Byłoby pomocne, gdyby ktoś mógł to zilustrować prostym przykładem?
Ponadto, gdzie warto byłoby użyć parent.frame()zamiast parent.env()i odwrotnie.
parent.envto środowisko, w którym zdefiniowane jest zamknięcie (np. funkcja). parent.frameto środowisko, z którego wywołano zamknięcie.
f = function()
c(f=environment(), defined_in=parent.env(environment()),
called_from=parent.frame())
g = function()
c(g=environment(), f())
i wtedy
> g()
$g
<environment: 0x14060e8>
$f
<environment: 0x1405f28>
$defined_in
<environment: R_GlobalEnv>
$called_from
<environment: 0x14060e8>
Nie jestem pewien, kiedy zwykły śmiertelnik naprawdę chciałby ich użyć, ale pojęcia są przydatne w zrozumieniu zakresu leksykalnego
> f = function() x
> g = function() { x = 2; f() }
> h = function() { x = 3; function() x }
> x = 1
> f()
[1] 1
> g()
[1] 1
> h()()
[1] 3
lub w enigmatycznym przykładzie „konta bankowego” we wstępie do R. Pierwszy akapit sekcji „Szczegóły” ?parent.framemoże wyjaśnić pewne kwestie.
Środowiska są wszechobecne w R, np. search()Ścieżka to (w przybliżeniu) środowiska połączone razem w relacji rodzeństwo -> rodzic. Czasami zdarza się, że env = new.env(parent=emptyenv())można obejść wyszukiwanie symboli - normalnie env[["x"]]szuka się najpierw do env, a następnie do envrodzica, jeśli nie zostanie znaleziony. Podobnie <<-szuka przypisania rozpoczynającego się w parent.env. Stosunkowo nowa implementacja klasy referencyjnej w R opiera się na tych pomysłach, aby zdefiniować specyficzne dla instancji środowisko, w którym można znaleźć symbole (pola i metody instancji).