Najwyraźniej Apple ma możliwość tworzenia dynamicznie ładowanych bibliotek (znanych jako frameworki) dla iOS, ponieważ są one dostarczane z XCode (np. UIKit). Twórcy aplikacji mają tylko możliwość tworzenia bibliotek statycznych lub, w najlepszym razie, nakłaniają Xcode do myślenia, że ładuje platformę, podczas gdy faktycznie ładuje bibliotekę statyczną, jest to znane jako tworzenie fałszywej ramy, wygoda przeciągania i upuszczania, ale żadna z korzyści dynamicznego ładowania.
Jakie jest powody, dla których Apple utrzymuje dynamiczne ramy przed twórcami aplikacji? Wydaje się, że znacznie ułatwiłoby to korzystanie z bibliotek zewnętrznych, ponieważ programiści nie musieliby polegać na wybrednych flagach linkerów lub łańcuchach zależności bibliotek otwartych.
Widzę wspólny powód to bezpieczeństwo. Dlaczego zatem Apple zezwala na to w OSX, a nie na iOS? Czy bezpieczeństwo również nie jest tam wymagane?
EDYCJA: Nie dotyczy już iOS 8. Apple dodał obsługę dynamicznych ram.
źródło
Powodem są zabezpieczenia, jak wspomniano w pytaniu dotyczącym przepełnienia stosu :
źródło