Jestem nowy w technologii LoRa i czytałem jej specyfikacje techniczne na stronie internetowej lora-alliance.org. W dokumencie SF jest zawsze brane pod uwagę między 7-12. Jaki jest powód nieuwzględnienia wartości poza tym zakresem, na przykład SF6 lub SF13? Czy dzieje się tak z powodu wrażliwości odbiornika, czy kryje się za tym matematyczny powód?
Układy z serii sx1276 nie obsługują współczynników rozprzestrzeniania poza SF6-SF12 (dla arkusza danych sx1276 / 77/78/79). Nowe układy z serii sx1262 obsługują SF5 (zgodnie z arkuszem danych sx1261 / 2).
Przy niższych współczynnikach rozprzestrzeniania w pewnym momencie nie jest to już widmo rozproszone i prawdopodobnie najlepiej przejść na modulację FSK. Wyższe współczynniki rozproszenia nakładają surowsze wymagania na dopasowanie częstotliwości TX i RX, szczególnie przy wąskich pasmach.
Nie jestem ekspertem od częstotliwości radiowych, więc nie mogę odpowiedzieć na ograniczenia teoretyczne. Z praktycznego punktu widzenia, SF12 jest już dość trudny w użyciu, biorąc pod uwagę, jak niskie są w końcu prędkości transmisji danych.
Przyczyny są czysto techniczne.
W układach SX127x nagłówek PHY w jawnym trybie nagłówka ma zawsze długość 28 bitów i musi pasować do pierwszych 8 symboli zakodowanych na stałe przy redundancji CR 4/8. W SF7 8 symboli w CR 4/8 koduje dokładnie 28 bitów. W SF6 tylko 24 bity to za mało. A jeśli nie możesz wysłać jawnego nagłówka, nie możesz wysłać ramki o zmiennej długości, więc nie ma ramki SF6 LoRaWAN. Chipy SX126x otrzymują nowy silnik ramkowania od SX128x, ale muszą pozostać kompatybilne z ustaloną bazą SX127x i SX130x, więc nie ma też SFR LoRaWAN.
SF13 jest możliwe, ale trzeba by podwoić rozmiar jednostki FFT i buforów w układzie, zwiększając cenę, aby uzyskać malejący zwrot. Uznano, że nie warto.