Open Drain vs. Open Collector

Czy istnieje praktyczna różnica między wyjściami Open Drain i Open Collector, czy też terminy są stosowane zamiennie? Jeśli rzeczywiście są różne, w jakich kontekstach każdy z nich jest korzystny? Mam przeczucie, że są funkcjonalnie równoważne, ale Open Drain jest zaimplementowany w technologii FET, podczas gdy Open Collector jest zaimplementowany w technologii BJT.

Zgadza się, otwarty kolektor to BJT, otwarty odpływ (C) MOS. W obwodach logicznych, w których prądy są niskie, napięcie nasycenia BJT może być nieco wyższe niż spadek napięcia z powodu dla FET, ale nadal będzie znacznie niższe niż maksymalne napięcie dla niskiego logiki .$R_{DS(ON)}$

Wyjątek: nie można użyć wyjścia TTL typu otwarty kolektor jako mechanizmu zmiany poziomu do połączenia z CMOS o bardzo niskim napięciu. Falownik może pracować na Vcc tak niskim jak 0,8 V, a arkusz danych daje maksymalny niski poziom 0,25 Vcc, czyli 0,2 V. Otwarty kolektor będzie miał większy spadek napięcia niż ten. ( To urządzenie określa nawet maksymalne napięcie wejściowe niskiego poziomu 0 V, co jest po prostu niemożliwe.)

Uwaga
Poza przewodowym ORingiem (patrz I2C) często stosuje się otwarty odpływ / kolektor do sterowania czymś pracującym przy innym napięciu niż układ logiczny, często wyższym napięciu. W przypadku niektórych rodzin logiki niskiego napięcia nie jest to już możliwe, ponieważ tranzystory polowe nie będą tolerować wysokiego napięcia iz tego powodu niektóre rodziny będą miały wbudowane diody zaciskowe w celu ochrony wyjściowych tranzystorów polowych.