Czy możliwy jest pełny wariant Lispa z typem statycznym? Czy w ogóle ma sens, żeby coś takiego istniało? Uważam, że jedną z zalet języka Lisp jest prostota jego definicji. Czy statyczne pisanie zagroziłoby tej podstawowej zasadzie?
programming-languages
lisp
static-typing
Lambda Przedostatnia
źródło
źródło
Odpowiedzi:
Tak, jest to bardzo możliwe, chociaż standardowy system typu w stylu HM jest zwykle złym wyborem dla większości idiomatycznego kodu Lisp / Scheme. Zobacz Typed Racket, aby zapoznać się z najnowszym językiem, który jest „Full Lisp” (bardziej jak Scheme) ze statycznym pisaniem.
źródło
Sexpr
.coerce :: a->b
w kategoriach eval. Gdzie jest typ bezpieczeństwa?eval
musisz przetestować wynik, aby zobaczyć, co się pojawi, co nie jest niczym nowym w Typed Racked (taka sama umowa, jak funkcja, która przyjmuje typ uniiString
iNumber
). Niejawnym sposobem sprawdzenia, czy można to zrobić, jest fakt, że można pisać i używać dynamicznie typowanego języka w języku HM-statycznie typowanym.Gdyby wszystko, czego chciałeś, to statycznie typowany język, który wyglądałby jak Lisp, mógłbyś to zrobić dość łatwo, definiując abstrakcyjne drzewo składniowe, które reprezentuje twój język, a następnie mapując to AST na wyrażenia S. Jednak nie sądzę, abym nazwał wynik Lisp.
Jeśli chcesz czegoś, co poza składnią ma cechy Lisp-y, możesz to zrobić za pomocą języka statycznego. Jednak Lisp ma wiele cech, z których trudno jest uzyskać przydatne statyczne typowanie. Aby to zilustrować, przyjrzyjmy się samej strukturze listy, zwanej wadami , która stanowi podstawowy blok konstrukcyjny Lispa.
Nazywanie wad listą, choć
(1 2 3)
wygląda jak jedna, jest trochę mylące. Na przykład nie jest w ogóle porównywalna z listą wpisywaną statycznie, taką jak lista C ++std::list
czy Haskell. Są to jednowymiarowe połączone listy, w których wszystkie komórki są tego samego typu. Lisp szczęśliwie pozwala(1 "abc" #\d 'foo)
. Dodatkowo, nawet jeśli rozszerzysz swoje listy o typie statycznym, aby obejmowały listy-z-list, typ tych obiektów wymaga, aby każdy element listy był podlistą. Jak byś((1 2) 3 4)
w nich reprezentował ?Konsy lispowe tworzą drzewo binarne, z liśćmi (atomami) i gałęziami (wady). Co więcej, liście takiego drzewa mogą w ogóle zawierać dowolny atomowy (nie-wad) typ Lispa! Elastyczność tej struktury jest tym, co sprawia, że Lisp tak dobrze radzi sobie z obliczeniami symbolicznymi, funkcjami AST i przekształcaniem samego kodu Lispa!
Jak więc zamodelowałbyś taką strukturę w języku z typami statycznymi? Wypróbujmy to w Haskell, który ma niezwykle potężny i precyzyjny system typów statycznych:
Twoim pierwszym problemem będzie zakres typu Atom. Najwyraźniej nie wybraliśmy typu Atom, który byłby wystarczająco elastyczny, aby objąć wszystkie typy obiektów, które chcemy zawiesić w konsolach. Zamiast próbować rozszerzyć strukturę danych Atom, jak wymieniono powyżej (która, jak widać, jest krucha), powiedzmy, że mamy klasę typu magicznego,
Atomic
która rozróżnia wszystkie typy, które chcieliśmy uczynić atomowymi. Wtedy możemy spróbować:Ale to nie zadziała, ponieważ wymaga, aby wszystkie atomy w drzewie były tego samego typu. Chcemy, aby różniły się od liścia do liścia. Lepsze podejście wymaga użycia egzystencjalnych kwantyfikatorów Haskella :
Ale teraz dochodzisz do sedna sprawy. Co możesz zrobić z atomami w tego rodzaju strukturze? Jaką wspólną strukturę można by modelować
Atomic a
? Jaki poziom bezpieczeństwa typu gwarantuje taki typ? Zauważ, że nie dodaliśmy żadnych funkcji do naszej klasy typów i jest dobry powód: atomy nie mają ze sobą nic wspólnego w Lisp. Ich nadtyp w Lispie jest po prostu nazywanyt
(tj. Top).Aby ich użyć, musiałbyś wymyślić mechanizmy dynamicznego przekształcania wartości atomu w coś, czego faktycznie możesz użyć. W tym momencie w zasadzie zaimplementowałeś podsystem dynamicznie typowany w swoim języku statycznym! (Nie można nie wspomnieć o możliwym następstwie dziesiątej zasady programowania Greenspun ).
Zauważ, że Haskell zapewnia obsługę właśnie takiego dynamicznego podsystemu z
Obj
typem, używanego w połączeniu zDynamic
typem i klasą Typeable w celu zastąpienia naszejAtomic
klasy, które pozwalają na przechowywanie dowolnych wartości z ich typami i jawne wymuszanie z powrotem z tych typów. To jest rodzaj systemu, którego będziesz potrzebować, aby pracować ze strukturami wad Lispa w ich pełnej ogólności.Możesz także pójść w drugą stronę i osadzić statycznie typowany podsystem w zasadniczo dynamicznie typowanym języku. Pozwala to na skorzystanie ze statycznego sprawdzania typu dla części programu, które mogą korzystać z bardziej rygorystycznych wymagań dotyczących typów. Wydaje się, że jest to podejście przyjęte na przykład w ograniczonej formie dokładnego sprawdzania typu przez CMUCL .
Wreszcie istnieje możliwość posiadania dwóch oddzielnych podsystemów, dynamicznie i statycznie typowanych, które używają programowania w stylu kontraktu, aby ułatwić nawigację w przejściu między nimi. W ten sposób język może dostosować się do zastosowań Lispa, w których statyczne sprawdzanie typów byłoby bardziej przeszkodą niż pomocą, a także używa, w których statyczne sprawdzanie typów byłoby korzystne. Jest to podejście przyjęte przez Typed Racket , jak widać z poniższych komentarzy.
źródło
(Listof Integer)
i(Listof Any)
. Oczywiście podejrzewasz, że ta ostatnia jest bezużyteczna, ponieważ nic nie wiesz o typie, ale w TR możesz później użyć,(if (integer? x) ...)
a system będzie wiedział, żex
jest to liczba całkowita w pierwszej gałęzi.dynamic
typy stają się popularne w językach statycznych jako rodzaj obejścia, aby uzyskać niektóre korzyści z języków dynamicznie wpisywanych, przy czym zwykłe kompromisy tych wartości są opakowane w sposób, który umożliwia identyfikację typów. Ale także tutaj rakieta pisana na maszynie radzi sobie bardzo dobrze, czyniąc ją wygodną w obrębie języka - narzędzie do sprawdzania typów wykorzystuje wystąpienia predykatów, aby dowiedzieć się więcej o typach. Na przykład, zobacz wpisany przykład na stronie rakiety i zobacz, jakstring?
„redukuje” listę strun i numerów do listy strun.Moja odpowiedź, bez wysokiego stopnia pewności, brzmi prawdopodobnie . Jeśli spojrzysz na przykład na język taki jak SML i porównasz go z Lispem, rdzeń funkcjonalny każdego z nich jest prawie identyczny. W rezultacie nie wydaje się, żebyś miał problemy z zastosowaniem jakiegoś statycznego wpisywania do rdzenia Lispa (zastosowanie funkcji i wartości pierwotne).
Twoje pytanie jest jednak pełne i tam, gdzie widzę, że pojawia się problem, jest podejście kod jako dane. Typy istnieją na bardziej abstrakcyjnym poziomie niż wyrażenia. Lisp nie ma tego rozróżnienia - wszystko ma „płaską” strukturę. Jeśli weźmiemy pod uwagę jakieś wyrażenie E: T (gdzie T jest jakąś reprezentacją swojego typu), a następnie uznamy to wyrażenie za zwykłe dane, to jaki dokładnie jest tutaj typ T? Cóż, to rodzaj! Rodzaj jest wyższym typem zamówienia, więc po prostu powiedzmy coś o tym w naszym kodzie:
Możesz zobaczyć, dokąd z tym zmierzam. Jestem pewien, że oddzielając informacje o typie od kodu, można by uniknąć tego rodzaju odwoływania się do siebie, ale to sprawiłoby, że typy nie byłyby zbyt „seplenienie” w swoim smaku. Prawdopodobnie jest na to wiele sposobów, chociaż nie jest dla mnie oczywiste, który z nich byłby najlepszy.
EDYCJA: Och, więc przy odrobinie googlowania znalazłem Qi , która wydaje się być bardzo podobna do Lispa, z wyjątkiem tego, że jest wpisywana statycznie. Być może jest to dobre miejsce, aby zacząć sprawdzać, gdzie wprowadzili zmiany, aby wprowadzić tam statyczne wpisywanie.
źródło
Dylan: rozszerzenie systemu typów Dylana w celu lepszego wnioskowania o typie i wykrywania błędów
źródło