Niedawno nabyłem mojego pierwszego psa od osoby, która się wyprowadzała, ale nie mogła zabrać go ze sobą. Pies to 3-letnia mieszanka Labrador. Nie wiemy, co to za inna rasa, ale podejrzewam, że jest wskaźnikiem.
Pies jest niesamowicie grzeczny. Potrafi „siedzieć” i „trząść”, nie wchodzi do żadnego pokoju, chyba że otrzyma pozwolenie, jest w stanie spędzić dzień samotnie, jestem w stanie wyprowadzić go bez smyczy i za każdym razem do mnie wróci Wzywam jego imię. Jest także bardzo miły z małymi dziećmi i ogólnie przyjazny. Kiedy zabieram go na spacery, naprawdę lubi ze mną biegać, skakać po ścianach i zaznaczać różne rzeczy. Czasami też wskoczy na mnie w zabawny sposób, ale bardzo rzadko. Inną interesującą rzeczą, którą zauważyłem, jest to, że czasami nie będzie jadł swojego jedzenia, chyba że ja lub moja żona staniemy obok niego podczas jedzenia.
Nie udało mi się jednak zmusić go do zagrania w grę typu fetch, przeciąganie liny lub wiele innych rzeczy. Próbowałem kupić mu Konga, ale on go ignoruje lub chętnie wyciąga z niego jedną nagrodę, a potem przestaje. Przyniosłem mu zabawkę do żucia i linę, ale od tygodnia nie zostały naruszone. Próbuję dowiedzieć się, jakie czynności mogę z nim zrobić w domu, aby zapewnić mu rozrywkę. W tej chwili muszę go głaskać, bo po prostu siedzi na łóżku. Najbardziej martwi mnie to, że nudzi się, gdy wyjdziemy z domu i zdenerwujemy się lub zaczniemy się niszczyć, albo będę musiał związać go na podwórku.
Zapytałem swojego poprzedniego właściciela, co zrobił, a poprzedni powiedział mu, że po prostu pozwala psu spędzać czas na podwórku, ale ich podwórze było znacznie większe niż nasze, a pies czasami uciekał, a potem wracał godzinę później.
Co mogę zrobić, żeby mój pies się zabawił?
Edycja: kontynuacja
Okazuje się, że mój pies nie musi się bawić. Zostaje w domu i niczego nie rujnuje, nawet gdy nie ma nas ponad 8 godzin. (Sąsiedzi widzą, że jest karmiony i zabierają go na spacer). Woli „bawić się” (chodzić na spacery / jogging, być zwierzakiem, siedzieć w tym samym pokoju i nic nie robić) z ludźmi, a nie zabawkami, ale kiedy jest sam, nie wydaje się też, aby musiał wchodzić w interakcje z jakimikolwiek przedmiotami.
Odpowiedzi:
Miałem podobne problemy z zainteresowaniem mojego psa zabawkami . Jeden pies będzie leżał w łóżku cały dzień i bawi się sam „w tajemnicy” w nocy. Ma 13 lat i historycznie dobrze współdziała tylko z moją żoną (jego „osobą”), więc nie przejmuję się nim. Bardziej uniwersalnie interaktywny pies nie będzie bawił się zabawkami, ale będzie się opalać cały dzień. Niedawno rozpocząłem kilka działań, którymi się zainteresowała i przedstawię je tutaj. Oba wiążą się z rodzajem „żartobliwej złośliwości”; budując swoje podekscytowanie, ale nie dostarczając jej zabawki, dopóki nie osiągnie wysokiego poziomu zaangażowania; alias „nie możesz tego mieć”.
Przy obu tych działaniach musiałem uważać, aby się nie ugryźć, przypadkowo lub umyślnie (z irytacji). Chociaż jest małym psem, jest jamnikiem z silnym ugryzieniem. Znana jest z tego, że patrzy na mnie, by zwrócić na siebie uwagę, więc wiem, że nie skrzywdzi mnie celowo. Masz większego psa i musisz bardziej uważać, jeśli spróbujesz mojego podejścia.
Kto ma Kość?
Jeden akt, który wykonuję, polega na uzyskaniu wielu kości kręgosłupa od rzeźnika; są one dostępne w naszym lokalnym sklepie spożywczym, Publix, wstępnie zapakowane dla psów. Daję jej nową kość co tydzień. Kiedy już ją rozgryzła, biorę kość i siadam z nią na końcu korytarza. Potem pokazuję jej czystą kość, chowam ją i ciągle pytam: „kto ma kość?” podekscytowanym głosem, poruszając dłonią w powietrzu. Czasami uściskam rękę nisko i blisko niej. Zaczyna szczęśliwie skakać na miejscu, trzęsąc się i wydając podekscytowane okrzyki i zabawne odgłosy. Narasta, dopóki nie zacznie szczekać; wtedy rzucam kość korytarzem i mówię jej: „GO GO!”. Będzie ścigać się za kością, „złapać ją”, albo zostaw ją i odejdź, lub podnieś go i chowaj go, aby przeżuć przez minutę. Jeśli ona żuje, albo produkuję przed nią inną oczyszczoną kość, albo otrzymuję od niej kość i powtarzam ten proces. To może trwać chwilę; w końcu się wyczerpuje.
Irytujący plusz
Przez cały czas przewraca się na plecy, żeby pocierać brzuch. Niedawno, gdy leżała na plecach, wziąłem pluszową zabawkę i przetarłem ją od nosa do ogona, a potem zatoczyłem krąg i znów to zrobiłem. Po kilku przejściach „celowo irytujących” ją, otworzyła usta i próbowała figlarnie ugryźć zabawkę, idąc jej ścieżką głową. Trwało to około 5 minut. Zrobiłem to jeszcze kilka razy. Od tamtej pory zauważyłem, że zabawka kilkakrotnie poruszyła się z jej skrzyni i wiem, że to nie był inny pies ani ktokolwiek inny, więc to pewnie ona. To jest postęp.
źródło