Czy lepiej jest wywołać funkcję, która w tym momencie nie działa, JEŚLI poprawia to przejrzystość kodu?

Mam trzy widoki w moim programie (aplikacja na iOS). Tylko jeden z nich jest zawsze aktywny w tym samym czasie, więc dla dwóch z nich wyłączam widoczność i zmieniam widoczność, gdy użytkownik naciska przyciski. Widoki są inicjowane jako widoczne, więc wyłączam widoczność w kodzie, zanim wyświetli się widok główny.

potrafię

[view1 setAlpha:0.0f];
[view2 setAlpha:0.0f];

dla dwóch widoków, ale teraz trzeci (ten, który powinien być widoczny na początku aplikacji) nie jest adresowany. Kładę

[view3 setAlpha:1.0f];

po pierwszych dwóch, ponieważ myślę, że jasne jest, że w rzeczywistości istnieją trzy widoki, a nie dwa, jak mogłoby się wydawać, widząc kod. Jak robią to inni programiści? Czy to czysta preferencja, czy są jakieś konwencje?

Jeśli połączenie jest bardzo ciężkie, oczywiście lepiej nie dzwonić, gdy nie jest to konieczne, ale zastanawiałem się nad małymi rzeczami, takimi jak mój przykład.

Masz niezmiennik:

Tylko jeden widok (spośród 3) jest zawsze aktywny (i widoczny).

Następnie sugeruję, aby zapewnić funkcję przełączania aktywności i widoczności WSZYSTKICH widoków jednocześnie:

[setActiveView viewID:2]

Ta funkcja:

• sprawdź, czy widok jest już aktywny, unikając niepotrzebnej pracy
• ustaw widok jako aktywny i widoczny
• ustaw pozostałe 2 widoki jako nieaktywne i niewidoczne

Ma wiele zalet surowego połączenia z setVisibility:

• przyjazne: wywoływanie go niepotrzebnie nie powoduje problemów z wydajnością
• defensywny: jego pojedynczy parametr jest o wiele trudniejszy do skrobania, podczas setVisibilitygdy trudniej jest pamiętać, że zakres wartości jest 0.0f - 1.0fi że tylko jeden musi być ustawiony na1.0f
• sprężysty: następny facet nie może przypadkowo zapomnieć jednego z widoków
• adaptowalny: dodawanie / usuwanie widoku nie wymaga sprawdzania całego kodu aplikacji w celu ustalenia, gdzie znajdują się przełączniki, jedna funkcja (ta) musi zostać zaktualizowana

Idealnie, aby pomóc wymusić niezmiennik, żadna inna funkcja nie powinna być w stanie zepsuć się z tym ustawieniem ...

Alternatywny pomysł: jeśli Twoim celem jest zapobieganie występowaniu błędów, ponieważ ludzie zapominają o trzech widokach i robią coś z tylko dwoma z nich, co naprawdę powinni zrobić ze wszystkimi, a następnie włącz funkcję, która uniemożliwia zapomnienie:

setViewVisibilities(0.0f, 0.0f, 1.0f)

Teraz masz coś znacznie potężniejszego - czas kompilacji gwarantuje, że nie zapomniałeś . Jeśli zapomnisz parametru, kompilator będzie na ciebie krzyczał. Jest to o wiele bardziej przydatne niż komentarze lub niepotrzebny kod, ponieważ tworzy ściśle nazwany protokół, który wymusza właściwość, na której Ci zależy.

Dla przypadku, gdy view3nie wymaga to widoczność zmianie, można dodać trochę zachowanie gdzie przechodząc szczególną wartość jak -1.0lub nilczy coś w tym kierunku oznacza „nie zmieniaj widoczności widok na wszystko”. To omija problem niepotrzebnego ustawiania widoczności.

Uważam, że najlepiej jest dodać komentarz wyjaśniający, że połączenie nie jest potrzebne (i dlaczego).

^{(być może fakt, że połączenie nie jest potrzebne lub potrzebujesz komentarza, może być zapachem kodu)}

W tym konkretnym przypadku @Mattieu M. ma właściwe rozwiązanie.

W bardziej ogólnym przypadku, gdzie nie ma podobnych przekształcać, trzeba zadać sobie pytanie: Czy istnieje jakikolwiek szansa przyszła bałagan to programista moc w górę?

Odpowiedź jest zwykle tak. Co oznacza, że ​​tak, powinieneś dodać połączenie. Być może niektóre przyszłe wersje frameworku zaczynają się od WYŁĄCZENIA wszystkich widoków zamiast WŁĄCZENIA.