Czy teoria Disney's FastPass jest prawidłowa i / lub użyteczna?

W Disney World używają systemu o nazwie Fastpass, aby stworzyć drugą, krótszą linię dla popularnych przejażdżek. Chodzi o to, że możesz poczekać w standardowej linii, często z czekaniem dłuższym niż godzinę, lub możesz uzyskać FastPass, który pozwala wrócić w określonym czasie (zwykle kilka godzin później) i czekać tylko 10 minut lub mniej. Dzięki FastPass możesz „czekać” tylko na jedną jazdę na raz.

Próbowałem zrozumieć teorię kolejek stojącą za tą koncepcją, ale jedynym wyjaśnieniem, jakie znalazłem, jest to, że ma ona na celu wyprowadzenie ludzi z kolejki i robienie rzeczy, które przyniosą dodatkowe dochody (zakupy, jedzenie itp.).

Czy dlatego wdrożono FastPass, czy też istnieje rzeczywisty problem z wydajnością odwiedzających, który rozwiązuje? Czy istnieją aplikacje, które stosują podobną logikę? Czy istnieją aplikacje, które powinny stosować podobną logikę?

Częścią problemu, który widzę z implementacją czegoś podobnego w oprogramowaniu, jest to, że polega to na tym, że użytkownicy wybierają kolejkę. Jeśli chodzi o szybsze cykle oczekiwania w oprogramowaniu, myślę, że dobre zastosowanie tej teorii wymagałoby, aby aplikacja była wystarczająco inteligentna, aby wiedzieć, w jakich kolejkach umieścić ludzi w oparciu o ich potrzeby, bez konieczności dokonywania wyboru przez użytkownika końcowego.

Linia szybkiego przejazdu oczywiście nie zwiększy całkowitej przepustowości w danej kolejce przejazdów, ale pomaga w planowaniu zasobów i przypisywaniu zasobów, gdzie ludzie i przejażdżki są zasobami.

Jak powiedziałem, nie utworzysz więcej całkowitej przepustowości dla wspomnianej jazdy, ale gdzie indziej mogą być przejażdżki niewykorzystane. Jeśli teraz możesz jeździć na tych przejażdżkach, a także na przejażdżkach, na które musisz poczekać, możesz zwiększyć ogólną wydajność parku. Rozumiem przez to minimalizowanie liczby przejazdów, które odbywają się poniżej pojemności pasażerskiej.

Jeśli zasoby komputera są bezczynne i czekają na wykonanie zadania, które może zająć dużo czasu, warto w międzyczasie wykorzystać je na coś innego, prawda? Z tej perspektywy to proste.

Chodzi o akumulację, a nie wydajność kolejki.

Fastpass działa, ponieważ sprawia, że ​​poszczególne pozycje w kolejce są bardziej efektywne w „konsumowaniu” czegoś. To nie tyle kolejka, jak procesor czekający na instrukcje do wykonania, ale ludzie czekający w kolejce po jedzenie.

W przypadku osób przebywających w Disneylandzie pozwala to zmaksymalizować zabawę .

Pomyśl o procesorze przyjmującym instrukcje. Każda instrukcja czeka na wykonanie w kolejce, aby wykonać swoje zadanie. Teraz zmień to - wyobraź sobie, że każda instrukcja czeka w kolejce nie na wykonanie instrukcji, ale na pobranie czegoś z procesora - za każdym razem, gdy trafi do procesora, jest nagradzany złotą gwiazdą, a jej zadaniem jest zgromadzenie jak największej ich liczby jak to możliwe.

Fastpass jest jak zezwolenie, aby instrukcja przeszła gdzie indziej, do innego procesora, aby uzyskać tam złotą gwiazdę, przed powrotem do głównego procesora, aby pobrać z niego złotą gwiazdę.

Użytkownicy Disneylandu są zainteresowani dobrą zabawą - gromadzeniem wrażeń z jazdy. Fastpass pozwala na maksymalizację, umożliwiając użytkownikowi znalezienie innej jazdy z krótszą linią, dzięki czemu może zgromadzić więcej w krótszym czasie.

Wypróbowałem FastPass i tak to widzę:

Załóżmy, że wybierasz się na przejażdżkę z 1h oczekiwanym czasem oczekiwania, jeśli przejdziesz do FastPass, otrzymasz wyznaczony okres, w którym masz gwarancję natychmiastowego wjazdu. Zwykle po ponad 1 godzinie.

Dostaliśmy FastPassy na popularne przejażdżki iw tym czasie ustawiliśmy się w kolejkach 10-15m, co pozwoliło nam ustawić się w kolejce i przejść do 3 przejażdżek będąc w wirtualnej kolejce FastPass. Dali nam również dodatkowe, niezliczone FastPassy do niektórych bardzo niepopularnych przejażdżek, gdybyśmy z nich skorzystali, moglibyśmy trochę odciążyć bardziej popularne przejażdżki i wypełnić te bardzo niepopularne.

Oto grafika porównująca czas spędzony z opcją bez szybkiego przejścia:

Wydaje mi się, że jest to słuszna teoria kolejkowania, pozwala na wykonanie zasobów o mniej oczekiwanym czasie oczekiwania, jednocześnie opóźniając jeszcze bardziej zasoby o wyższym oczekiwanym czasie oczekiwania.

FastPass w zasadzie implementuje nieblokujących odwiedzających z pewnego rodzaju kolejką priorytetową. Nie blokują, nie śpią, wydają pieniądze. Działa, ponieważ john używa go o 11:00, joe używa go o 11:15 (lub 11:01). Teraz, gdyby wszyscy mieli szybką przepustkę, zwykła kolejka byłaby znacznie szybsza, podczas gdy większość odwiedzających wydawała więcej pieniędzy na jedzenie i prezenty. Dla Disneya jest to do pewnego stopnia pożądany efekt.

Przepustka zawiera pewne założenia i ma pewne ograniczenia. Zakłada się, że posiadacze fastpassów są mniejszością… gdyby to się zmieniło, musieliby sprawić, by przepustka działała na wielu przejazdach, lub posiadacze fastpassów wydaliby pieniądze, widząc bardzo niewielu ludzi w regularnej kolejce… bezproduktywne. Ponieważ obsługiwana jest tylko jedna jazda, żaden z dwóch posiadaczy fastpassów nie poprosi o tę samą jazdę naraz.

Biorąc pod uwagę, że Joe mógłby opuścić park przed swoją kolejką, należałoby wymyślić jakiegoś rodzaju „futex” dla gości, aby system był wydajny. Jeśli Joe wyszedł, a John przyjechał wcześniej, John mógłby jechać. Co więcej, John zastanawiałby się, dlaczego jego szybka przepustka nie informuje go, że może jechać o kilka minut wcześniej. Tam naprawdę robi się fajnie, co by było, gdyby Joe wyszedł tylko po to, by wyciągnąć z samochodu krem ​​przeciwsłoneczny i wrócił? W końcu do jego kolejki pozostały dwie godziny, chyba że 200 kolejnych osób przed nim opuściło park podczas blokowania (podczas stosowania kremu przeciwsłonecznego), czego nie można przerwać. Więc w tym przypadku, wprowadziliśmy Joe w jakiś rodzaj uśpienia dysku lub snu, którego nie można przerwać ani zabić. Nie ma żadnych sygnałów, niczego nie odpytuje, wyszedł z parku.

Jest to rodzaj teorii, która kieruje praktycznym programowaniem bez blokad. Jest równie interesujący, jak problem filozofów kulinarnych , a właściwie bardziej.

Jeśli chodzi o Disneya ... to nie jest błąd, to cecha, ludzie są mniej skłonni do opuszczania parku, a jednocześnie są bardziej skłonni do wydawania pieniędzy.

W zwykłej kolejce nie możesz tak naprawdę oszacować, jak szybko jedziesz. Jesteś zdenerwowany i czasami myślisz o porzuceniu pomysłu.

Dzięki FastPass „wiesz”, że przejazd nastąpi w ściśle określonym przedziale czasu. Jesteś „pewien”, kiedy to się stanie i rzadziej myślisz o rzuceniu palenia. Idziesz na zakupy, jesz i wracasz w razie potrzeby. Prawdopodobnie wrócisz, ponieważ zgłosiłeś się wcześniej na przejazd i czujesz zaangażowanie. Joel Spolsky opisuje podobny pomysł na zaangażowanie stosowany w kolejkach Starbucks .

Tak więc FastPass jest pewnego rodzaju udogodnieniem zarówno dla parku, jak i dla odwiedzających. Zwiedzający są bardziej zachwyceni, a park może ich więcej sprzedać, gdy czekają.

Tylko przykład dobrej inżynierii społecznej.

Myślę, że w pewnym sensie można to porównać z modelem programowania asynchronicznego .

Prosisz system o wykonanie działania i wrócisz później po wynik.

Duża różnica polega na tym, że albo określasz, które zdarzenie / wywołanie zwrotne ma zostać wywołane po zakończeniu, albo musisz wprowadzić oczekiwanie w momencie, gdy jesteś gotowy do czekania. Nie widziałem mechanizmu, który powiedziałby, że powinieneś wrócić w późniejszym czasie i zagwarantować krótszy czas oczekiwania.

Wydaje mi się, że to kolejka priorytetowa .

Przy pierwszym przejściu SpeedPass uzyskuje się wyższy priorytet. Potem, gdy pojawiały się na general line queuetej SpeedPass ma większy priorytet w kolejce.

A jeśli zgadzamy się, że jest to kolejka priorytetowa, to najbardziej oczywistą implementacją oprogramowania jest planowanie systemu operacyjnego

Zmodyfikowano na podstawie artykułu wiki planowania:

Disney Land scheduler dotyczy głównie z:

• Wykorzystanie jazdy - aby jazda była jak najbardziej zajęta.
  
• Przepustowość - liczba osób, które ukończyły jazdę w jednostce czasu.
  
• Turnaround - czas potrzebny na wykonanie określonej jazdy.
  
• Czas oczekiwania - czas, przez jaki osoba czekała w kolejce gotowości.
  
• Czas odpowiedzi - czas, jaki upływa od umieszczenia linii w kolejce do wygenerowania pierwszej odpowiedzi.
  
• Uczciwość - równy czas jazdy dla każdej osoby.
  

Pomysł FastPass wygląda dla mnie jak rozwiązanie dla systemów, w których muszę wykonywać zadania od 1 do N i opierając się na pewnej wiedzy o sobie (w Disney, mogę wiedzieć, że moje dzieci byłyby bardzo szczęśliwe jeżdżąc na torze testowym, czekając na Soarin 'FastPass time, aby dotrzeć) Mógłbym zaplanować sobie przejście do kolejki' FastPass 'dla zadania N, a także dostać się do standardowej kolejki dla zadania M. To zadziała, gdy kolejność zadań niekoniecznie jest ważna i gdzie czas w kolejce był znany i mogłem oszacować, ile czasu zajmie wykonanie zadania M lub N. Nie jestem pewien, czy mam dobry przykład programowania w świecie rzeczywistym - większość naszego myślenia ma charakter liniowy, więc nasze przepływy pracy są takie .

FastPass umożliwia jednoczesne czekanie w wielu liniach. Pozwala uniknąć czekania, ale zwiększa średni czas oczekiwania, ponieważ linie skutecznie się wydłużają.

Ale większość ludzi nie spędza całego czasu na przejażdżkach. Na niektóre wydarzenia, takie jak parady, nie trzeba czekać. Korzystając z szybkiej przepustki, możesz wziąć udział w większej liczbie wydarzeń bez linii lub krótkiej linii bez poświęcania tylu długich przejazdów.

Są dwa miejsca, które przychodzą mi do głowy, które mają podobne zachowanie w tworzeniu oprogramowania. Jednak nie jest to dokładna analogia, ponieważ oba wymagają

Pierwsza to programowanie asynchroniczne. Jak wspomniano wcześniej , istnieją pewne różnice między modelem asynchronicznym a modelem fastpass, jeśli chodzi o sposób oczekiwania. Jednak niektóre inne modele programowania (takie jak Message Passing Interface przekazywania ) oferują inne opcje, które prawdopodobnie są nieco bliższe modelowi FastPass.

W szczególności myślałem o metodach MPI_Gather w MPI - używają modelu, który jest prawdopodobnie trochę bliższy. Każda funkcja jest przekazywana w obrębie klastra, a następnie można wywołać metodę gromadzenia danych z katalogu głównego, aby uzyskać aktualnie przetwarzane dane. Cel jest ten sam (aby wszyscy mniej czekali [nie blokowali użytkownika] i spacerowali, wydawali [lub przetwarzali dane]).

Innym miejscem, w którym widzę podobieństwo, są zaawansowane modele programowania wielowątkowego, takie jak nowy harmonogram w TPL . Jedną z głównych zalet TPL w C # 4 jest to, że program planujący pozwala na kradzież pracy, co wydaje mi się wyraźną implementacją w oprogramowaniu polegającą na próbie dynamicznego przesuwania się po liniach - co wiąże się z powrotem do FastPass. Jedną z fajnych rzeczy związanych z fastpassem jest to, że mniej siedzieć w kolejce, więcej jeździć i więcej się poruszać. Dzięki TPL jest (miejmy nadzieję) mniej blokowania i oczekiwania, ponieważ wątek, który zakończył swoją kolejkę, może ukraść zadania z innych kolejek.

Jednym z interesujących aspektów FastPass jest to, że wprowadza kanał informacji zwrotnej dla Disneya. Mając jedną linię, która prawie zawsze czeka, aż atrakcja stanie się dostępna, niewiele możesz zrobić, poza jakimś sposobem zmierzenia długości linii w ustalonych odstępach czasu w ciągu dnia. Korzystanie z FastPass Disney zbiera dane o zapotrzebowaniu i ruchu na atrakcję w czasie rzeczywistym i jest już zdigitalizowane - powinno natychmiast trafić do ich hurtowni danych w celu wydobycia.

Zgadzam się, że ci, którzy kwalifikują FastPass jako system alokacji zasobów bardziej niż system kolejkowania zasobów. Inną analogią byłoby traktowanie każdego klienta Disneya jako procesu systemu operacyjnego, który jest jednowątkowy, dopóki klient nie wybierze FastPass. To sprawia, że ​​klient jest dwu-wątkowym procesem, który jedzie na rowerze po parku jak poprzednio i uruchamia inny wątek, który czeka na swoją kolej na wyznaczony zasób (atrakcja FastPass). Dopuszczenie wielu FastPass użytkownikom (procesom) sprawi, że takie procesy będą bardziej wielowątkowe. Synchronizacja wątków ma miejsce, gdy klient w końcu dociera do atrakcji FastPass, aby się nią cieszyć.

Jedyną analogią do oprogramowania, jaką widzę, jest to, że ta metoda pozwala uniknąć przepełnienia buforu kolejki - jeśli wielu klientów próbuje dodać do kolejki mniej więcej w tym samym czasie, kolejka może szybko wypełnić tę kolejkę. Jeśli klienci są proszeni o czekanie przez określony czas, muszą buforować swoje (względnie) mniej elementów lokalnie przed dodaniem ich do kolejki.

Jednak w większości innych przypadków prowadzi to do mniej wydajnej przepustowości, ponieważ może doprowadzić do utraty kolejki, jeśli czasy oczekiwania zostaną źle dobrane.

Spróbuj napisać aplikację testową, która korzysta z kolejkowania zarówno z, jak i bez „FastPass” w ramach różnych wskaźników i porównuje wyniki - i daj nam znać, jeśli znajdziesz coś interesującego! :)

Nie wiem, jak zostanie zastosowany w oprogramowaniu. Ale system z pewnością ma swoje zalety dla odwiedzających: możesz mieć Fastpass na jedną jazdę, a tymczasem udać się na inny przejazd, którego kolejka nie jest tak długa (lub, jak mówisz, pójść na zakupy, zjeść itp.). To było uratowanie życia, kiedy ja i moja rodzina tam byliśmy (choć, co prawda, była to poza sezonem).

Biorąc pod uwagę, że jest wykorzystywany , musiałbyś ufać użytkownikom kolejki ;-)

Z mojej klasy łańcucha dostaw, aspekt kolejkowania, który przyszedł do mnie natychmiast, polega na tym, że skraca postrzegany czas oczekiwania, więc ludzie nie mają nic przeciwko czekaniu. Nie sądzę, żeby to skracało główne linie, ale łagodziło czyjeś obawy związane z czekaniem w zwykłej kolejce, ponieważ wiedzą, że gdy tylko zejdą z jazdy, mogą od razu wrócić na drugi raz (jeśli ich fastpass czas się skończył).

Wiem, że dostrzegam, że z fastpassem mogę jeździć znacznie więcej przejażdżek, chociaż nie wiem, czy tak jest, czy to tylko sprytne przeredagowanie mojego czasu oczekiwania.

jedynym wyjaśnieniem, jakie znalazłem, jest to, że ma na celu wyprowadzenie ludzi z kolejki i robienie rzeczy, które przyniosą dodatkowe dochody (zakupy, jedzenie itp.).

Myślę, że trafiłeś w główny punkt, ale sprawiasz, że brzmi to bardziej korporacyjnie zło, niż być może na to zasługuje. Z pewnością wolałbym „wirtualnie stać w kolejce” podczas zakupów i jedzenia niż fizycznie stać w kolejce.

Teoretycznie FastPass mógłby próbować zaplanować większą liczbę osób w okresach, gdy naturalny popyt był niższy; to właśnie zrobiłbyś, aby uzyskać większą przepustowość z prawdziwej zaplanowanej kolejki. Ale w praktyce podejrzewam, że przez większość dnia przejażdżki działają na pełnych obrotach, więc nie da się z tego uzyskać wydajności.

Chodzi o planowanie zasobów dla popularnych przejażdżek, a także sposób na generowanie dodatkowych przychodów ze sprzedaży towarów. Jeśli czekasz w kolejce, oznacza to, że nie masz okazji wydać więcej pieniędzy.

W najlepszym interesie Disneya jest zadowolenie klientów. Chociaż merchandising to z pewnością znaczący dochód, zdobywanie stałych klientów jest wielokrotnie bardziej wartościowe.

Jeśli zapłacę 150 $ za 1-dniowy bilet do parku i dostanę się tylko na 10 przejażdżek, ponieważ kolejki są tak długie, zapytałbym, czy te przejażdżki są naprawdę warte 15 dolarów za sztukę. Jeśli jednak jest dla mnie sposób na 30 przejażdżek, będę miał lepsze wrażenia, rzadziej kwestionuję wartość tego doświadczenia i bardziej prawdopodobne jest, że wrócę i dam Disneylandowi kolejne 150 $ + jedzenie + towary.

Przed FastPass jedyną różnicą między moimi 10 jazdami a 30 jazdami było to, jak zatłoczony był park. Jest to powszechny problem, który inne pożądane atrakcje próbowały rozwiązać w inny sposób. Na przykład ośrodek narciarski Northstar w Tahoe ograniczy liczbę biletów na wyciągi, które sprzedają w danym dniu (a przynajmniej kiedyś). To również rozwiązuje problem, ale w sposób, który ma bardziej negatywny wpływ na dochody.

W oprogramowaniu podobnym paradygmatem byłoby ładowanie strony internetowej. W starożytności proces ten był jednowątkowy: pobierz całą zawartość, wyrenderuj całą zawartość i wyświetl stronę. Wraz ze wzrostem ruchu i danych (w szczególności włączania obrazów) model ten stanął przed tym samym problemem co Disneyland. Gdyby na stronie było dużo obrazów, a ładowanie trwało długo, nie czekałbym na treść i mógłbym nie zawracać sobie głowy powrotem do tej witryny.

Obecnie strony internetowe ładują się inaczej. Treść jest ładowana, renderowana i wyświetlana jako pierwsza, podczas gdy inny wątek ładuje, renderuje i wyświetla obrazy. To znacznie poprawia wrażenia użytkownika i pod warunkiem, że znajdą się tam pożądane treści, będę nadal wracać do witryny i może zmienić moje powtarzające się wyświetlenia strony na $$$.

Pod pewnym względem przypomina to system operacyjny czasu rzeczywistego.

Niektóre procesy przebiegają szybko i są oznaczone jako działające w czasie rzeczywistym.

Mają gwarancję, że otrzymają zasób w określonym czasie. Nie mogą przeskoczyć kolejki, ale mogą wejść! Gdy nie korzystają z przejazdu, mogą z niej korzystać inni goście, którzy nie korzystają z przejazdu w czasie rzeczywistym.

-Alex

To świetna rzecz. Disney zasadniczo tworzy dwie kolejki z liniowo niższymi stawkami za usługi w zależności od liczby dystrybuowanych FASTpass.

Krótką kolejkę FASTpass można modelować jako kolejkę, która jest zawsze w równowadze na krótkie oczekiwanie. Krótka kolejka minimalizuje sprzężenie zwrotne między dwiema kolejkami - co jest dobre w przypadku modelowania stochastycznego. Druga kolejka to typowa kolejka z wolniejszą szybkością obsługi.

Oczywiście, jeśli przydział FASTpass kiedykolwiek stanie się zbyt duży, nastąpi faza zwrotna między dwiema kolejkami, powodując chaos w systemie i minimalizując efekt kolejkowania modeli do opisu wyników.

Inną strategią jest zminimalizowanie czasu oczekiwania użytkowników polegające wyłącznie na planowaniu przejazdów po wcześniejszym umówieniu, w takim przypadku jest to czysta kolejka wsadowa i łatwa do optymalizacji. Nie sądzę, żeby to zadziałało w USA. :-)

Nie masz więcej przejażdżek. Kolejki na niepopularne linie są teraz dłuższe, ponieważ więcej ludzi zabija na nich czas, czekając, aż dojrzeją ich przepustki na popularne przejażdżki. Pojemność to pojemność.

„Twitter jest obecnie bardzo zajęty. Wróć między 15:00 a 15:15, a my gwarantujemy, że dostaniesz tweety w ciągu maksymalnie 5 sekund”.