Czy trzy różne ekspozycje wystarczą do uzyskania dobrego obrazu HDR?

Jestem nowicjuszem w fotografowaniu i fotografowaniu aparatem Canon 550D (Rebel T2i), który może wykonywać 3 zdjęcia z pojedynczymi ujęciami. Chcę wiedzieć, czy 3 zdjęcia wystarczą zazwyczaj, aby uchwycić różne oświetlenie w scenie. Wiem, że wiele zależy od konkretnej sceny, którą fotografuję, ale czy można poznać ogólną odpowiedź na krajobrazy, takie jak plaże, zachód słońca itp.? Pytam o to, ponieważ rzadko chodzę do malowniczych miejsc i bardzo trudno jest tam eksperymentować i uczyć się. Jeśli 3 to za mało, mogę ręcznie zmienić ekspozycję i zrobić jeszcze kilka zdjęć.

Wszystko zależy od sceny pod względem ogólnej jasności, całkowitego zakresu dynamicznego i tego, jak dobrze gradacja jest między jasnym a ciemnym.

Im szersza jest różnica między najjaśniejszą częścią a najciemniejszą częścią sceny, tym dalej od siebie powinny znajdować się najciemniejsze i najjaśniejsze ekspozycje.

Najlepszym sposobem zmierzenia tego jest użycie najmniejszego koła pomiaru w aparacie (zwykle nazywanego „pomiarem punktowym”) i porównanie zalecanych wartości ekspozycji między pomiarem najjaśniejszej części sceny a pomiarem najciemniejszej części sceny. Ile jest różnic stopów?

Po określeniu odległości między najciemniejszymi i najjaśniejszymi ekspozycjami możesz zdecydować, ile ekspozycji potrzebujesz na podstawie maksymalnego rozmiaru kroku między ekspozycjami. Jeśli Twoja scena jest przeważnie bardzo jasna i bardzo ciemna, bez stopniowych przejść, prawdopodobnie będziesz w stanie przejść większe kroki. Prawdopodobnie wystarczy około 2 lub nawet 3 stopnie między ekspozycjami. Jeśli scena ma wiele stopniowych przejść od jasnego do ciemnego, konieczne będzie zmniejszenie odstępów między ekspozycjami. Różnice w zakresie 1 przystanku lub nawet mniej dają najlepsze wyniki.

Ponieważ zakres dynamiczny aparatu jest zwykle maksymalizowany tylko przy podstawowym ISO, zależy to również od używanego ustawienia ISO. W miarę zwiększania ISO DR aparatu zostanie zmniejszone, dlatego konieczne będzie wykonywanie mniejszych kroków między każdą ekspozycją, aby przechwycić tę samą ilość informacji. W przypadku sceny z szerokim zakresem dynamiki nadal zazwyczaj można uzyskać wszystkie półcienie bez żadnych przerw, strzelając do serii -2, 0, +2 lub nawet -3, 0, +3, jeśli fotografujesz z dość niskim ISO (około ISO 400 lub mniej) i odpowiednio wyśrodkuj podstawową wartość ekspozycji. Przy wyższych ustawieniach ISO może być konieczne zrobienie serii -3, -1, +1, +3 lub nawet pełnej serii oddzielonej tylko jednym przystankiem.

Pamiętaj, że pojedynczy 14-bitowy nieprzetworzony plik może zawierać tyle samo informacji o zakresie dynamicznym, co 8-bitowa seria JPEG -3, 0, +3! Tak więc seria nieobrobionych ujęć w zakresie -1, 0, +1 obejmuje wiele nakładek, nawet w przypadku aparatów cyfrowych, które mogą zarejestrować tylko 10–11 stopni zakresu dynamicznego. Najlepsze kamery dzisiaj mogą osiągać 13-14 stopów przy podstawowym ISO. Te same kamery o czułości ISO 3200 mają do 10 stopni zakresu dynamicznego. Wpływa to nie tylko na maksymalną różnicę między najjaśniejszymi i najciemniejszymi szczegółami, które mogą zarejestrować, ale także zmniejsza najmniejszy stopień jasności, jaki mogą rozróżnić. Tak więc niebo jasne z jednej strony kadru i ciemne z drugiej strony pokaże płynniejsze przejście od światła do ciemności przy niższym ISO. Przy wyższym ISO masz większe ryzyko uzyskania pasmowania w tym samym przejściu.

Trzy ekspozycje są często wystarczające, podobnie jak dwie. Chociaż są sceny, które wymagają więcej, zmniejszyłeś zwrot za każdą dodatkową ekspozycję.

Weź pod uwagę, że pojedyncza klatka z nowoczesnej lustrzanki cyfrowej może zarejestrować co najmniej 10 przystanków, czasem ponad 14, dwie klatki mogą potencjalnie pomieścić ponad 20 przystanków zakresu dynamicznego. Potrzebujesz jednak nakładki, aby można ją było połączyć, więc jeśli użyjesz przystanków +5 EV, otrzymasz 15-19 przystanków dla 2-ramkowego wspornika lub 20-24 dla 3-ramkowego. To dość dużo zakresu dynamicznego i większość scen mieści się w tym zakresie.

Pamiętaj, że nawet jeśli masz gdzieś wycinek, obraz nie jest zniszczony. Wiemy, że szczegóły w bardzo jasnych obszarach lub głębokich cieniach nie zawsze są widoczne. Nikt nie spodziewa się spojrzeć na scenę na słonecznej plaży i zauważyć plamy słoneczne .

W praktyce, gdy scena ma duży zakres dynamiczny, musisz wykonać wiele ekspozycji, mimo że teoretycznie kilka ekspozycji wystarcza na pokrycie całego zakresu dynamicznego. Możesz ograniczyć czas ekspozycji dla bardzo ciemnej części sceny. Podczas fotografowania ze statywem w nocy może wystąpić wiatr powodujący nieostrość spowodowaną drżeniem, gdy wystawiasz go zbyt długo), oznacza to wybranie wyższej czułości ISO, ale zmniejsza to zakres dynamiczny, jak wskazano w odpowiedzi Michaela Clarka, i będziesz potrzebować więcej ekspozycje pokrywające zakres dynamiczny sceny, niż można się spodziewać na podstawie zwykle maksymalnego 14-bitowego zakresu dynamicznego aparatu.

Istnieją jednak inne efekty, które utrudniają tworzenie obrazów HDR przy użyciu zaledwie kilku ekspozycji. Obszary mniej niż optymalnie naświetlone będą miały więcej szumów, najlepiej, aby każda część obrazu nie była zbyt daleko od optymalnej ekspozycji w przypadku niektórych ekspozycji. Ponadto dobrze jest mieć wiele zdjęć z tą samą ekspozycją, co pozwala zredukować szum i usunąć ruchome obiekty przy każdej ekspozycji. Jeśli np. W jednej długiej ekspozycji znajduje się poruszający się ciemny samochód, algorytm HDR oznaczy dotknięty obszar jako wyjątkowo ciemny obszar powodujący artefakt. Chociaż istnieją sprytne algorytmy, które będą próbowały automatycznie maskować ten obszar przed ekspozycją, nadal będzie musiał wypełnić lukę przy użyciu innych mniej optymalnych ekspozycji, co oznacza, że ​​w tym obszarze będzie więcej hałasu.

Kolejnym problemem, z którym trzeba się zmierzyć, jest tak zwany efekt kwitnienia. Prześwietlone piksele przeciekają ładunek do sąsiednich pikseli, co może spowodować przepełnienie niektórych innych pikseli, powodując, że ładunek rozprzestrzenia się w pewnej odległości od rzeczywistego jasnego obszaru. Ten efekt kwitnienia sprawi, że ciemne obszary obok jasnych obszarów będą niewidoczne, jeśli masz tylko kilka ekspozycji do pracy.

Ponieważ ostatecznie interesuje Cię ogólna jakość obrazu, inne czynniki oprócz zakresu dynamicznego również będą miały zastosowanie i mogą zwiększyć liczbę zdjęć, które musisz zrobić. Wspomniałem już o hałasie, innym czynnikiem jest pole widzenia. Chociaż można pomniejszyć za pomocą obiektywu zmiennoogniskowego, spowoduje to zmniejszenie rozdzielczości. Łączenie obrazów w celu utworzenia panoramy zapewni lepszy obraz.

Możesz więc dojść do sceny, która myśli, że zrobią to 3 zdjęcia, ale może się okazać, że aby zasłonić pole widzenia, musisz zrobić 4 zdjęcia i lepiej jest zrobić każde zdjęcie z 5 różnymi ekspozycjami i zmniejszyć hałas, który możesz chcę zrobić 5 zdjęć dla każdej ekspozycji. Widzisz więc, że drobne problemy zwiększyły liczbę zdjęć, które musisz zrobić, z 3 do 100, chociaż dla każdego problemu potrzebujemy tylko kilku zdjęć (kilka dla pola widzenia, kilka dla zakresu dynamicznego i kilka, aby zmniejszyć hałas).

Dlatego bardzo ważne jest, aby ćwiczyć przy robieniu dużej liczby zdjęć przy użyciu statywu i pilota. Musisz także poćwiczyć wyrównywanie zdjęć i przetwarzanie ich za pomocą oprogramowania, z którym czujesz się komfortowo. Najlepszym sposobem na to jest ćwiczenie w domu, w którym masz pełną kontrolę nad sceną i gdzie możesz ćwiczyć tak często, jak to konieczne.