Optymalna wysokość linii w stosunku do rozmiaru czcionki

Czy istnieje zgoda co do optymalnej matematycznej proporcji wysokości linii i rozmiaru tekstu? A jeśli tak, to czy jest tak samo w przypadku druku i Internetu?

Krótka odpowiedź: „Nie”

Długa odpowiedź: w podejmowaniu decyzji o prowadzeniu są cztery czynniki (obecnie oznacza odległość od jednej linii bazowej do następnej, zwana również wysokością linii): wysokość x znaków, miara (długość linii), waga pociągnięcia samych znaków i rozmiar czcionki. W tej odpowiedzi, dla uproszczenia, zamierzam używać zamiennie „wiodących” i „wysokości linii”.

Spośród nich dominuje miara, a następnie wysokość x i rozmiar w punktach.

Im szersza miara, tym bardziej otwarta musi być wysokość linii, aby zachować czytelność. Jeśli twoja miara jest dłuższa niż około 70 znaków wybranego kroju pisma i rozmiaru czcionki, musisz zwiększyć wysokość linii, aby czytnik nie pomijał lub przypadkowo powtórzył linię podczas czytania.

Rozmiar znaków nigdy nie jest taki sam jak rozmiar punktowy, który w dniach typu metalowego był brany pod uwagę jako całkowity pomiar od dołu najniższego zstępującego (np. Ogona małej litery „y”) do góry najwyższego wstępującego (takiego jak pionowy skok małej litery „h”). Wysokość małej litery „x”, z której pochodzi „x-wzrost”, może być wysoka (Arial) lub bardzo krótka (Bernhard Modern) w stosunku do wielkości punktu. Wpisz set, aby wysokość linii była taka sama, jak rozmiar punktu to „set solid” - bez dodatkowego odprowadzenia między liniami. Arial lub Helvetica wyglądają okropnie solidnie. Bernhard Modern nie.

Aby zachować czytelność, kroje pisma o dużej wysokości x w stosunku do wysokości czapki i wznoszenia (np. Century Schoolbook lub Helvetica) wymagają większej wysokości linii w stosunku do wielkości punktu niż Garamond lub Futura, które mają mniejsze wysokości x.

Szeryfowe znaki bezszeryfowe mają zwykle znacznie grubsze pociągnięcia, w stosunku do ich wielkości, niż czcionki szeryfowe. Ustawienie ich zbyt ciasno (mała wysokość linii) powoduje, że akapity i strony wyglądają na bardzo ciężkie i ciemne, i mogą bardzo utrudniać ich czytanie. Otwarcie początkowego, a czasem i odstępów między znakami, znacznie poprawia wygląd tekstu. Twarz szeryfowa o względnie małej wysokości x, jak Garamond, można ustawić przy znacznie mniejszej wysokości linii.

Wszystkie te rozważania są modyfikowane przez projektanta, aby strona wyglądała. Niektóre tematy są wzbogacone przez bardziej zwiewny wygląd strony (np. Poezja romantyczna, opowieści o jednorożcach), wzywając do delikatnego kroju pisma i otwartego prowadzenia. Inni potrzebują więcej autorytetu (powiedzmy podręczników) i korzystają z ciemniejszego „koloru pisma”.

Teraz pozwól mi zrezygnować z idei Golden Ratio ( phi ). Byłoby błędem w prawie wszystkich przypadkach. Matematyka nie ma z tym nic wspólnego. Wygląd ma.

W przeciwieństwie do tego, co mogłoby się wydawać, duży tekst, taki jak nagłówki, wymaga ściślejszego przewijania niż tekst akapitu. Nagłówki są często ustawione na „wiodące ujemne” - wysokość linii jest mniejsza niż rozmiar punktu. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku nagłówków we wszystkich wersjach, które zawsze wymagają zmniejszonego prowadzenia. (Z powodu wstępników i zstępujących często nagłówki wieloliniowe mają różne linie wiodące na każdej linii, aby odstępy między wierszami wyglądały równomiernie.) I odwrotnie, małe rozmiary, takie jak podpisy lub przypisy, wymagają większej liczby wiodących lub stają się trudne do odczytania. Pismo wygląda „luźniej”, gdy staje się większe, i „ciaśniejsze”, gdy się zmniejsza, co wymaga dostosowania odstępów między literami poniżej 8 punktów i powyżej około 24 punktów w przypadku większości krojów.

Poważnie byś poszedł na manowce, gdybyś próbował użyć phi (lub dowolnego stałego współczynnika) do obliczenia wysokości linii, ponieważ miałbyś rację tylko przypadkowo.

W Internecie używaj krojów zaprojektowanych dla urządzeń o niskiej rozdzielczości przez co najmniej kilka kolejnych lat, aż ekrany o średniej rozdzielczości (250 - 400 ppi) staną się powszechne. Nie wszystkie „czcionki internetowe” od dostawców takich jak Google, Extensis lub Typekit są dostępne w rozmiarach tekstu na większości monitorów. Tekst internetowy lepiej czyta się, gdy jest nieco bardziej otwarty niż na wydrukowanej stronie, z powodu grubej siatki punktów i manipulacji OS, które rozmazują pociągnięcia i zniekształcają kształty znaków.

Edytuj Ok, więc może „nie mogę się pomylić” nie był najlepszym wyborem słów. Oczywiście nie ma uniwersalnego optimum, ale złoty stosunek naprawdę wygląda dobrze w wielu przypadkach. Sprawdź ten kalkulator układu oparty na phi. http://www.pearsonified.com/typography/

A oto świetny artykuł wyjaśniający rozumowanie programisty http://www.pearsonified.com/2011/12/golden-ratio-typography.php

Nie możesz pomylić się ze złotym współczynnikiem.

Wysokość linii = wysokość tekstu x 1,62

Nawiasem mówiąc, świetne pytanie.