Protokół dystrybucji etykiet (LDP) w MPLS

Ostatnio przeszedłem przez technologię MPLS i mam wątpliwości co do tego, po przeczytaniu niektórych funkcji MPLS.

A---B---c
    |    |
    D----E

Powiedzmy, że routery A, E to LER, a B, C, D to LSR, chcemy wysyłać ruch z A-> E. Dowiedziałem się, że tylko LSR może początkowo przypisywać etykiety, a w LDP routery podrzędne inicjują dystrybucję etykiet i wiązanie etykiety / FEC.

Can someone please explain me
1.)how A(LER) can transmit the packets to B(LSR).
2.)how can B know which label and port to forward,if it receives the distribution from C(Where C and D are downstream routers)

Dzięki.

Sama etykieta jest albo etykietą zbiorczą, co oznacza, że ​​etykieta nie ma dołączonej informacji o przepisywaniu, więc nie zna interfejsu wyjściowego ani adresu MAC wyjściowego. Etykiety zbiorcze są używane na przykład do podłączonych sieci.
Etykieta zbiorcza oznacza, że ​​nie znasz informacji o wyjściu po wyszukiwaniu MPLS, więc musisz wykonać normalne wyszukiwanie adresu IP, aby określić informacje o wyjściu.

Normalna etykieta jest dołączana z informacjami o przepisywaniu danych wyjściowych, tzn. Wyszukiwanie względem etykiety zwróci interfejs wyjściowy (ze wszystkimi niezbędnymi informacjami, takimi jak adres MAC, VLAN itp.)

Załóżmy, że wszystkie linki są metryką 1 IGP, z wyjątkiem metryki BC 2.

Aby A wysłał do sprzężenia zwrotnego E (192.0.2.5), nastąpi:

1. E przydzieli albo jawne (0) albo niejawne (domyślne) dla 192.0.2.5/32
2. E rozdzieli prefiks + etykietę (FEC) do C i D, używając LDP
3. C przydzieli do tego lokalną etykietę, powiedzmy 100 (może być cokolwiek)
   1. C zaprogramuje wpis FIB, aby etykieta 100 punktów do interfejsu w kierunku E, a operacje etykiety MPLS „SWAP 0”, jeśli jawnie zerowy, lub „POP”, jeśli domyślnie zerowy
   2. C zaprogramuje wpis FIB, tak aby prefiks 192.0.2.5/32 wskazywał na interfejs w kierunku E, a operacja na etykiecie MPLS „PUSH 0”, jeśli jest jawna zerowa
4. D przydzieli do tego lokalną etykietę, powiedzmy 200 (może to być cokolwiek, nawet 100, 300, 400)
   1. D zaprogramuje wpis FIB, tak aby etykieta 200 punktów wskazywała interfejs w kierunku E, a operacja etykiety MPLS „SWAP 0”, jeśli jest jawnie zerowa, lub „POP”, jeśli domyślnie jest zerowa
   2. D zaprogramuje wpis FIB, tak aby prefiks 192.0.2.5/32 wskazywał na interfejs w kierunku E, a operacja na etykiecie MPLS „PUSH 0”, jeśli jest jawna zerowa
5. D i C rozprowadzą prefiks + etykietę do B, używając LDP
6. B przydzieli do tego lokalną etykietę, powiedzmy 300 (może być cokolwiek)
   1. B zaprogramuje wejście FIB, dzięki czemu etykieta 300 punktów do interfejsu w kierunku D (z powodu metryki IGP!), A operacja etykiety MPLS „SWAP 200”
   2. B zaprogramuje wpis FIB, tak aby prefiks 192.0.2.5/32 wskazywał na interfejs w kierunku D, a operacja na etykiecie MPLS „PUSH 200”
7. B rozdzieli prefiks + etykietę do A, używając LDP
8. A przydzieli do tego lokalną etykietę, powiedzmy 400 (może być cokolwiek)
   1. A zaprogramuje wpis FIB, aby etykieta 400 wskazywała na interfejs w kierunku B, a operacja etykiety MPLS „SWAP 300”
   2. A programuje wpis FIB, tak aby prefiks 192.0.2.5/32 wskazywał na interfejs w kierunku B, a operacja etykiety MPLS „PUSH 300”

Teraz dzieje się w płaszczyźnie przekazującej, gdy A wysyła do 192.0.2.5/32

1. A PUSH (narzuci) etykietę 300 i wyśle ​​w kierunku B
2. B skonsultuje się z FIB w sprawie 300, czyli interfejsu D i SWAP 200
3. D skonsultuje się z FIB dla 200, czyli interfejsu E i POP (lub SWAP 0)
4. E otrzyma ramkę