W następstwie tego pytania: TTF i inne „nowoczesne” systemy czcionek oraz różnice w wielkości czcionek

Czcionki o wyższej jakości zawierają informacje podpowiedzi, które w skrócie lepiej dopasowują granice glifów do siatki rastrowej.

Jest powszechnie stosowany na ekranie, gdzie zmniejsza wygładzanie.

Ale czy informacje wskazujące są w ogóle wykorzystywane przez jakieś urządzenia drukujące? Jeśli tak, to jakiego rodzaju (laser stacjonarny / atramentowy / naświetlarki do litho itp.) I kiedy robi to wymierną różnicę?

Szukam bezpośrednich odniesień do tego, że są używane przez urządzenia drukujące, a jeśli to nie wystarczy, niektóre pomiary empiryczne (np. Porównanie typu czcionki z podpowiedziami / typu czcionki bez podpowiedzi tekst / typ konwersji na wektor)

(Dlaczego nie zrobię tego sam? Nie jestem już w branży, więc nie mam niestety narzędzi).

Każdy sterownik drukarki warty swoich bajtów zwraca uwagę na podpowiedzi (w przeciwnym razie inne sterowniki wyjęłyby go za sektor rozruchowy i pobiłyby c ***). Wszelkie RIP również. Wskazówki zostały pierwotnie opracowane dla drukarek o niskiej rozdzielczości (drukarka laserowa 300-600 dpi to urządzenie o niskiej rozdzielczości), ale zastosowano je również do renderowania na ekranie. Znalazłem dobry artykuł z TUGboat, który dobrze i dobrze omawia ten temat.

Aby to zilustrować, oto test przeprowadzony dzisiaj przy użyciu zwykłego biurowego papieru do kopiowania na standardowej biurowej drukarce laserowej bez Postscript, bezpośrednio z programu Illustrator. Czcionka to Minion Pro Regular na 12, 9 i 6 punktach. Przy każdym rozmiarze blok tekstowy został skopiowany, a kopia przekonwertowana na kontury. Wszystkie sześć próbek ustawiono na jednym arkuszu i zeskanowano przy 600 ppi:

12pt tekst:

12 pkt w zarysie:

9 pkt tekstu:

9 pkt zarysowane:

6 pkt tekstu:

6 pkt zarysowane:

Sprawdź ten artykuł w Typotheque: Kliknij tutaj

Zwłaszcza odpowiedź pana Bil'alk na Sebastiana w komentarzach -> tutaj

„... czcionki mają zazwyczaj podpowiedź do 50 ppem (zazwyczaj nie są potrzebne w wyższej rozdzielczości), efekty podpowiedzi będą widoczne w rozmiarach mniejszych niż 12 punktów przy 300 dpi, 6 punktów przy druku 600 dpi lub 3 punktów przy 1200 dpi. Czasami czcionki są podpowiedzi do znacznie wyższego ppem, w którym to przypadku podpowiedzi będą widoczne w większości rozmiarów tekstu na wydruku. ”

Podpowiedzi są używane we wszystkich procesach rasteryzacji - drukowanych lub sitodrukowych. Podstawową różnicą między ekranem a drukiem jest to, jak zauważalne może być podpowiedź lub jej brak.

TLDR: Być może nie chcesz się zbytnio martwić o podpowiedzi i drukowanie (być może jest to opinia).

Aby odpowiedzieć na pytanie:

„Ale czy informacje wskazujące są w ogóle wykorzystywane przez jakiekolwiek urządzenia drukujące? Jeśli tak, to jakiego rodzaju (stacjonarny laser / drukarka atramentowa / naświetlarki do litho itp.) I kiedy robi to wymierną różnicę?”:

PostScript i drukowanie

Mówiąc najprościej, podpowiedzi czcionek to podgląd ekranu czcionki PostScript z gładszymi krawędziami. Sama czcionka postscriptowa przed renderowaniem wygląda jak bitmapa i tak lubi rip, ponieważ daje wyraźną wyraźną krawędź (patrz obrazek poniżej) na płytkach. Tak też naprawdę wyglądają czcionki i wektory po wydrukowaniu: bez wygładzania.

Czcionki Postscript są samodzielne. Samo podpowiedzi zostały dostosowane przez typografów, którzy utworzyli czcionki, a zgrywanie ma własne algorytmy do dostosowywania czcionki przed jej „zrasteryzowaniem”; na przykład przy użyciu czcionki o wartości 11,5 punktu zamiast 12 punktów zgrywanie spowoduje matematykę w celu dostosowania rozmiaru i renderowania w oparciu o dane, które ma, zwykle dane 12 punktów. Każda platforma lub system faktycznie musi renderować czcionki, więc czcionki są w pewien sposób dynamiczne. Czcionki Postscriptum zasługują na wiele szacunku tylko z tego powodu, włożono w nie wiele godzin pracy, aby stworzyć tak doskonałe renderowanie.

Sama czcionka PostScript zawiera 2 pliki na czcionkę; jeden dla ekranu (czcionka wyświetlana) i jeden PostScript dla systemu zgrywania (do drukowania w systemach opartych na PostScript).

Każda czcionka PostScript zawiera również plik dla każdego stylu; dlatego też mogą być cięższe niż inne czcionki, naprawdę zawierają więcej danych. Na przykład kursywa może nie działać na niektórych z nich, jeśli nie zostały utworzone w wersji kursywą. Zgrywanie powiela tylko renderowanie „fałszywą kursywą” lub wcale. Teoretycznie ta czcionka zapisana kursywą po prostu nie istnieje do zgrania. Na marginesie, dlatego dobrze jest nie używać żadnej sztucznej stylizacji z czcionkami PostScript (np. Używając przycisku „pogrubienie” w oprogramowaniu do publikowania zamiast używania prawdziwej czcionki „pogrubiona Helvetica”).

Czcionki Postscript wyglądałyby brzydko same na ekranie, ponieważ wydają się „nieprzetworzone”, z dużymi ostrymi pikselami, podobnymi do bitmapy (patrz pierwsze zdjęcie). Dlatego w pakiecie czcionek PostScript znajduje się dodatkowy plik; jest to tak zwana czcionka „screen” lub „display”. Technicznie rzecz biorąc, Rip nie potrzebuje go, ale bez niego trudno jest zweryfikować dowód na ekranie. Część podpowiedzi na ekranie jest obsługiwana przez czcionkę ekranową, a zgrywanie korzysta z PostScript z własnymi danymi i danymi zawartymi w wersji czcionki PostScript. Czcionka ekranowa to po prostu rodzaj nakładki o niskiej rozdzielczości, która tymczasowo zastępuje na ekranie czcionkę PostScript wyłącznie w celach wizualnych, ale nie jest to drukowana. Dodaje efekt antyaliasingu i sprawia, że ​​czcionka wygląda na wygładzoną na ekranie. Kiedy drukujesz czcionkę postscriptową na drukarce nie postscriptowej (np. Większość atramentów), dlatego widzisz ją w niskiej rozdzielczości; drukuje tylko czcionkę ekranową o niskiej rozdzielczości.

Na koniec wszystkie czcionki i wektory są drukowane na bitmapę o bardzo wysokiej rozdzielczości. W przypadku skryptów postscriptowych Rip jest odpowiedzialny za renderowanie czcionek za pomocą określonych algorytmów przed ich „spłaszczeniem”. To właśnie robi zgrywanie; dekoduje dane matematyczne postscriptowe, odczytuje je i ponownie koduje. Zazwyczaj część jest przechowywana jako raster, a druga dla wektorów w większości nowoczesnych zgrywek, ale ostatecznie wszystko to zmiażdży się, gdy zostaną wyrzucone na talerz lub film. Dlatego mówię, że ostatecznie wszystko się „rasteryzuje”.

TrueTypes i drukowanie

W przypadku TryeTypes i OpenTypes podpowiedziami zarządza silnik czcionek komputerów / systemu, na którym są używane, oraz algorytmy zawarte w czcionce. Następnie informacje są wysyłane do Zgrania w podobny sposób, jak przesyłane są informacje wektorowe. Wyniki są bardziej WYSIWYG w ten sposób, a rip nie musi tak naprawdę przetwarzać ich w żaden inny sposób niż wektor.

W pewnym sensie podpowiedzi do czcionek są podobne do czcionek, podobnie jak wygładzanie obrazów. Logicznie (zastrzeżenie: nie testowałem osobiście TrueTypes i Rip i filmów), wektoryzowana wersja czcionki wektorowej TrueType powinna być bardzo zbliżona do tego, czego Rip użyje do zakodowania własnych danych. Tak czy inaczej czcionka będzie musiała być renderowana przez jeden system lub drugi (twój lub system drukarki), a następnie zostanie zakodowana w celu wysłania jako PostScript.

Oto jak to naprawdę wygląda w małym rozmiarze:

Po co dbać o wskazówki dla drukowanych projektów? Kiedy robi to wymierną różnicę?

Wielu projektantów myli to, co widzą na ekranie i to, co jest naprawdę drukowane, PO zgraniu. To pytanie nie dotyczy ekranu i sieci, dotyczy relacji podpowiedzi w świecie druku.

Oczywiście jest to bardzo trudne do sprawdzenia, jak naprawdę nie można porównać wersję drukowaną z jednego ekranu doskonale bez skanowania (oddanie z powrotem do cyfrowej) ponownie, tym drukowania ... co może powodować zniekształcenia, które zmienią wyniki; ten sam problem występuje w przypadku prawie wszystkiego, co trzeba wiele razy przekonwertować ze średniego na cyfrowe na nośnik, i zwykle ostatnia wersja będzie cierpiała z powodu pewnych zniekształceń w porównaniu do oryginalnej. W tym przypadku mówimy o zniekształceniach, które mogą być na poziomie 0,05 pkt lub 0,001 pkt i mniej, a nawet mniej niż pułapkowanie (np. 0,144 pkt., Na przykład „gruby” pułapkowanie standardowe) ... to nie jest t w tym przypadku podjąć wiele konwersji, aby stracić dokładność. Osobiście uważam, że testy „domowe” w tej kwestii nie mogą dać wiarygodnych wyników.

Dlatego wspomniałem w innym komentarzu, że można to poprawnie zweryfikować tylko wtedy, gdy zostanie to wykonane przy użyciu drogiego skanu bębna, i być może użyj folii jako nośnika (nie papieru i naprawdę nie używając atramentu). Jakość małych skanerów domowych lub biurowych jest o wiele za niska, aby była w tym przypadku niezawodna w porównaniu do skanów komercyjnych lub skanów bębnowych. Oczywiście może być zauważalna różnica, jeśli porównasz czcionkę ekranową o rozmiarze 4 punktów z wydrukiem o wielkości 4 punktów ... ale z drugiej strony, kiedy kiedykolwiek wydrukujesz w tym rozmiarze? Nawet przy dużej czcionce zauważysz niewielką różnicę. Inne czynniki spowodują również nieznaczną zmianę grubości tej czcionki, takie jak na przykład przyrost kropki i rodzaj stosowanego papieru lub metody drukowania.

Porównanie wektoryzowanej czcionki z „aktywną czcionką” jest jak porównanie aktywnej sceny widzianej na własne oczy z obrazem sceny. Podpowiedzi na ekranie są dynamiczne, druk lub wektor nie są dynamiczne w ten sam sposób. Oczywiście będzie niewielka różnica, nie można oczekiwać, że „aktywna czcionka” będzie renderowana na ekranie w taki sam sposób jak wektor, tak samo jak nie można oczekiwać, że wektor i obraz rastrowy będą wyglądały tak samo, gdy powiększanie. Wektoryzacja czcionki ma podobny efekt jak śledzenie niskiej rozdzielczości w programie Illustrator; anty-alias może być renderowany w zależności od ustawień.

Osobiście porównałem wiele mediów razem, ponieważ jest to część procesu kontroli jakości jako technik przygotowania do druku; używasz filmu i wydrukowanego dowodu i po prostu porównujesz je razem na lekkim stole. Mogę powiedzieć, że istnieje nawet niewielka (bardzo mała) różnica w porównaniu filmu i wydruku laserowego, a nawet filmu i ostatecznego wydruku. Ma to więcej wspólnego z procesem zgrywania i algorytmem każdej maszyny niż z samą czcionką. Technicznie rzecz biorąc, powinny być wszędzie identyczne, jeśli nie są wektoryzowane.

Więc dlaczego powinieneś się tym przejmować lub kiedy ... no technicznie myślę , że nie powinieneś. Nawet jeśli istnieje niewielka różnica, różnica jest tak mała, że ​​Twój projekt nie powinien w żaden sposób ucierpieć z powodu tej dodatkowej „konwersji”.Inną sprawą jest to, że ... nie masz dużej kontroli nad typem używanego RIP, zawartymi w nim czcionkami, sposobem przetwarzania twoich tekstów / wektorów, a nawet zalewaniem w tym momencie. Te rzeczy również zmienią wygląd niektórych elementów po wydrukowaniu. Właściwie to pułapki są tym, o co powinieneś się martwić, jeśli naprawdę martwisz się tak małymi szczegółami i doskonałym renderowaniem. Jedno jest pewne, nawet mały tekst o wielkości 3-4 punktów lub cokolwiek opartego na wektorze zawsze będzie wyglądał ostro, a „podpowiedź” nie ma w tym momencie nic wspólnego z czytelnością (lub brakiem). Problemem jest wybór medium, projektu, pułapki i innych czynników.

Teraz opiera się to na moim osobistym doświadczeniu jako prepress, które pracowało z różnymi starymi i nowymi RIP, różnymi mediami, takimi jak papiery, filmy i płyty, różne skany, i widziałem różnice między filmem a drukiem laserowym vs. podgląd z Rips vs ostateczne wyniki. Nie próbuję odwoływać się do autorytetu (po prostu odpowiadam), ale różnice są tak małe w poszczególnych sitodrukach, że nie warto się nimi martwić, a szczerze mówiąc, niewiele można zrobić dane są wysyłane do Zgrania. technicznie rzecz biorąc, Rip wydaje się traktować czcionki wektorowe, które nie są Postscriptami, w taki sam sposób jak każdy wektor; więc wydaje mi się, że wektoryzowana wersja czcionki jest bardzo bliskado tego, co ostatecznie dostaniesz na rip. Osobiście pamiętam większość moich obserwacji z czcionkami Postscript, więc nie mogę tego potwierdzić, poza wskazaniem zasobów wyjaśniających, w jaki sposób przetwarzane są typy TrueTypes.

Jeśli projekt wymaga, aby „podpowiedź” została wydrukowana idealnie jak na ekranie, czcionka powinna zostać zmieniona na cieńszą, a użyte KOLORY (z powodu zalewkowania) powinny być w centrum uwagi. Jeśli „podpowiedź w drukowaniu” staje się problemem, oznacza to, że projektant lub drukarka wykonał złą pracę lub wybrał czcionkę, która może być problematyczna dla projektu.

Myślę, że ta odpowiedź ma pewne dobre strony, mówiąc o drukowaniu i podpowiedziach, tak naprawdę nie wiem, gdzie są błędy. Więc cofnąłem to, nawet jeśli było dużo ocen negatywnych. Być może ktoś, kto pracował na systemach Rip, mógłby wyjaśnić, co należy przejrzeć, z kilkoma wyjaśnieniami i chętnie go edytuję. Niestety nie mogę podać cyfrowego przykładu, ponieważ 1) skanowanie na bębnie jest kosztowne, 2) kosztuje też film, a także 3) Nie mam już dostępu do sprzętu.

To nie jest proste pytanie, ponieważ podpowiedzi są pojęciem związanym z wyświetlaniem, a drukowanie jest czymś zupełnie innym. Oczywiście staje się to bardzo techniczne i może ktoś z Agfa, Unisource, Scitex lub Kodak mógłby lepiej odpowiedzieć na to pytanie z większą precyzją i prawdziwymi danymi technicznymi.

PS: Czcionki Postscript mogą być wektorowe lub bitmapowe, jak podaje źródło poniżej.

Podpowiedzi dotyczące czcionek (znane również jako instruktaż) to użycie instrukcji matematycznych do dostosowania wyświetlania czcionki konturowej, tak aby pokrywała się z rastrową siatką. Przy niskich rozdzielczościach ekranu podpowiedzi mają kluczowe znaczenie dla uzyskania wyraźnego i czytelnego tekstu. Może temu towarzyszyć wygładzanie krawędzi i (na wyświetlaczach ciekłokrystalicznych) renderowanie subpikseli dla większej przejrzystości.

W celu wyświetlania tekstu na ekranie podpowiedzi czcionek wskazują, które piksele podstawowe są interpolowane, aby wyraźniej renderować czcionkę.

Mechanizm renderowania czcionek FreeType 2 o otwartym kodzie źródłowym korzysta z automatycznego podpowiedzi, gdy takie podpowiedzi nie są obecne lub ich użycie jest ograniczone patentem na oprogramowanie.

Czcionki Postscript: skalowalna technologia czcionek firmy Adobe, która renderuje czcionki zarówno dla drukarki, jak i ekranu. Czcionki PostScript są dostępne w formatach Type 1 i Type 3. Czcionki typu 1 używają prostego, wydajnego języka poleceń i są powszechnie używane, ale czcionki typu 3 nie. Czcionki typu 3 mogą wykorzystywać cały język PostScript do tworzenia złożonych projektów, a czcionki typu 3 mogą być również mapami bitowymi .

^{źródło: smashingmagazine.com, wikipedia, pcmag.com/encyclopedia/term/49555/postscript-fonts}