Dlaczego Scala powrócił, ale nie pękł i kontynuował

Scala nie ma breaklub continue, więc pewne zachowanie w pętli wymaga nieco więcej myślenia.

Wcześniejsze zakończenie pętli wymaga rekurencji ogona, wyjątków lub scala.util.control.Breaks(która korzysta z wyjątków).

Uzasadnieniem tego jest to, gotoże są to konstrukcje przepływowe, które zaciemniają przepływ i mogą być osiągnięte w lepszy, mniej zaskakujący sposób.

Wygląda jednak na to, że można zastosować te same argumenty return.

Dlaczego Scala celowo pomijają breaki continue, ale nie return?

Przerwij i kontynuuj:

W rozmowie o Scali Martin Odersky podał 3 powody, dla których nie należy przerywać ani kontynuować slajdu 22:

• Są nieco konieczne; lepiej użyj wielu mniejszych funkcji.
• Problemy z interakcją z zamknięciami.
• Nie są potrzebne!

A potem mówi: „Możemy wspierać ich wyłącznie w bibliotekach”. Na slajdzie 23 podaje kod, który implementuje break. Chociaż nie do końca znam Scalę wystarczająco dobrze, aby się upewnić, wygląda na to, że krótki fragment kodu na tym slajdzie jest wszystkim, co jest potrzebne do zaimplementowania break, i continuemoże być zaimplementowany w podobnie krótkim kodzie.

Możliwość implementowania takich bibliotek w bibliotekach upraszcza podstawowy język.

W „Programowaniu w Scali, wydanie drugie” Martina Odersky'ego, Lexa Spoona i Billa Vennersa podano następujące wyjaśnienie:

Być może zauważyłeś, że nie wspomniano o breakani continue. Scala pomija te polecenia, ponieważ nie łączą się dobrze z literałami funkcyjnymi ... Jest jasne, co continueoznacza wewnątrz whilepętli, ale co by to znaczyło w literałach funkcyjnych? ... Istnieje wiele sposobów programowania bez breaki continue, a jeśli skorzystasz z literałów funkcji, te alternatywy mogą być często krótsze niż oryginalny kod.

Powrót:

Zwroty mogą być uważane za nieco imperatywne, ponieważ return jest czasownikiem, poleceniem zrobienia czegoś. Ale można je również postrzegać w sposób czysto funkcjonalny / deklaratywny: definiują one wartość zwracaną przez funkcję (nawet jeśli w funkcji z wieloma zwrotami każda z nich podaje tylko częściową definicję).

W tej samej książce mówią o return:

W przypadku braku wyraźnego returnwyrażenia metoda Scala zwraca ostatnią wartość obliczoną przez metodę. Zalecanym stylem metod jest w rzeczywistości unikanie wyraźnych, a zwłaszcza wielokrotnych returninstrukcji. Zamiast tego pomyśl o każdej metodzie jako wyrażeniu, które zwraca jedną wartość, która jest zwracana.

Metody kończą i zwracają wartość, nawet jeśli returninstrukcja nie jest używana, więc nie może być problemów z zamknięciami, ponieważ w przeciwnym razie zamknięcia nie zadziałałyby.

Nie może być również problemu z zazębianiem się z literałami funkcji, ponieważ funkcja i tak musi zwrócić wartość.

Myślę, że poprzednie odpowiedzi oddają sprawiedliwość problemom definiowania semantyki dla breaklub continuew języku dla Scali, przy względnie nieograniczonych kontekstach.

Napisałem małą bibliotekę , która definiuje breaki continuebardziej ograniczonego kontekstu: iterację po sekwencji za pośrednictwem Scala-listowe. Koncentrując się na tym kontekście, uważam, że semantyka staje się jednoznaczna i łatwa do uzasadnienia.

Biblioteka jest dostępna tutaj: https://github.com/erikerlandson/breakable

Oto prosty przykład tego, jak to wygląda w kodzie:

scala> import com.manyangled.breakable._
import com.manyangled.breakable._

scala> val bkb2 = for {
     |   (x, xLab) <- Stream.from(0).breakable   // create breakable sequence with a method
     |   (y, yLab) <- breakable(Stream.from(0))  // create with a function
     |   if (x % 2 == 1) continue(xLab)          // continue to next in outer "x" loop
     |   if (y % 2 == 0) continue(yLab)          // continue to next in inner "y" loop
     |   if (x > 10) break(xLab)                 // break the outer "x" loop
     |   if (y > x) break(yLab)                  // break the inner "y" loop
     | } yield (x, y)
bkb2: com.manyangled.breakable.Breakable[(Int, Int)] = com.manyangled.breakable.Breakable@34dc53d2

scala> bkb2.toVector
res0: Vector[(Int, Int)] = Vector((2,1), (4,1), (4,3), (6,1), (6,3), (6,5), (8,1), (8,3), (8,5), (8,7), (10,1), (10,3), (10,5), (10,7), (10,9))