Wolę używać OOP w dużych projektach, takich jak ten, nad którym teraz pracuję. Muszę utworzyć kilka klas w JavaScript, ale jeśli się nie mylę, istnieje co najmniej kilka sposobów na zrobienie tego. Jaka byłaby składnia i dlaczego miałaby być wykonana w ten sposób?

Chciałbym uniknąć korzystania z bibliotek stron trzecich - przynajmniej na początku.
Szukając innych odpowiedzi, znalazłem artykuł Programowanie obiektowe w JavaScript, Część I: Dziedziczenie - Doc JavaScript, który omawia programowanie obiektowe w JavaScript. Czy istnieje lepszy sposób na dziedziczenie?

Oto sposób na zrobienie tego bez użycia zewnętrznych bibliotek:

// Define a class like this
function Person(name, gender){

   // Add object properties like this
   this.name = name;
   this.gender = gender;
}

// Add methods like this.  All Person objects will be able to invoke this
Person.prototype.speak = function(){
    alert("Howdy, my name is" + this.name);
};

// Instantiate new objects with 'new'
var person = new Person("Bob", "M");

// Invoke methods like this
person.speak(); // alerts "Howdy, my name is Bob"

Teraz prawdziwa odpowiedź jest o wiele bardziej złożona. Na przykład nie ma czegoś takiego jak klasy w JavaScript. JavaScript używa prototypeopartego na schemacie dziedziczenia.

Ponadto istnieje wiele popularnych bibliotek JavaScript, które mają swój własny styl przybliżania klasowej funkcjonalności w JavaScript. Będziesz chciał sprawdzić przynajmniej Prototyp i jQuery .

Zdecydowanie, który z nich jest „najlepszy”, jest świetnym sposobem na rozpoczęcie świętej wojny na przepełnieniu stosu. Jeśli bierzesz udział w większym projekcie, w którym jest dużo JavaScript, zdecydowanie warto nauczyć się popularnej biblioteki i zrobić to po swojemu. Jestem prototypem, ale Stack Overflow wydaje się skłaniać ku jQuery.

O ile istnieje tylko „jeden sposób na zrobienie tego”, bez żadnych zależności od bibliotek zewnętrznych, sposób, w jaki napisałem, jest w zasadzie taki.

Najlepszym sposobem zdefiniowania klasy w JavaScript jest brak zdefiniowania klasy.

Poważnie.

Istnieje kilka różnych rodzajów orientacji obiektowej, niektóre z nich to:

• oparty na klasach OO (po raz pierwszy wprowadzony przez Smalltalk)
• prototypowy OO (po raz pierwszy wprowadzony przez Self)
• oparty na multimethod OO (chyba po raz pierwszy wprowadzony przez CommonLoops)
• OO oparte na predykacie (bez pomysłu)

I prawdopodobnie inne, o których nie wiem.

JavaScript implementuje OO oparte na prototypach. W OO opartym na prototypach nowe obiekty są tworzone przez kopiowanie innych obiektów (zamiast tworzenia instancji z szablonu klasy), a metody żyją bezpośrednio w obiektach zamiast w klasach. Dziedziczenie odbywa się poprzez przekazanie: jeśli obiekt nie ma metody ani właściwości, jest sprawdzany na swoim prototypie (obiektach, z których został sklonowany), a następnie na prototypach prototypu i tak dalej.

Innymi słowy: nie ma klas.

JavaScript ma całkiem niezłą modyfikację tego modelu: konstruktorów. Nie tylko możesz tworzyć obiekty poprzez kopiowanie istniejących, ale możesz też konstruować je „z powietrza”, że tak powiem. Jeśli wywołasz funkcję za pomocą newsłowa kluczowego, funkcja ta stanie się konstruktorem, a thissłowo kluczowe nie będzie wskazywało na bieżący obiekt, lecz na nowo utworzony „pusty”. Możesz więc skonfigurować obiekt w dowolny sposób. W ten sposób konstruktory JavaScript mogą przyjąć jedną z ról klas w tradycyjnym OO opartym na klasach: służąc jako szablon lub plan dla nowych obiektów.

Teraz JavaScript jest bardzo potężnym językiem, więc jeśli chcesz, możesz łatwo wdrożyć oparty na klasach system OO w JavaScript . Jednak powinieneś to zrobić tylko wtedy, gdy naprawdę tego potrzebujesz, a nie tylko dlatego, że tak właśnie robi Java.

Klasy ES2015

W specyfikacji ES2015 można użyć składni klasy, która jest po prostu cukrem w stosunku do prototypowego systemu.

class Person {
  constructor(name) {
    this.name = name;
  }
  toString() {
    return `My name is ${ this.name }.`;
  }
}

class Employee extends Person {
  constructor(name, hours) {
    super(name);
    this.hours = hours;
  }
  toString() {
    return `${ super.toString() } I work ${ this.hours } hours.`;
  }
}

Korzyści

Główną zaletą jest to, że narzędziom do analizy statycznej łatwiej jest ukierunkować tę składnię. Łatwiej jest również innym osobom pochodzącym z języków klasowych używać języka jako poliglota.

Ostrzeżenia

Uważaj na jego obecne ograniczenia. Aby uzyskać własności prywatne, należy skorzystać z symboli lub słabych map . W przyszłych wydaniach klasy najprawdopodobniej zostaną rozszerzone o te brakujące funkcje.

Wsparcie

Obsługa przeglądarek nie jest w tej chwili zbyt dobra (obsługiwana przez prawie wszystkich oprócz IE), ale możesz teraz korzystać z tych funkcji za pomocą transpilatora takiego jak Babel .

Zasoby

• Klasy w ECMAScript 6 (semantyka końcowa)
• Co? Czekać. Naprawdę? O nie! (post o klasach ES6 i prywatności)
• Tabela kompatybilności - klasy
• Babel - Klasy

Wolę używać Daniela X. Moore'a {SUPER: SYSTEM}. Jest to dyscyplina, która zapewnia korzyści, takie jak zmienne rzeczywistych instancji, dziedziczenie oparte na cechach, hierarchie klas i opcje konfiguracji. Poniższy przykład ilustruje użycie prawdziwych zmiennych instancji, które moim zdaniem są największą zaletą. Jeśli nie potrzebujesz zmiennych instancji i jesteś zadowolony z samych zmiennych publicznych lub prywatnych, prawdopodobnie istnieją prostsze systemy.

function Person(I) {
  I = I || {};

  Object.reverseMerge(I, {
    name: "McLovin",
    age: 25,
    homeState: "Hawaii"
  });

  return {
    introduce: function() {
      return "Hi I'm " + I.name + " and I'm " + I.age;
    }
  };
}

var fogel = Person({
  age: "old enough"
});
fogel.introduce(); // "Hi I'm McLovin and I'm old enough"

Wow, to nie jest zbyt przydatne, ale spójrz na dodanie podklasy:

function Ninja(I) {
  I = I || {};

  Object.reverseMerge(I, {
    belt: "black"
  });

  // Ninja is a subclass of person
  return Object.extend(Person(I), {
    greetChallenger: function() {
      return "In all my " + I.age + " years as a ninja, I've never met a challenger as worthy as you...";
    }
  });
}

var resig = Ninja({name: "John Resig"});

resig.introduce(); // "Hi I'm John Resig and I'm 25"

Kolejną zaletą jest możliwość dziedziczenia modułów i cech.

// The Bindable module
function Bindable() {

  var eventCallbacks = {};

  return {
    bind: function(event, callback) {
      eventCallbacks[event] = eventCallbacks[event] || [];

      eventCallbacks[event].push(callback);
    },

    trigger: function(event) {
      var callbacks = eventCallbacks[event];

      if(callbacks && callbacks.length) {
        var self = this;
        callbacks.forEach(function(callback) {
          callback(self);
        });
      }
    },
  };
}

Przykład posiadania klasy person obejmuje moduł do powiązania.

function Person(I) {
  I = I || {};

  Object.reverseMerge(I, {
    name: "McLovin",
    age: 25,
    homeState: "Hawaii"
  });

  var self = {
    introduce: function() {
      return "Hi I'm " + I.name + " and I'm " + I.age;
    }
  };

  // Including the Bindable module
  Object.extend(self, Bindable());

  return self;
}

var person = Person();
person.bind("eat", function() {
  alert(person.introduce() + " and I'm eating!");
});

person.trigger("eat"); // Blasts the alert!

Ujawnienie: Jestem Daniel X. Moore i to jest moje {SUPER: SYSTEM}. Jest to najlepszy sposób na zdefiniowanie klasy w JavaScript.

var Animal = function(options) {
    var name = options.name;
    var animal = {};

    animal.getName = function() {
        return name;
    };

    var somePrivateMethod = function() {

    };

    return animal;
};

// usage
var cat = Animal({name: 'tiger'});

Poniżej znajdują się sposoby tworzenia obiektów w javascript, których do tej pory używałem

Przykład 1:

obj = new Object();
obj.name = 'test';
obj.sayHello = function() {
    console.log('Hello '+ this.name);
}

Przykład 2:

obj = {};
obj.name = 'test';
obj.sayHello = function() {
    console.log('Hello '+ this.name);
}
obj.sayHello();

Przykład 3:

var obj = function(nameParam) {
    this.name = nameParam;
}
obj.prototype.sayHello = function() {
    console.log('Hello '+ this.name);
}

Przykład 4: Rzeczywiste zalety Object.create (). sprawdź [ten link]

var Obj = {
    init: function(nameParam) {
        this.name = nameParam;
    },
    sayHello: function() {
        console.log('Hello '+ this.name);
    }
};
var usrObj = Object.create(Obj);  // <== one level of inheritance

usrObj.init('Bob');
usrObj.sayHello();

Przykład 5 (dostosowany obiekt Crockforda. Tworzenie):

Object.build = function(o) {
   var initArgs = Array.prototype.slice.call(arguments,1)
   function F() {
      if((typeof o.init === 'function') && initArgs.length) {
         o.init.apply(this,initArgs)
      }
   }
   F.prototype = o
   return new F()
}
MY_GLOBAL = {i: 1, nextId: function(){return this.i++}}  // For example

var userB = {
    init: function(nameParam) {
        this.id = MY_GLOBAL.nextId();
        this.name = nameParam;
    },
    sayHello: function() {
        console.log('Hello '+ this.name);
    }
};
var bob = Object.build(userB, 'Bob');  // Different from your code
bob.sayHello();

Klasa jest zdefiniowana w następujący sposób:

class Person {
    constructor(strName, numAge) {
        this.name = strName;
        this.age = numAge;
    }

    toString() {
        return '((Class::Person) named ' + this.name + ' & of age ' + this.age + ')';
    }
}

let objPerson = new Person("Bob",33);
console.log(objPerson.toString());

Myślę, że powinieneś przeczytać Douglas Crockford Prototypal Inheritance in JavaScript and Classical Inheritance in JavaScript .

Przykłady z jego strony:

Function.prototype.method = function (name, func) {
    this.prototype[name] = func;
    return this;
};

Efekt? Umożliwi to dodanie metod w bardziej elegancki sposób:

function Parenizor(value) {
    this.setValue(value);
}

Parenizor.method('setValue', function (value) {
    this.value = value;
    return this;
});

Polecam także jego filmy: Advanced JavaScript .

Więcej filmów można znaleźć na jego stronie: http://javascript.crockford.com/ W książce Johna Reisiga można znaleźć wiele przykładów ze strony Douglasa Crockfora.

Ponieważ nie zaakceptuję planu fabryki YUI / Crockford i ponieważ lubię utrzymywać wszystko w spokoju i rozszerzać, oto moja odmiana:

function Person(params)
{
  this.name = params.name || defaultnamevalue;
  this.role = params.role || defaultrolevalue;

  if(typeof(this.speak)=='undefined') //guarantees one time prototyping
  {
    Person.prototype.speak = function() {/* do whatever */};
  }
}

var Robert = new Person({name:'Bob'});

gdzie najlepiej jest przeprowadzić test typu na prototypie pierwszej metody

Jeśli wybierasz proste, możesz całkowicie uniknąć słowa kluczowego „nowy” i po prostu użyć metod fabrycznych. Czasami wolę to, ponieważ lubię używać JSON do tworzenia obiektów.

function getSomeObj(var1, var2){
  var obj = {
     instancevar1: var1,
     instancevar2: var2,
     someMethod: function(param)
     {  
          //stuff; 
     }
  };
  return obj;
}

var myobj = getSomeObj("var1", "var2");
myobj.someMethod("bla");

Nie jestem jednak pewien, jaka jest wydajność w przypadku dużych obiektów.

var Student = (function () {
    function Student(firstname, lastname) {
        this.firstname = firstname;
        this.lastname = lastname;
        this.fullname = firstname + " " + lastname;
    }

    Student.prototype.sayMyName = function () {
        return this.fullname;
    };

    return Student;
}());

var user = new Student("Jane", "User");
var user_fullname = user.sayMyName();

W ten sposób TypeScript kompiluje klasę z konstruktorem do JavaScript.

Prosty sposób to:

function Foo(a) {
  var that=this;

  function privateMethod() { .. }

  // public methods
  that.add = function(b) {
    return a + b;
  };
  that.avg = function(b) {
    return that.add(b) / 2; // calling another public method
  };
}

var x = new Foo(10);
alert(x.add(2)); // 12
alert(x.avg(20)); // 15

Powodem thatjest to, że thismożna powiązać z czymś innym, jeśli podasz metodę jako procedurę obsługi zdarzeń, więc zapiszesz wartość podczas tworzenia wystąpienia i użyjesz jej później.

Edycja: zdecydowanie nie jest to najlepszy sposób, tylko prosty sposób. Czekam też na dobre odpowiedzi!

Prawdopodobnie chcesz utworzyć typ za pomocą wzoru składania:

    // Here is the constructor section.
    var myType = function () {
        var N = {}, // Enclosed (private) members are here.
            X = this; // Exposed (public) members are here.

        (function ENCLOSED_FIELDS() {
            N.toggle = false;
            N.text = '';
        }());

        (function EXPOSED_FIELDS() {
            X.count = 0;
            X.numbers = [1, 2, 3];
        }());

        // The properties below have access to the enclosed fields.
        // Careful with functions exposed within the closure of the
        // constructor, each new instance will have it's own copy.
        (function EXPOSED_PROPERTIES_WITHIN_CONSTRUCTOR() {
            Object.defineProperty(X, 'toggle', {
                get: function () {
                    var before = N.toggle;
                    N.toggle = !N.toggle;
                    return before;
                }
            });

            Object.defineProperty(X, 'text', {
                get: function () {
                    return N.text;
                },
                set: function (value) {
                    N.text = value;
                }
            });
        }());
    };

    // Here is the prototype section.
    (function PROTOTYPE() {
        var P = myType.prototype;

        (function EXPOSED_PROPERTIES_WITHIN_PROTOTYPE() {
            Object.defineProperty(P, 'numberLength', {
                get: function () {
                    return this.numbers.length;
                }
            });
        }());

        (function EXPOSED_METHODS() {
            P.incrementNumbersByCount = function () {
                var i;
                for (i = 0; i < this.numbers.length; i++) {
                    this.numbers[i] += this.count;
                }
            };
            P.tweak = function () {
                if (this.toggle) {
                    this.count++;
                }
                this.text = 'tweaked';
            };
        }());
    }());

Ten kod da ci typ o nazwie myType . Będzie miał wewnętrzne pola prywatne o nazwie przełączanie i tekst . Będzie także miał tych odsłoniętych członków: liczba pól i liczby ; przełącznik właściwości , tekst i liczba Długość ; metody incrementNumbersByCount i tweak .

Wzór składania jest szczegółowo opisany tutaj: Wzór składania Javascript

Golf kod dla użytkownika @ liammclennan odpowiedź .

var Animal = function (args) {
  return {
    name: args.name,

    getName: function () {
      return this.name; // member access
    },

    callGetName: function () {
      return this.getName(); // method call
    }
  };
};

var cat = Animal({ name: 'tiger' });
console.log(cat.callGetName());

MooTools (My Object Oriented Tools) koncentruje się na idei klas . Możesz nawet rozszerzyć i wdrożyć z dziedziczeniem.

Po opanowaniu tworzy absurdalnie potężny javascript.

Klasy obiektowe z dziedziczeniem

var baseObject = 
{
     // Replication / Constructor function
     new : function(){
         return Object.create(this);   
     },

    aProperty : null,
    aMethod : function(param){
      alert("Heres your " + param + "!");
    },
}


newObject = baseObject.new();
newObject.aProperty = "Hello";

anotherObject = Object.create(baseObject); 
anotherObject.aProperty = "There";

console.log(newObject.aProperty) // "Hello"
console.log(anotherObject.aProperty) // "There"
console.log(baseObject.aProperty) // null

Proste, słodkie i gotowe.

Baza

function Base(kind) {
    this.kind = kind;
}

Klasa

// Shared var
var _greeting;

(function _init() {
    Class.prototype = new Base();
    Class.prototype.constructor = Class;
    Class.prototype.log = function() { _log.apply(this, arguments); }
    _greeting = "Good afternoon!";
})();

function Class(name, kind) {
    Base.call(this, kind);
    this.name = name;
}

// Shared function
function _log() {
    console.log(_greeting + " Me name is " + this.name + " and I'm a " + this.kind);
}

Akcja

var c = new Class("Joe", "Object");
c.log(); // "Good afternoon! Me name is Joe and I'm a Object"

Na przykładzie Tryptyku może to być jeszcze prostsze:

    // Define a class and instantiate it
    var ThePerson = new function Person(name, gender) {
        // Add class data members
        this.name = name;
        this.gender = gender;
        // Add class methods
        this.hello = function () { alert('Hello, this is ' + this.name); }
    }("Bob", "M"); // this instantiates the 'new' object

    // Use the object
    ThePerson.hello(); // alerts "Hello, this is Bob"

Tworzy to tylko instancję pojedynczego obiektu, ale nadal jest przydatne, jeśli chcesz zawrzeć grupę nazw zmiennych i metod w klasie. Zwykle do konstruktora nie byłyby argumenty „Bob, M”, na przykład, gdyby metody były wywołaniami systemu z własnymi danymi, takimi jak baza danych lub sieć.

Nadal jestem zbyt nowy w JS, żeby zrozumieć, dlaczego to nie wykorzystuje prototype.

JavaScript jest zorientowany obiektowo , ale radykalnie różni się od innych OOP języków , takich jak Java, C # lub C ++. Nie próbuj tego tak rozumieć. Wyrzuć tę starą wiedzę i zacznij od nowa. JavaScript wymaga innego myślenia.

Sugerowałbym, aby uzyskać dobry podręcznik lub coś na ten temat. Sam uważam, że samouczki ExtJS są dla mnie najlepsze, chociaż nie korzystałem z frameworka przed ani po jego przeczytaniu. Ale daje dobre wyjaśnienie tego, co jest w świecie JavaScript. Przepraszamy, ta treść została usunięta. Oto link do archiwum.org zamiast tego. Działa dzisiaj. : P