Jak mogę nauczyć mojego psa chodzić na śliskich podłogach?

Jedna z moich Chihuahua ma niewielkie problemy z równowagą, więc boi się chodzić po drewnianych podłogach. Będzie dobrze chodzić po dywanach, trawie, kamieniu i śniegu, ale nie będzie chodzić po drewnianych powierzchniach z czterema nogami. Bardzo rzadko wraca na dywan, jeśli pozostanie pozostawiona na środku drewnianej powierzchni. Kiedy zacznie iść, zwykle będzie chodzić do końca. Im dłużej stoi w miejscu, tym bardziej jej nogi się rozkładają i wkrótce będzie leżała na brzuchu.

Jak mogłem zwiększyć jej pewność chodzenia po drewnianych (i innych śliskich) powierzchniach?

Mieliśmy ten problem z obydwoma naszymi Labrador Retrieverami, gdy byli młodzi, ale na szczęście nie mieliśmy dużo drewna, z wyjątkiem 2 pokoi, które rzadko odwiedzali. Jeszcze bardziej mylące było to, że nie mieli problemów z płytkami lub podłogą winylową, tylko z drewnem. I zwykle wchodzili do pokoju, ale wychodzenie było kolejnym problemem.

Gdy zapuszczali się do tych pomieszczeń, utknęli na dywaniku na środku pokoju i stali tam, próbując wymyślić, jak wyjść bez wchodzenia na podłogę, a ich rozwiązanie zazwyczaj wymagałoby próby skoku na powierzchnię czuli się bardziej komfortowo. ale ponieważ rozpiętość była zwykle zbyt daleko, aby skoczyć, zwykle kończyło się to tym, że lądowali na drewnie i powodowali lądowanie awaryjne, co powodowało, że byli bardziej nerwowi na podłodze i ostatecznie powodowali, że szczekali z pokoju, gdy byli oblepiony.

Tak więc działało dla nas zachęcanie ich do chodzenia po podłodze z nami w pobliżu.

• Umieścilibyśmy w pobliżu coś na podłodze, na tyle blisko, aby mogli do niego dotrzeć bez wchodzenia na podłogę.
• Powtarzalibyśmy, powoli odsuwając smakołyk dalej i zachęcając ich, by sięgali po niego w dowolny sposób.
• Kiedy poczęstunek był na tyle daleko, że musieli zejść na podłogę, zaoferowaliśmy wsparcie (fizycznie pomóżcie im wesprzeć), zachęcając ich do wolnego chodzenia.
• W końcu nauczyli się robić małe kroki, aby utrzymać ciężar w środku i byli na tyle pewni siebie, aby przejść po podłodze.

Nie był to szybki proces (myślę, że zajęło to każdemu z nich 3-6 miesięcy), ale robilibyśmy to tylko kilka razy podczas każdej sesji kilka razy w tygodniu. Staraliśmy się również zakończyć sukcesem, dlatego skróciliśmy kilka sesji, jeśli przyniosły one kilka pozytywnych rezultatów z rzędu.

Aby rozwinąć pomysł na trening, użyj dobrej, stałej uprzęży (upewniając się, że nie zagłębi się ona w skórę psa) lub jakiegoś rodzaju nosidełka według własnego projektu, możesz częściowo utrzymać wagę psa podczas chodzenia na podłodze.

Zacznij od przytrzymania uprzęży / procy napiętej i podparcia prawie całej masy, pozwalając na to, by nogi dotykały się, i stopniowo pozwól psu utrzymywać coraz większą masę ciała. W ten sposób powoli przyzwyczai się do doznania i zyska pewność siebie we własnym ruchu.

Zgadzam się z tą odpowiedzią , oto kilka rzeczy, które również rozważę.

Najpierw upewnij się, że pies nie może zranić się fizycznie. Rasy zabawek mają zwykle bardzo delikatne kości. Z czasem pies przyzwyczai się do śliskiej podłogi i uda mu się poruszać w lepszy sposób, ale na początku będzie zdenerwowany, co może doprowadzić go do upadku.

Po drugie, w przypadku tego rodzaju problemów strategią, którą przyjąłbym, jest zastosowanie przeciwdziałania warunkowaniu klasycznemu w połączeniu z dodatnim wzmocnieniem do zbliżania się do lokalizacji. Oznacza to, że najpierw nagrodzisz psa za zbliżenie się do miejsca, nadepnięcie na podłogę itp. Krok po kroku, bardzo stopniowo i podczas wielu krótkich sesji treningowych. Następnie, gdy pies zbliża się do śliskiej podłogi i staje na niej, kontr-warunkowanie oznacza, że ​​skojarzy to miejsce z pozytywnymi wydarzeniami, a nie ze strachem. Można sobie wyobrazić, że nakarmi go tam swoją porcją.

Dwa kluczowe punkty to:

• spraw, aby pies pomyślał sam i zdecydował się podejść i stanąć na powierzchni (to warunkowanie operacyjne, nagradzasz każdy najmniejszy krok)
• całkowicie tłumi stary strach, jaki odczuwa pies, jest to klasyczna część przeciwdziałania warunkowaniu

Wyjaśnia to szczegółowo ten film: Jak wytresować psa, aby pokonywał swoje obawy! za pomocą szkolenia pilotów. To jest dla psa, który boi się śliskiej podłogi w kuchni.

Podczas radzenia sobie z problemami strachu należy unikać dwóch rzeczy: korygowania psa pod kątem „złego” zachowania i „zalania” psa, co oznacza wystawienie go na bardzo wysoki poziom strachu / stresu, myśląc, że jeśli pies pokona strach, to on będą traktowane. Odpowiada to zamknięciu arachnofobicznej osoby w zamknięciu setkami pająków. Nie sądzę, aby jakakolwiek rozsądna osoba poleciłaby to lub zgłosiła się do takiego traktowania. W opisanym powyżej podejściu zaczynasz nagradzać psa, gdy tylko poziom „stresu” będzie obecny, na bardzo niskim poziomie, powiedzmy 3 metry od złego miejsca.

Jeśli poduszki łap Twojego psa są w dobrym stanie, pomogą zapobiec poślizgnięciu się psa, tak jak Twoje stopy.

• Jeśli opuszki twojego psa są twarde, zastosuj trochę wosku (to się nazywa woskiem, ale bardziej przypomina krem ​​nawilżający, aby przywrócić gumową jakość podkładek).
• Upewnij się, że sierść między poduszkami psa jest przycięta, aby pies nie chodził po włosach.
• Obcinaj paznokcie swojego psa, aby chodził po podkładkach, a nie paznokciach.

Chodź powoli z psem po podłodze laminowanej, aż pies zyska pewność, że może chodzić po laminacie bez poślizgu. Podobnie jak narciarze, Twój pies może, poprzez użycie, wzmocnić mięśnie, które zapobiegają rozchylaniu się nóg na śliskim podłożu.

Mój pies jest laboratorium i ma teraz 8 lat. Dopiero od ostatniego półtora roku nie boi się ani nie może chodzić po drewnianych podłogach. Nie zawsze boi się podłóg, ale kiedy nie chodzi po nich, używam smakołyków i pozytywnego wzmocnienia, aby poinformować go, że jest w porządku. Założę też jego obrożę i wezmę smycz, więc jest podekscytowany i myśli, że idzie na spacer. To pomaga, ale nadal nie wyleczyło całkowicie jego obaw. Nie jestem pewien, czy są, ale te wskazówki pomagają w ulepszaniu.

Zdobądź gumowe podkładki do wykładzin dywanowych, aby umieścić je w domu. Jest bezpieczniej niż poślizgnąć się i zranić psa. Są tanie, występują we wszystkich kolorach, a jeśli się zabrudzą, można je łatwo umyć w wannie lub na zewnątrz za pomocą węża.