Moi rodzice mają dwa psy, oba są dość stare i chore. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że prędzej czy później trzeba będzie podjąć decyzję o uśpieniu jednego z nich.
Chcemy, aby drugi pies był tak łatwy, jak to możliwe, aby rozumiał, co robimy. Martwimy się jednak, że pies rozwinie strach przed weterynarzem - lub gorzej - jeśli pozwolimy mu dołączyć do zabiegu.
Podczas gdy moglibyśmy pojechać do kliniki weterynaryjnej, weterynarz już zgodził się przyjść do naszego domu, jeśli to konieczne. Chociaż wolimy później, wciąż nie wiemy, w którym momencie powinniśmy pozwolić drugiemu psu dołączyć (po eutanazji lub w jej trakcie).
Jak możemy uczynić tę procedurę tak łatwą, jak to możliwe?
Odpowiedzi:
Mieliśmy dwie kocięta ratownicze, brata i siostrę. Siostra zaginęła (spadła z balkonu, a później zmarła). Jej brat codziennie wychodził na balkon, miaucząc za nią. To było naprawdę smutne.
Jeśli pies bierze udział, gdy weterynarz wykonuje procedurę, nie może przetworzyć tej sytuacji. Jest to człowiek, który wchodzi i robi coś z psem i umierającym psem. Z tego aspektu nic nie można na tym zyskać. Nie chcesz, aby Twój pies miał złe relacje z weterynarzem. Nawet gdyby pies miał wziąć udział po zabiegu, poczułby zapach weterynarza i chemikaliów i nie byłoby to dobre skojarzenie.
Jak więc pogodzić psy potrzebujące straty, nie powodując złego związku z ludźmi?
Proponuję zabrać psa z domu i zrobić to w gabinecie weterynarza. Pies będzie rozpaczał (tak jak nasz kot), ale ostatecznie zaakceptuje, że drugi pies nie wróci.
Sugerowałbym wtedy poświęcenie psu więcej uwagi i przywiązania w kolejnych miesiącach.
To moja rada i nie wierzę, że istnieje zdecydowanie najlepszy sposób, aby to zrobić.
źródło