Chcemy używać sygnatur gpg do weryfikacji niektórych aspektów naszych narzędzi do zarządzania konfiguracją systemu. Ponadto chcielibyśmy zastosować model „zaufania”, w którym poszczególne klucze sysadmin są podpisywane za pomocą głównego klucza podpisującego, a następnie nasze systemy ufają temu kluczowi głównemu (i używają „sieci zaufania” do sprawdzania poprawności podpisów przez naszych sysadminów).
Daje nam to dużą elastyczność, na przykład możliwość łatwego odwołania zaufania do klucza, gdy ktoś odchodzi, ale mamy problem. Chociaż gpg
polecenie powie ci, czy klucz jest niezaufany, nie wydaje się, aby zwracał kod wyjścia wskazujący na ten fakt. Na przykład:
# gpg -v < foo.asc
Version: GnuPG v1.4.11 (GNU/Linux)
gpg: armor header:
gpg: original file name=''
this is a test
gpg: Signature made Fri 22 Jul 2011 11:34:02 AM EDT using RSA key ID ABCD00B0
gpg: using PGP trust model
gpg: Good signature from "Testing Key <[email protected]>"
gpg: WARNING: This key is not certified with a trusted signature!
gpg: There is no indication that the signature belongs to the owner.
Primary key fingerprint: ABCD 1234 0527 9D0C 3C4A CAFE BABE DEAD BEEF 00B0
gpg: binary signature, digest algorithm SHA1
To, na czym nam zależy, to:
gpg: WARNING: This key is not certified with a trusted signature!
gpg: There is no indication that the signature belongs to the owner.
Kod wyjścia zwracany przez gpg w tym przypadku wynosi 0, pomimo niepowodzenia zaufania:
# echo $?
0
Jak sprawić, by gpg zawiódł w przypadku, gdy coś jest podpisane niezaufanym podpisem?
Widziałem kilka sugestii, że gpgv
polecenie zwróci odpowiedni kod wyjścia, ale niestety gpgv
nie wie, jak pobrać klucze z serwerów kluczy. Wydaje mi się, że możemy przeanalizować dane wyjściowe statusu (używając --status-fd) gpg
, ale czy jest lepszy sposób?
źródło
Przychodzą mi na myśl dwie opcje (inne niż analiza wyników).
Szybkim i brudnym sposobem byłoby uruchomienie zarówno
gpg
igpgv
. Pierwsze uruchomieniegpg
upewni się, że klucz został pobrany z serwera kluczy, a następniegpgv
poda odpowiedni kod powrotu.Bardziej eleganckim, kontrolowanym sposobem (choć wymagałoby to więcej pracy) byłoby użycie biblioteki gpgme do weryfikacji podpisu. Jest to biblioteka C, choć istnieją opakowania dla Perla , PHP , Pythona i Ruby . (Python ma dość niski poziom, podczas gdy Ruby ma jakieś abstrakcje na wyższym poziomie, nie jestem pewien co do Perla lub PHP).
Wydaje się, że biblioteka GPGME rozmawia z serwerami kluczy, gdy z niej korzystam, ale chciałbyś to potwierdzić. Pisałem trochę kodu, który wykorzystuje bibliotekę Ruby gpgme (wyszukiwanie
verify
iverified_ok?
kodu, który weryfikuje podpis, i dlasig_output_lines
jakiegoś kodu, który działa, czy podpis jest zaufany).źródło
Co powiesz na migrację konfiguracji systemu do narzędzia takiego jak Puppet lub Chef ?
Chociaż nie jest to trywialna ilość pracy, szefie kuchni (nie korzystałem z Puppet) musisz utworzyć konta użytkowników (i generowane są klucze pub / private). Chociaż nie uniemożliwia to modyfikowania lokalnych plików na serwerze, szef-klient jest uruchamiany okresowo i nadpisuje ich zmiany przy następnym uruchomieniu. (Domyślnie występują okresowe cykliczne przebiegi).
źródło