Jak mogę ponownie nauczyć moje koty jedzenia owadów?

Dwa z moich kotów były zapalonymi łowcami owadów w naszym starym mieszkaniu.

Byliśmy w pobliżu farmy, więc przed naszymi drzwiami i na patio wisiało mnóstwo much, a niektóre niezmiennie dostawały się w cieplejszych miesiącach.

Nauczyłem oba koty polować na muchy, robiąc charakterystyczny hałas, aby ich ostrzec, a następnie pomagając ogłuszać muchy gazetą, aby mogły je złapać. Obaj szybko nauczyli się biegać za każdym razem, gdy słyszeli mój dźwięk, i od razu zaczęli skanować ściany, aby znaleźć błąd, zwłaszcza jeśli zobaczyli, że wskazuję.

Okazało się, że jest to dość skuteczny sposób eliminowania much i ćm, które znalazły się w naszym mieszkaniu, a także zapewnianie rozrywki i ćwiczeń dla kotów.

Jednak kilka lat temu przeprowadziliśmy się do domu w innym sąsiedztwie. Nadal mamy dziwnego intruza, ale jest to o wiele rzadsze.

Co gorsza, dwoma najczęściej spotykanymi intruzami są śmierdzące robaki i biedronki. Oba wywołują szkodliwą obronę chemiczną, gdy są zakłócone (chociaż biedronki nie śmierdzą tak źle, jak robaki śmierdzące, to więcej niż wystarcza, aby odwieść wrażliwy koci nos).

Chociaż nie widziałem, aby jakikolwiek kot miał faktyczny kontakt z dowolnym rodzajem owada, to nie znaczy, że tak się nie stało.

Jednak teraz żaden z naszych kotów nie będzie jadł żadnych owadów. Z dwóch pierwszych, których nauczyłem polować, tylko jeden wykazuje więcej niż przemijające zainteresowanie owadami, a podczas gdy ona jest bardzo podekscytowana widząc ćmę i bezlitośnie podąży za nią po domu, miażdżąc żałośnie, nie zaatakuje go , a nawet jeśli go powalę, nie zje go.

Czy można nauczyć moje koty rozróżniania między „dobrymi” owadami (np. Latającymi) a „złymi” (śmierdzącymi) owadami i ożywić instynkt łowiecki?

A może moje koty doznały urazu od smrodu owadów do tego stopnia, że ​​muszę oberwać własne muchy?

Nie mówisz, ile mają lat twoje koty - jako kocięta chętnie ścigałyby i łapały wszelkie błędy tylko dla wartości zabawy. Jako starsze koty są bardziej nastawione na siebie i spędzając trochę czasu, gdy większość napotkanych owadów była paskudna (szkodliwe zapachy), prawdopodobnie doszliby do wniosku, że małe latające rzeczy to zła wiadomość.

Ten rodzaj uczenia się zwykle się utrzymuje - mogą już nigdy nie chcieć jeść błędów, chyba że poczujesz skłonność do nakłonienia ich do tego (na przykład spryskania błędów czymś, co koty uważają za kuszące) - i nie mam pojęcia, czy to naprawdę zadziała czy nie, ale warto spróbować, jeśli tylko zobaczysz, czy możesz zareagować na ćmy pachnące kocimiętką!)