Dlaczego fe80 :: / 10 jest zarezerwowany dla lokalnych adresów linków, gdy fe80 :: / 64 jest faktycznie używany?

Rozumiem, że IPv6 rezerwuje prefiks fe80 :: / 10 dla lokalnych adresów linków i że hosty wybierają adres z prefiksem / 64.

Dlaczego zarezerwowane miejsce jest o wiele większe niż to, co jest faktycznie używane dla lokalnego łącza?

Myślę, że zakres link-local został ustawiony na / 10, aby po prostu lepiej „pasował” do innych zakresów, np. Site-local (zanim został zastąpiony unikalnym local).

Początkowo myślałem, że może to zezwalać na użycie wielu lokalnych sieci link na tym samym łączu, ale RFC 4291 wyraźnie stwierdza, że można użyć tylko fe80 :: / 64.

Wiesz, nigdy tego nie rozważałem.

Zakładam, że fe80 :: / 64 jest używany, ponieważ systemy następnie uruchamiają autokonfigurację adresu bezstanowego (SLAAC) w tym / 64. Pozostała część / 10 jest dostępna dla statycznie przypisanych adresów lokalnych i bloków sieci. Mam trudności z wymyśleniem znacznych przypadków użycia dla statycznych przypisań lokalnych, ale przypuszczam, że istnieją powody, dla których ludzie mogą chcieć to zrobić.

Filozofia projektowania stojąca za IPv6 polega na tym, że posiadanie rozsądnie ustrukturyzowanej przestrzeni adresowej jest ważniejsze niż zachowanie adresów. Nawiasem mówiąc, IPv4 został wymyślony z tym samym pomysłem (dlatego każde urządzenie ma 16 milionów adresów sprzężenia zwrotnego, ale zawsze używa tylko adresu 127.0.0.1, a większość adresów klasy D i E jest nieużywana).

Adresy lokalne dla łącza teoretycznie marnują miliardy adresów IP, ale nie jest to uważane za problem. Podobnie, przekazanie każdemu klientowi pełnego / 56 lub nawet / 48 jest technicznie bardzo marnotrawstwem, ale nie jest prawdziwym problemem.

Podejście to ma swoją ciemną stronę: twierdzenie, że IPv6 może nadać adres IP każdemu ziarnu piasku na świecie (lub niektórym takim) jest nonsensem, podobnie jak twierdzenie, że IPv4 może obsługiwać 4 miliardy urządzeń. W rzeczywistości, zanim zsumujesz wszystkie odpady w IPv6, przekonasz się, że limity są znacznie węższe (wciąż większe niż IPv4).

Myślę, że sprowadza się to do 2 rzeczy. Po pierwsze, nie można routować lokalnego łącza, więc nie jest potrzebny identyfikator podsieci. Zakłada się, że ponieważ nie można routować, że cokolwiek następującego po prefiksie aż do ostatnich 64 bitów będzie równe zeru. Po drugie, podobnie jak inne podobne prefiksy IPv6, prefiks to wszystko do ostatniego bitu „1”. Zachowuje to spójność.