Dlaczego używamy słowa „sprint”?

Jedną z podstawowych zasad Manifestu Zwinnego jest

Zwinne procesy promują zrównoważony rozwój. Sponsorzy, programiści i użytkownicy powinni mieć możliwość utrzymywania stałego tempa w nieskończoność.

Zespoły Scrumowe używają terminu sprint w odniesieniu do cyklu pracy (znanego również jako iteracja).

Nie ma to jednak dla mnie sensu. Według Google sprint to:

biegnij z pełną prędkością na krótkim dystansie.

Innymi słowy, nie jest zrównoważony. Dlaczego zespoły Scrumowe używają słowa sprint ? Wydaje mi się, że jest to sprzeczne z jedną z podstawowych zasad Agile.

Innymi słowy, nie jest zrównoważony.

Dobrze.

Nie prowadzisz sprintu przez kilka miesięcy na raz w większości zwinnych (dobrze funkcjonujących, jestem pewien, że niektóre „chcieliśmy modnych słów, więc jesteśmy sklepem z wodospadem Agile”), masz krótkie sprinty, a następnie nowe planowanie / retros / etc.

O to chodzi.

Dlaczego zespoły Scrumowe używają słowa „Sprint”? Wydaje mi się, że jest w konflikcie z jednym z podstawowych zasad Agile.

Podstawowe zasady Agile są stosunkowo szerokie, ale głównym celem jest nie przeprowadzenie „maratonu” zaplanowanego początkowo (tj. Wodospad), ale rozbicie go na bardzo krótkie kawałki.

Stąd „sprint”.

Jeśli chodzi o to, skąd ten termin pochodzi z Agile, to w pracach nad procesem SCRUM zastosowano go. Podejrzewam, że nikt tego nie zmienił.

Dla tych, którzy są ciekawi długości, z tej pracy:

Sprint to zestaw działań rozwojowych przeprowadzanych w określonym z góry okresie, zwykle od jednego do czterech tygodni. Odstęp ten zależy od złożoności produktu, oceny ryzyka i pożądanego stopnia nadzoru. Szybkość i intensywność sprintu zależą od wybranego czasu trwania sprintu.

Pomysł polega na tym, że między sprintami organizuje się spotkania w celu przekazania statusu projektu, rozwiązania pilnych problemów i ogólnie przegrupowania. W mieszanej metaforze terminologii Agile można sobie wyobrazić, że sprinty są oddzielone odpoczynkami (spotkania, planowanie itp.).

Termin ten ma szersze korzenie w metaforze ustanowionej przez Takeuchi i Nonakę w artykule HBR „Nowa gra na rozwój nowego produktu” opartym na metaforze rugby. Jeden tworzy Scrum, aby zepchnąć drugą drużynę z piłki, a następnie „przyspieszyć” w dół do bramki.

Scrum określa „cel sprintu”, a inni zapożyczają z tej samej metafory.

Metafory są metaforami i nie należy ich traktować zbyt dosłownie. To może być problem tutaj.

Zakładam, że dzieje się tak, ponieważ w sprincie wiesz, gdzie jesteś i wiesz, gdzie musisz się dostać, i jest to dość liniowa ścieżka, aby tam dotrzeć. W dłuższej perspektywie nie jest zrównoważony, ale sprinty w tworzeniu oprogramowania nie trwają długo, zanim zaplanujesz swój następny cel.

Podobnie, możesz biegać każdego dnia przez krótki sprint (to znaczy pod względem treningowym). Tak długo, jak odpoczywasz i planujesz cele oraz miejsca docelowe, jest to możliwe do osiągnięcia.

Jedną z rzeczy, które zawsze kojarzyłem z „sprintem”, jest to, że zachęca ono do postawienia głowy na dół i pchnięcia do końca sprintu, nie troszcząc się o to, co dzieje się poza sprintem, ani o zmianę otoczenia podczas sprintu.

Moim zdaniem ten sposób myślenia jest w rzeczywistości ważniejszy dla zarządzania niż dla programistów. Deweloperzy są narażeni na drobiazgową rzeczywistość rozwoju. Wiedzą, co należy zrobić i jak to zrobić.

Jednak zarządzanie nie zawsze jest dostosowane do tej części rzeczywistości biznesowej. Słowo „sprint” to coś, co mogą zapamiętać, co broni wyjaśnienia, dlaczego nie można zmienić kierunku w trakcie sprintu. Zespół biega, starając się osiągnąć produkt w jak najkrótszym czasie. Rozważ różnicę między sprintem na 100 jardów a przeszkodą na 100 jardów.

Sponsorzy, programiści i użytkownicy powinni mieć możliwość utrzymywania stałego tempa w nieskończoność.

Sprint oznacza ... biegać z pełną prędkością na krótkim dystansie.

Używanie terminu sprint jest nadal zgodne ze zdolnością (zwinną) do utrzymania stałego tempa.

Cała grupa utrzymująca stałe tempo niekoniecznie oznacza, że ​​wszyscy poruszają się z tą samą prędkością w danym momencie. Rozważmy na przykład, że zespół sztafetowy może działać w stałym tempie, zbiorowo , podczas gdy indywidualnie mogą to być: bieganie, czekanie lub powrót do zdrowia.