Ustawienie zmiennej środowiskowej przed poleceniem w Bash nie działa dla drugiego polecenia w potoku

W danej powłoce normalnie ustawiłbym zmienną lub zmienne, a następnie uruchomiłem polecenie. Ostatnio dowiedziałem się o koncepcji przygotowania definicji zmiennej do polecenia:

FOO=bar somecommand someargs

To działa ... w pewnym sensie. Nie działa, gdy zmieniasz zmienną LC_ * (która wydaje się wpływać na polecenie, ale nie jego argumenty, na przykład zakresy znaków „[az]”) lub gdy przekazujesz dane wyjściowe do innego polecenia w ten sposób:

FOO=bar somecommand someargs | somecommand2  # somecommand2 is unaware of FOO

Mogę również dodać somecommand2 z „FOO = bar”, co działa, ale dodaje niechciane powielanie i nie pomaga w argumentach interpretowanych w zależności od zmiennej (na przykład „[az]”).

Więc jaki jest dobry sposób, aby to zrobić na jednej linii?

Myślę o czymś w kolejności:

FOO=bar (somecommand someargs | somecommand2)  # Doesn't actually work

Mam wiele dobrych odpowiedzi! Celem jest utrzymanie tego jednowarstwowego, najlepiej bez użycia „eksportu”. Metoda wykorzystująca wywołanie Basha była ogólnie najlepsza, chociaż wersja w nawiasach z „eksportem” była nieco bardziej zwarta. Interesująca jest również metoda przekierowania zamiast potoku.

FOO=bar bash -c 'somecommand someargs | somecommand2'

Co powiesz na eksportowanie zmiennej, ale tylko w podpowłoce ?:

(export FOO=bar && somecommand someargs | somecommand2)

Keith ma rację, aby bezwarunkowo wykonać polecenia, wykonaj następujące czynności:

(export FOO=bar; somecommand someargs | somecommand2)

Możesz także użyć eval:

FOO=bar eval 'somecommand someargs | somecommand2'

Ponieważ odpowiedź na to pytanie evalnie wydaje się wszystkim podobać, pozwólcie, że coś wyjaśnię: w przypadku użycia w formie pisemnej z pojedynczymi cytatami jest całkowicie bezpieczna. Jest dobry, ponieważ nie uruchomi zewnętrznego procesu (jak zaakceptowana odpowiedź) ani nie wykona poleceń w dodatkowej podpowłoce (jak druga odpowiedź).

Ponieważ otrzymujemy kilka regularnych widoków, prawdopodobnie dobrze jest dać alternatywę eval, która zadowoli wszystkich i ma wszystkie zalety (a może nawet więcej!) Tej szybkiej eval„sztuczki”. Po prostu użyj funkcji! Zdefiniuj funkcję za pomocą wszystkich poleceń:

mypipe() {
    somecommand someargs | somecommand2
}

i wykonaj go ze swoimi zmiennymi środowiskowymi, takimi jak to:

FOO=bar mypipe

Zastosowanie env.

Na przykład env FOO=BAR command. Pamiętaj, że zmienne środowiskowe zostaną przywrócone / niezmienione po commandzakończeniu wykonywania.

Uważaj tylko na substytucję powłoki, tzn. Jeśli chcesz $FOOjawnie odwoływać się do tego samego wiersza poleceń, być może będziesz musiał uciec przed nią, aby interpreter powłoki nie wykonał podstawienia przed uruchomieniem env.

$ export FOO=BAR
$ env FOO=FUBAR bash -c 'echo $FOO'
FUBAR
$ echo $FOO
BAR

Użyj skryptu powłoki:

#!/bin/bash
# myscript
FOO=bar
somecommand someargs | somecommand2

> ./myscript