Jak mogę używać tablicy wskaźników funkcji?

Jak należy używać tablicy wskaźników funkcji w C?

Jak mogę je zainicjować?

Masz tutaj dobry przykład (tablica wskaźników funkcji) ze szczegółową składnią .

int sum(int a, int b);
int subtract(int a, int b);
int mul(int a, int b);
int div(int a, int b);

int (*p[4]) (int x, int y);

int main(void)
{
  int result;
  int i, j, op;

  p[0] = sum; /* address of sum() */
  p[1] = subtract; /* address of subtract() */
  p[2] = mul; /* address of mul() */
  p[3] = div; /* address of div() */
[...]

Aby wywołać jeden z tych wskaźników funkcji:

result = (*p[op]) (i, j); // op being the index of one of the four functions

Powyższe odpowiedzi mogą ci pomóc, ale możesz też chcieć wiedzieć, jak używać tablicy wskaźników funkcji.

void fun1()
{

}

void fun2()
{

}

void fun3()
{

}

void (*func_ptr[3])() = {fun1, fun2, fun3};

main()
{
    int option;


    printf("\nEnter function number you want");
    printf("\nYou should not enter other than 0 , 1, 2"); /* because we have only 3 functions */
    scanf("%d",&option);

    if((option>=0)&&(option<=2))
    { 
        (*func_ptr[option])();
    }

    return 0;
}

Do pojedynczej tablicy wskaźników funkcji można przypisać tylko adresy funkcji o tym samym zwracanym typie i tych samych typach argumentów oraz bez argumentów.

Możesz również przekazać argumenty jak poniżej, jeśli wszystkie powyższe funkcje mają taką samą liczbę argumentów tego samego typu.

  (*func_ptr[option])(argu1);

Uwaga: tutaj w tablicy numeracja wskaźników funkcji będzie rozpoczynać się od 0, tak jak w przypadku tablic ogólnych. Więc w powyższym przykładzie fun1można wywołać, jeśli opcja = 0, fun2może zostać wywołana, jeśli opcja = 1 i fun3może zostać wywołana, jeśli opcja = 2.

Oto, jak możesz z niego korzystać:

New_Fun.h

#ifndef NEW_FUN_H_
#define NEW_FUN_H_

#include <stdio.h>

typedef int speed;
speed fun(int x);

enum fp {
    f1, f2, f3, f4, f5
};

void F1();
void F2();
void F3();
void F4();
void F5();
#endif

New_Fun.c

#include "New_Fun.h"

speed fun(int x)
{
    int Vel;
    Vel = x;
    return Vel;
}

void F1()
{
    printf("From F1\n");
}

void F2()
{
    printf("From F2\n");
}

void F3()
{
    printf("From F3\n");
}

void F4()
{
    printf("From F4\n");
}

void F5()
{
    printf("From F5\n");
}

Main.c

#include <stdio.h>
#include "New_Fun.h"

int main()
{
    int (*F_P)(int y);
    void (*F_A[5])() = { F1, F2, F3, F4, F5 };    // if it is int the pointer incompatible is bound to happen
    int xyz, i;

    printf("Hello Function Pointer!\n");
    F_P = fun;
    xyz = F_P(5);
    printf("The Value is %d\n", xyz);
    //(*F_A[5]) = { F1, F2, F3, F4, F5 };
    for (i = 0; i < 5; i++)
    {
        F_A[i]();
    }
    printf("\n\n");
    F_A[f1]();
    F_A[f2]();
    F_A[f3]();
    F_A[f4]();
    return 0;
}

Mam nadzieję, że to pomoże w zrozumieniu Function Pointer.

Ta „odpowiedź” jest raczej dodatkiem do odpowiedzi VonC; wystarczy zauważyć, że składnię można uprościć za pomocą definicji typu i można użyć inicjalizacji agregacji:

typedef int FUNC(int, int);

FUNC sum, subtract, mul, div;
FUNC *p[4] = { sum, subtract, mul, div };

int main(void)
{
    int result;
    int i = 2, j = 3, op = 2;  // 2: mul

    result = p[op](i, j);   // = 6
}

// maybe even in another file
int sum(int a, int b) { return a+b; }
int subtract(int a, int b) { return a-b; }
int mul(int a, int b) { return a*b; }
int div(int a, int b) { return a/b; }

Och, jest mnóstwo przykładów. Wystarczy spojrzeć na cokolwiek w glib lub gtk. Możesz zobaczyć działanie wskaźników funkcji w pracy tam przez całą drogę.

Tutaj np. Inicjalizacja rzeczy gtk_button.

static void
gtk_button_class_init (GtkButtonClass *klass)
{
  GObjectClass *gobject_class;
  GtkObjectClass *object_class;
  GtkWidgetClass *widget_class;
  GtkContainerClass *container_class;

  gobject_class = G_OBJECT_CLASS (klass);
  object_class = (GtkObjectClass*) klass;
  widget_class = (GtkWidgetClass*) klass;
  container_class = (GtkContainerClass*) klass;

  gobject_class->constructor = gtk_button_constructor;
  gobject_class->set_property = gtk_button_set_property;
  gobject_class->get_property = gtk_button_get_property;

A w gtkobject.h znajdziesz następujące deklaracje:

struct _GtkObjectClass
{
  GInitiallyUnownedClass parent_class;

  /* Non overridable class methods to set and get per class arguments */
  void (*set_arg) (GtkObject *object,
           GtkArg    *arg,
           guint      arg_id);
  void (*get_arg) (GtkObject *object,
           GtkArg    *arg,
           guint      arg_id);

  /* Default signal handler for the ::destroy signal, which is
   *  invoked to request that references to the widget be dropped.
   *  If an object class overrides destroy() in order to perform class
   *  specific destruction then it must still invoke its superclass'
   *  implementation of the method after it is finished with its
   *  own cleanup. (See gtk_widget_real_destroy() for an example of
   *  how to do this).
   */
  void (*destroy)  (GtkObject *object);
};

Element (* set_arg) jest wskaźnikiem do funkcji i można mu np. Przypisać inną implementację w jakiejś klasie pochodnej.

Często widzisz coś takiego

struct function_table {
   char *name;
   void (*some_fun)(int arg1, double arg2);
};

void function1(int  arg1, double arg2)....


struct function_table my_table [] = {
    {"function1", function1},
...

Możesz więc sięgnąć do tabeli po nazwie i wywołać funkcję „skojarzoną”.

A może używasz tablicy mieszającej, w której umieszczasz funkcję i nazywasz ją „po nazwie”.

Pozdrawiam
Friedrich

Można go używać w następujący sposób:

//! Define:
#define F_NUM 3
int (*pFunctions[F_NUM])(void * arg);

//! Initialise:
int someFunction(void * arg) {
    int a= *((int*)arg);
    return a*a;
}

pFunctions[0]= someFunction;

//! Use:
int someMethod(int idx, void * arg, int * result) {
    int done= 0;
    if (idx < F_NUM && pFunctions[idx] != NULL) {
        *result= pFunctions[idx](arg);
        done= 1;
    }
    return done;
}

int x= 2;
int z= 0;
someMethod(0, (void*)&x, &z);
assert(z == 4);

Powinien to być krótki i prosty przykład kopiowania i wklejania powyższych odpowiedzi. Mam nadzieję, że to pomoże.

#include <iostream>
using namespace std;

#define DBG_PRINT(x) do { std::printf("Line:%-4d" "  %15s = %-10d\n", __LINE__, #x, x); } while(0);

void F0(){ printf("Print F%d\n", 0); }
void F1(){ printf("Print F%d\n", 1); }
void F2(){ printf("Print F%d\n", 2); }
void F3(){ printf("Print F%d\n", 3); }
void F4(){ printf("Print F%d\n", 4); }
void (*fArrVoid[N_FUNC])() = {F0, F1, F2, F3, F4};

int Sum(int a, int b){ return(a+b); }
int Sub(int a, int b){ return(a-b); }
int Mul(int a, int b){ return(a*b); }
int Div(int a, int b){ return(a/b); }
int (*fArrArgs[4])(int a, int b) = {Sum, Sub, Mul, Div};

int main(){
    for(int i = 0; i < 5; i++)  (*fArrVoid[i])();
    printf("\n");

    DBG_PRINT((*fArrArgs[0])(3,2))
    DBG_PRINT((*fArrArgs[1])(3,2))
    DBG_PRINT((*fArrArgs[2])(3,2))
    DBG_PRINT((*fArrArgs[3])(3,2))

    return(0);
}

Najprostszym rozwiązaniem jest podanie adresu docelowego wektora i zmodyfikowanie go wewnątrz funkcji.

void calculation(double result[] ){  //do the calculation on result

   result[0] = 10+5;
   result[1] = 10 +6;
   .....
}

int main(){

    double result[10] = {0}; //this is the vector of the results

    calculation(result);  //this will modify result
}

Na to pytanie udzielono już bardzo dobrych przykładów. Jedynym przykładem, którego może brakować, jest ten, w którym funkcje zwracają wskaźniki. Napisałem kolejny przykład z tym i dodałem wiele komentarzy, na wypadek gdyby ktoś uznał to za pomocne:

#include <stdio.h>

char * func1(char *a) {
    *a = 'b';
    return a;
}

char * func2(char *a) {
    *a = 'c';
    return a;
}

int main() {
    char a = 'a';
    /* declare array of function pointers
     * the function pointer types are char * name(char *)
     * A pointer to this type of function would be just
     * put * before name, and parenthesis around *name:
     *   char * (*name)(char *)
     * An array of these pointers is the same with [x]
     */
    char * (*functions[2])(char *) = {func1, func2};
    printf("%c, ", a);
    /* the functions return a pointer, so I need to deference pointer
     * Thats why the * in front of the parenthesis (in case it confused you)
     */
    printf("%c, ", *(*functions[0])(&a)); 
    printf("%c\n", *(*functions[1])(&a));

    a = 'a';
    /* creating 'name' for a function pointer type
     * funcp is equivalent to type char *(*funcname)(char *)
     */
    typedef char *(*funcp)(char *);
    /* Now the declaration of the array of function pointers
     * becomes easier
     */
    funcp functions2[2] = {func1, func2};

    printf("%c, ", a);
    printf("%c, ", *(*functions2[0])(&a));
    printf("%c\n", *(*functions2[1])(&a));

    return 0;
}

Ten prosty przykład wielowymiarowej tablicy ze wskaźnikami funkcji ":

void one( int a, int b){    printf(" \n[ ONE ]  a =  %d   b = %d",a,b);}
void two( int a, int b){    printf(" \n[ TWO ]  a =  %d   b = %d",a,b);}
void three( int a, int b){    printf("\n [ THREE ]  a =  %d   b = %d",a,b);}
void four( int a, int b){    printf(" \n[ FOUR ]  a =  %d   b = %d",a,b);}
void five( int a, int b){    printf(" \n [ FIVE ]  a =  %d   b = %d",a,b);}
void(*p[2][2])(int,int)   ;
int main()
{
    int i,j;
    printf("multidimensional array with function pointers\n");

    p[0][0] = one;    p[0][1] = two;    p[1][0] = three;    p[1][1] = four;
    for (  i  = 1 ; i >=0; i--)
        for (  j  = 0 ; j <2; j++)
            (*p[i][j])( (i, i*j);
    return 0;
}