Jak utworzyć okrągłe punkty o różnych średnicach?

Chcę zmapować ankietę drzewa. Myślę, że wykreślę punkty położenia drzew, a następnie dodam później inne dane, takie jak typ drzewa itp. Do tabeli atrybutów. Czy istnieje sposób, w jaki mogę mieć atrybut opisujący promień lub średnicę, w zależności od tego, które jest łatwiejsze, koła wokół punktu. W rzeczywistości potrzebuję dwóch kółek, jednego do opisania promienia / średnicy czaszy, a drugiego do tego samego dla obszaru ochrony korzenia.

Czy robię to we właściwy sposób, czy jest lepsza metodologia?

Korzystanie z QGIS 1.8.0

Można to łatwo osiągnąć za pomocą pola skali Advanced - Size (zamiast obliczania buforów, które muszą być ponownie obliczane przy każdej zmianie wartości).

Chodzi o to, aby mieć prosty symbol punktowy jednostki mapy w rozmiarze 1 . (Jednostki mapy są zdefiniowane w projekcie CRS.) Jeśli mierzysz średnicę wierzchołka drzewa w metrach, możesz po prostu użyć tego pola średnicy jako pola skali wielkości.

Skalowanie rozmiaru można zastosować tylko do całego symbolu. Jeśli chcesz jednocześnie wizualizować obszar ochrony wierzchołka drzewa i korzenia, musisz dwukrotnie dodać warstwę i zmienić pole skali wielkości na inne pole.

Oto przykład ustawienia, którego użyłem z katastrem wiedeńskiego drzewa:

Prawdopodobnie nie masz nic przeciwko w swojej metodologii. Radziłbym ci utworzyć pole atrybutu zawierające prawidłową średnicę (wm) dla każdego z punktów drzewa. Wystarczy utworzyć nowe podwójne pole w tabeli atrybutów i wstawić rozmiar (np. 1,5 m lub 0,9 m).

Na koniec możesz użyć tego pola do stylizacji (zwiększ rozmiar punktów drzewa proporcjonalnie do średnicy czaszy) lub do utworzenia bufora wokół punktu drzewa (narzędzia geometrii wektorowej QGis -> Bufor -> wybierz pole atrybutu jako źródło. Jeśli spowoduje to powstanie małych buforów, po prostu utwórz kolejne pole atrybutu i przeskaluj je w górę -> pomnóż przez 10).

W GIS możesz zrobić coś, co nazywa się buforowaniem. Dowolną funkcję wektorową można buforować, aw większości przypadków można kontrolować jakość / rozdzielczość bufora - w większości przypadków jest to parametr kontrolujący liczbę segmentów. Podejście, które wybrałbym to:

1. Utwórz warstwę punktową dla danych drzewa
2. Dodaj dwa pola, aby zapisać odległości między osłoną a osłoną
3. Przechwyć dane
4. W QGIS utwórz bufor wszystkich punktów, używając wartości zapisanej w polu czaszy
5. Zapisz obiekty bufora na nowej warstwie zwanej baldachimem
6. Powtórz proces ochrony roota

** Będziesz musiał zapisać wartość promienia, a nie średnicę, w przeciwnym razie bufory będą dwukrotnie większe niż rzeczywisty rozmiar

Otrzymasz wtedy trzy warstwy. Warstwa punktowa z lokalizacjami drzew, warstwa wielokątów pokazująca zadaszenia dla każdego z drzew oraz kolejna warstwa wielokątów dla obszarów ochrony korzeni. Teraz będziesz mógł wizualizować trzy elementy na mapie, a także przeprowadzić dalszą analizę. Na przykład obliczyć wielkość nakładania się czaszy różnych gatunków drzew.

Ważną rzeczą do zapamiętania będzie upewnienie się, że przypisujesz unikalny identyfikator do każdego drzewa, więc podczas generowania buforów i przechowywania ich na osobnej warstwie możesz je ponownie połączyć.

Zdaję sobie sprawę, że to stosunkowo stare pytanie, ale jako arborysta konsultingowy zdobyłem duże doświadczenie w badaniach drzew i tworzeniu graficznych reprezentacji linii zrzutowych i stref ochrony korzeni, szczególnie przy użyciu QGIS.

To powiedziawszy, muszę poprzeć podejście CHendersona, ponieważ jest to takie, którego używam do każdego inwentarza, który prowadzę. Zakwalifikuję to poparcie, mówiąc, że wypróbowałem również podejście nakreślone przez Podmrok, i stwierdzam, że rozmiar kół zmienia się wraz ze zmianą skali mapy.

Tworzenie dodatkowych plików kształtów ma tę zaletę, że zachowana jest reprezentacja graficzna, jeśli chcesz wyeksportować plik kształtów do CAD (robię to praktycznie w 100% przypadków). Ponieważ pomiary drzewa są używane do edycji inżynierów i tym podobnych, produkt CAD jest dla nich bardziej wartościowy i łatwy w obsłudze.

Zniechęciłbym cię również, jeśli to możliwe, do dodawania do tabeli atrybutów. W zależności od wielkości ekwipunku może to być bardzo żmudne i zwiększa prawdopodobieństwo błędu. Zamiast tego zbieraj odpowiednie dane w terenie, transkrybuj je do formatu cyfrowego (jeśli nie zbierasz ich cyfrowo za pomocą PDA, tabletu, GPS itp.) I importuj je do QGIS jako .csv. Większość innych danych można dodać za pomocą kalkulatora pola, w tym promienie strefy ochronnej (które w Ontario są oparte albo na średnicy pnia, albo na linii opadowej).