Oba wydają się być warstwą wirtualizacji na dyskach fizycznych. Trudno mi zrozumieć każdy z nich i różnicę między nimi.
11
Różne warstwy abstrakcji.
Jeśli masz dużą macierz pamięci, prawdopodobnie nie chcesz, aby jeden serwer wykorzystywał całość, więc dzielisz ją na jednostki logiczne (LUN to tak naprawdę numer jednostki logicznej, ale hej, to pomaga mi zapamiętać). Więc masz podzielone miejsce na użyteczne fragmenty, a teraz prezentujesz je serwerowi. W prostym przykładzie załóżmy, że pokazuje się jako / dev / sdb. Bez partycji, to tylko dysk, o ile serwer się tym przejmuje.
Po co narzucać LVM? Dla mnie to z powodu wzrostu. Jeśli zapełnię ten dysk, chcę móc dodać do niego więcej miejsca. LVM sprawia, że jest to łatwiejsze i (moim zdaniem) mniej ryzykowne, ponieważ mogę zmienić rozmiar tej jednostki LUN w macierzy pamięci masowej (lub nawet utworzyć inną jednostkę LUN i przedstawić ją serwerowi), a korzystając z LVM mogę rozwinąć dysk „wirtualny” bez ponownego uruchamiania .
Napisałem wprowadzenie do LVM tutaj: http://www.standalone-sysadmin.com/blog/2008/09/introduction-to-lvm-in-linux/
Do których nawiązałem, mówiąc o zmianie rozmiaru jednostek LUN tutaj: http://www.standalone-sysadmin.com/blog/2009/05/resizing-storage-luns-in-linux-on-the-fly/
LVM to oprogramowanie służące do „rzeźbienia” dysku, zwykle dysku podłączonego lokalnie, na mniejsze sekcje.
LVM to metoda alokacji miejsca na dysku twardym na woluminy logiczne, których rozmiar można łatwo zmienić zamiast partycji.
LUN to konstrukcja, zwykle na macierzy pamięci, za pomocą której prezentujesz „wycinek” macierzy dyskowej / woluminu hostowi, gdzie pojawia się jako fizycznie podłączony dysk lokalny za pośrednictwem pewnego połączenia, zwykle SAN (iSCSI / FC) .
Na przykład, jeśli zaprezentowałeś jednostkę LUN hostowi, możesz użyć LVM w celu dalszego dostosowania układu tego, co system uważał za dysk lokalny.
LUN to logiczny numer jednostki. Może być stosowany w odniesieniu do całego dysku fizycznego lub podzbioru większego dysku fizycznego lub woluminu dyskowego. Dysk fizyczny lub wolumin dysku może być całym pojedynczym dyskiem, partycją (podzbiorem) pojedynczego napędu dyskowego lub woluminem dyskowym z kontrolera RAID obejmującym wiele dysków połączonych razem w celu uzyskania większej pojemności i nadmiarowości. Jednostki LUN reprezentują logiczną abstrakcję lub, jeśli wolisz, warstwę wirtualizacji między fizycznym urządzeniem dyskowym / woluminem a aplikacjami.
Jednostka LUN to ogólnie odniesienie na poziomie macierzy dyskowej do ilości surowego miejsca na dysku, które zostało sformatowane i przydzielone do określonego serwera lub grupy serwerów. Może być rozłożony na wiele dysków fizycznych, ale będzie prezentowany przez macierz dyskową jako pojedynczy dysk „logiczny” na serwerze docelowym.
LVM oznacza „Logical Volume Manager” i jest ogólnie oprogramowaniem systemu operacyjnego, które jest ułożone na surowych jednostkach LUN przypisanych do serwera. LVM umożliwia wykonywanie różnych zadań na LUNS, takich jak podział LUN na mniejsze woluminy logiczne, grupowanie ich w grupy woluminów, wykonywanie kopii lustrzanych dysków między LUNS itp.
LUN to koncepcja SCSI („numer jednostki logicznej”).
SCSI ma „cele”, które odpowiadają kontrolerom. Do celu może być dołączona pewna liczba „jednostek logicznych”. Jako przykład wyobraź sobie JBOD z dołączoną wiązką dysków. Mógłby zaprezentować te dyski jako jednostki LUN na jednym celu.
Często macierz pamięci przedstawia RAID kilku dysków jako indywidualne jednostki LUN; otrzymujesz interfejs, który wygląda jak duży dysk, ale jest chroniony RAID.
LVM to koncepcja wyższego poziomu, oddzielająca logiczne „rzeczy, na które nakładasz system plików” od „dysków fizycznych”. Z pewnością można zaimplementować „kontroler LVM”, który pobiera kilka dysków, wewnętrznie wykonuje jakąś formę LVM i przedstawia powstałe dyski jako jednostki LUN na obiektach SCSI. Jest to bardzo powszechne w bardziej wyszukanych macierzach pamięci.
Jednak jednostka LUN nie musi być wynikiem żadnego LVM! Może to być po prostu dysk fizyczny.