

Teraz obserwujemy coś interesującego: całkowita krzywa dobrobytu uzyskuje maksimum dokładnie w punkcie, w którym nachylenia krzywych TSB i TSC są równe:

Innymi słowy, dobrobyt jest maksymalizowany, gdy MSB = MSC. To nie jest przypadek dla tego konkretnego wykresu, ale jest to znacznie bardziej ogólna właściwość.

To jest właściwie dość intuicyjne. Załóżmy, że MSB> MSC. Gdybyśmy zwiększyli zużycie o jedną jednostkę, społeczeństwo zyskałoby jednostki MSB dodatkowych korzyści i jednostki MSC dodatkowych kosztów. Od MSB> MSC powoduje to wzrost całkowitej opieki społecznej. Podobnie, jeśli MSB <MSC, moglibyśmy zmniejszyć zużycie o jedną jednostkę, a społeczeństwo zaoszczędziłoby więcej kosztów niż straciłoby korzyści. Więc ani$MSB>MSC$ ani $MSB<MSC$może być spójny z maksymalizacją opieki społecznej. Dopiero gdy MSB = MSC stwierdzimy, że nie ma sposobu na zwiększenie dobrobytu poprzez zwiększenie lub zmniejszenie zużycia.

Aby odpowiedzieć na inne pytanie dotyczące tego, co właściwie określa niedoskonałość rynku:

Rynek upada, gdy społecznie pożądany rezultat nie jest osiągany przez rynek. Ponieważ decyzje rynkowe podejmowane są w oparciu o analizę kosztów i korzyści, kiedy społeczny (netto) koszt / korzyść = prywatny (netto) koszt / korzyść, to prywatni uczestnicy rynku podejmą społecznie optymalną decyzję. Jeśli to się zmieni, nie zrobią tego i dlatego mamy niedoskonałość rynku.

Co konkretnie oznacza ta niedoskonałość rynku? Nie ma albo właściwej ilości produkcji, albo niewłaściwej konsumpcji towaru, bez interwencji rządu.

Na przykład:

1. Negatywny efekt zewnętrzny: palenie. Gdyby wszyscy w kawiarni zdecydowali, ile palacz powinien palić, byłoby to bardzo mało, ponieważ każdy ma swój koszt (zdrowie), ale nie ma korzyści. Palacz nie bierze pod uwagę kosztów innych osób, kiedy podejmuje decyzję. Pali aż do: własnego prywatnego kosztu krańcowego = własnej prywatnej krańcowej korzyści. Jednak społecznie optymalny byłby krańcowy koszt społeczny = krańcowa korzyść społeczna . Ponieważ koszt społeczny jest większy niż koszt prywatny, a społeczne koszty krańcowe wzrastają w paleniu, społecznie optymalna ilość palenia jest mniejsza niż optymalna prywatna ilość. Dlatego prywatne decyzje (jak na wolnym rynku) nie prowadzą do społecznie optymalnego wyniku.

2. Pozytywne efekty zewnętrzne: producentem towaru z pozytywnymi efektami zewnętrznymi mogą być budowniczowie ładnych budynków, które podobają się każdemu, ponieważ są przyjemne dla oka. Budowniczowie zyskują pewną ilość z budynków. Jednak wszyscy inni również zyskują, ale nie płacą budowniczym za tę korzyść. Dlatego to pragnienie ludzi nie jest wyceniane na korzyść budowniczego i dlatego budowniczy nie bierze tego pod uwagę. Więc jeśli społeczeństwo zdecyduje, że będzie chciało więcej budynków, niż gdyby decydował budowniczy.

Zasadniczo istnieją dwie ogólne kategorie niedoskonałości rynku:

1. Błędy alokacji. Jest to ten, o którym głównie mówimy w ekonomii i odnosi się do prawidłowej alokacji, produkcji i konsumpcji towarów.
2. Awarie dystrybucyjne. Wtedy rynek prowadzi do niepożądanego podziału dochodu, tj. Zbyt dużej nierówności ekonomicznej. Właśnie dlatego większość krajów ma progresywne podatki dochodowe.

Awarie alokacyjne to nie tylko efekty zewnętrzne, chociaż w większości są. Oto (większość) rodzajów awarii alokacyjnych, abyś mógł lepiej zrozumieć, w jaki sposób definiowana jest niedoskonałość rynku.

1. Efekty zewnętrzne (pozytywne lub negatywne)
2. Dobra publiczne (będą niedostarczone prywatnie, dlatego też rządy je dostarczają. Są to w zasadzie postawy zewnętrzne)
3. Siła rynkowa, taka jak monopol lub kartele. Co najważniejsze, naturalne monopole, ponieważ tego problemu nie można rozwiązać poprzez większą konkurencję.
4. Informacje asymetryczne (zagrożenie moralne, niekorzystny wybór itp.)

Zasadniczo spójrz na wszystkie założenia wymagane do tego, aby rynek był wydajny. Sprawdź, gdzie zawodzą te założenia, i znalazłeś pewną formę niedoskonałości rynku.

Pamiętaj, że nie wszystkie towary wytwarzają efekty zewnętrzne, jak mogłoby się wydawać. Ponadto zauważ, że tak, bardzo często rynek zawodzi. Stąd duża liczba rynków jest faktycznie regulowana. Dla każdej firmy, którą otworzysz, musisz ją zarejestrować, uzyskać zezwolenie itp. Jednak bardzo często nie potrzebujemy dużo regulacji. Często w debatach nie chodzi o to, czy wprowadzić jakieś regulacje, czy też nie, ale o niezbędny zakres regulacji. Wynika to z faktu, że regulacja jest kosztowna i nie chcemy jej stosować, jeśli korzyści z niej płynące są zbyt małe w porównaniu do kosztów.

1. Istnieją zarówno pozytywne, jak i negatywne efekty zewnętrzne. Towar może mieć jedno i drugie, co do zasady, może być sumą do zera.
2. W przykładzie chleba Foobara „spożywanie chleba dodaje węglowodanów do diety, co zapewnia zdrowe funkcjonowanie pracowników, sportowców itp.” Nie jest efektem zewnętrznym, jest korzyścią, której cena jest ceną.
3. Wiele towarów jest opodatkowanych lub subsydiowanych, a jeśli są one równe i przeciwne do ich poziomu efektów zewnętrznych netto, wówczas nie ma pozostałych efektów zewnętrznych z powodu budowy
4. Niedoskonałości rynku mogą być minimalne w powodowanej przez nie utracie masy. Jeśli chodzi o dobro konsumpcyjne, efekty zewnętrzne są jak podatki, ich straty masy własnej (w przybliżeniu, zależy od form funkcjonalnych) zwiększają się w wielkości produktu efektów zewnętrznych i elastyczności popytu. Dlatego też, jeśli popyt jest wysoce nieelastyczny (jak na mleko lub chleb), a efekty zewnętrzne są prawdopodobnie niewielkie (ponownie w przypadku mleka lub chleba), całkowite zniekształcenie tych efektów zewnętrznych jest prawdopodobnie niewielkie.

Dlatego rozumiem zewnętrzną nieprawidłowość w funkcjonowaniu rynku nie tylko jako okoliczność, w której marginalna korzyść prywatna $\neq$marginalna korzyść społeczna, ale w przypadku gdy nierówność powoduje zakłócenia o znaczeniu ekonomicznym. Pamiętaj, że wszystkie modele są złe; praktyczne pytanie brzmi: jak źle muszą być, aby nie były przydatne . Model efektów zewnętrznych jest użyteczny tylko wtedy, gdy opisuje zniekształcenie wystarczająco duże, aby poważnie zniekształcić popyt.

Czy potrafisz wyjaśnić, jakie są różnice między kosztami i świadczeniami społecznymi, kiedy mówisz „Czy uwzględnia koszty i świadczenia społeczne? Czy tylko koszty i korzyści zewnętrzne?”?

Twój ekonomiczny podręcznik brzmi źle. Szczerze mówiąc, brzmi to tak, jak większość podręczników ekon. Cytat, który napisałeś, jest okropną, okrągłą definicją efektów zewnętrznych.

Z pewnością nie wszystkie działania powodują efekty zewnętrzne, a przynajmniej nieistotne. Jeśli kupię od ciebie kamień, nie ma efektów zewnętrznych. Nikt inny nie jest zaangażowany. Teraz mógłbyś zdobyć tę skałę przez kradzież, co byłoby zewnętrznością, ale prawdopodobnie wyjąłeś ją z własnej własności lub kupiłeś od kogoś, kto to zrobił.

Jeśli koszty społeczne przewyższają świadczenia społeczne, to na pewno ponosisz porażkę. Ale w takim przypadku jest to prawdopodobnie porażka rządu - rynki nie mogą tak naprawdę przynieść ujemnych korzyści netto. To znaczy, chyba że uważasz grupy przemocy (takie jak gangi) za aktorów rynkowych.

Definicja Ubiquitousa jest wystarczająco poprawna, ale zdefiniowałbym ją bardziej szczegółowo:

Biorąc pod uwagę szczególne otoczenie gospodarcze, niedoskonałość rynku jest sytuacją, w której motywacje podmiotów rynkowych stymulują zachowania, które uniemożliwiają ostatecznie rynkowi osiągnięcie maksymalnie wydajnej działalności, lub zachęcają do zachowań, które uniemożliwiają rynkowi osiągnięcie maksymalnego możliwego poziomu wzrostu wydajności.

Większość piszących o niedoskonałościach rynku ma w sobie przeróżne mity i nieporozumienia. Wszechobecny wymienił następujące rzeczy, które tak naprawdę nie są niedoskonałościami rynku: asymetrie informacyjne, siła rynkowa i brakujące rynki. Żadna z tych rzeczy nie jest niedoskonałością rynku, ponieważ nie uniemożliwia optymalnej alokacji produktów. Na przykład istnieje powód, dla którego niektóre rynki nie istnieją - mamy nawet na to frazę: „nie ma na to rynku”.

Wiele rzeczy, które wydają się być niedoskonałościami rynku, nie są uwzględniane w kosztach. Jak asymetria informacji. Uzyskanie informacji i zapewnienie równych informacji kosztuje. Koszt ten może przekroczyć wartość. Nie wiedząc, gdzie są koszty, nie możesz zrozumieć, co jest „optymalne”. Optymalny to teoretyczny „idealny rynek”. Optimal to realna możliwa do osiągnięcia alternatywa.

„Czy niepowodzenie rynku jest stałe?”

Nie jestem pewien, co masz na myśli, ale odpowiedź jest prawie na pewno nie. Kiedy i jak wiele niedoskonałości rynku ma miejsce, zależy od otoczenia rynkowego, które jest kombinacją krajobrazów prawnych i społecznych. Jeśli zmienisz prawo, zmienisz gdzie i jak często niedoskonałości rynku. Dziwne naciski społeczne mogą zrobić to samo, o czym świadczy Freakonomics.

Napisałem pełny artykuł na ten temat tutaj: https://governology.wordpress.com/2016/07/05/the-role-of-government-part-1/