Czy istnieje coś takiego jak blok programisty? [Zamknięte]

Czy programista może cierpieć równowartość bloku pisarza? Jakie są strategie rozwiązania tego problemu?

Tak, programiści mogą zostać zablokowani, ale nie w taki sam sposób jak pisarze. Zostajemy zablokowani, ponieważ jesteśmy zbyt blisko problemu lub zbyt daleko. Po prostu nie możemy sprawić, by szara materia wybrała dobrą ścieżkę w programowanym labiryncie N-wymiarowym. Przerwa, czat, zwłaszcza opisanie problemu współpracownikowi, może zdziałać cuda. Uwaga opisująca problem często powoduje, że twój mózg widzi potencjalne rozwiązanie, musisz porozmawiać z chętną sondą, ale niekoniecznie muszą być techniczne lub wiedzieć, o czym mówisz.

Blok pisarzy ma podobny charakter, ale w rzeczywistości inną bestię. Nie dzieje się tak, ponieważ autor nie może rozwiązać problemu, ale ponieważ autor nie może uruchomić swojego mojo, brakuje im inspiracji, muza jest na wakacjach, głosy wewnętrzne po prostu mówią im, że to wszystko śmiecie, nawet nie warto pisać na dół. Ponadto może trwać dni, miesiące, lata. Akt pisania kodu i pisania prozy jest pozornie taki sam, ale pochodzą z różnych części naszego ducha.

Zabawne, że pytasz. Właśnie rozmawiałem dzisiaj z jednym z moich inżynierów o bloku programisty.

Polecam programistom wykonywanie 2 lub 3 aktywnych zadań jednocześnie, nad którymi on / ona może pracować. Kiedy gdzieś utkniesz, miło jest móc przełączać biegi i pracować nad czymś innym przez jakiś czas, a następnie powrócić do problemu ze świeżą perspektywą.

Uważam, że kiedy wracam do problemu, często wpadam na rozwiązanie / plan, którego w innym przypadku nie wymyśliłbym. Czasami, pracując nad jednym zadaniem, wpadam na coś, co faktycznie wyzwala żarówkę w mojej głowie z powodu problemu, z którym walczyłem.

Jeden z inżynierów, z którym współpracuję, mówi, że zrobi sobie 10-minutową przerwę i pójdzie na spacer. Mówi, że kiedy wraca na biurko, odpowiedzi nagle zaczynają się pojawiać.

Uważam za pomocne porozmawianie o problemie z kimś innym, nawet jeśli ta osoba nie jest programistą. Nie mogę policzyć, ile razy mówiłem o problemie, kiedy nagle przychodzi mi odpowiedź.

Krótko mówiąc, myślę, że najlepszą radą jest to, że jeśli utkniesz, przełącz nieco biegi.

Jako ktoś, kto był amatorskim pisarzem (swego rodzaju) i przeszedł wcześniej blok pisarza, oto moje przemyślenia:

Zasadniczo zgadzam się z MrTelly. Ale żeby było głośno i wyraźnie: blok programistów i blok pisarzy to różne bestie, ponieważ w rzeczywistości pochodzą z różnych przyczyn. Blok programisty jest w większości przypadków kwestią techniczną polegającą na tym, że jest zbyt blisko problemu i „nie widzi lasu dla drzew” i przekonuje cię, że jesteś na dobrej drodze. tj. Nie cofnąć się wystarczająco daleko, aby rozważyć alternatywne rozwiązanie.

Z drugiej strony blok pisarza prawie zawsze oznacza brak inspiracji. Po napisaniu, powiedzmy, 50 stron na dany temat, masz wrażenie, że wyczerpałeś go i jak wszystko inne, co masz do powiedzenia, będzie tylko uzupełniać i / lub przerabiać ten sam temat na nieco inne sposoby. Ale nadal masz kontrakt (graficzny / wewnętrzny lub rzeczywisty) na napisanie kolejnych 50 stron i po prostu nie wiesz, skąd to ma pochodzić, ponieważ twój mózg i dusza są po prostu poświęcone na zajmowanie się danym tematem.

To powiedziawszy, wypalenie na wczesnym etapie może również przypominać blok programisty. Jest to jednak zupełnie inne zwierzę i ma subtelnie różne objawy. Ale pomyślałem, że warto o tym wspomnieć, ponieważ poczucie, że masz blok programatora, jest jednym z wczesnych sygnałów ostrzegawczych wypalenia zawodowego - najczęściej towarzyszy mu apatia (tzn. Nie zależy już naprawdę na rozwiązaniu problemu i po prostu żałuję, że wszystko zniknie. A poczucie, że sama praca / projekt jest całkowicie bezcelowe).

Sądzę, że są do siebie podobni, ponieważ nie możesz wykonać swojej pracy, ale jako programista łatwiej jest pójść do współpracowników lub do sieci i poszukać rozwiązań i / lub uzyskać pomoc. Nie jestem pewien, czy pisarz ma ten luksus. Jeśli jesteś w funku i wiesz, co robić, ale po prostu nie możesz zmusić do wyodrębnienia kodu, może to być bardziej oznaka wypalenia.

Dla mnie jest to zwykle beznadziejne, właśnie miałem o jeden zbyt wiele paskudnych błędów, żeby ścigać, i martwię się o więcej błędów. Następnie, jeśli przez jakiś czas unikałem dokończenia jakiegoś fragmentu kodu, odczuwam duży niepokój o jego odzyskanie. Zabawne jest to, że ten niepokój istnieje, nawet jeśli moja przerwa w ukończeniu nie miała nic wspólnego z trudnością zadania (często najpierw miałem zadanie o wyższym priorytecie). Jest to o wiele więcej niż koszt przełączania kontekstu mantal. Myślę, że ma to związek ze strachem przed zrobieniem bałaganu. Myślę, że strach może być uzasadniony, ponieważ jako programiści jesteśmy mądrymi ludźmi zainteresowanymi wydajnym wykonywaniem zadania - a to oznacza, że ​​stosujemy skróty mentalne. I większość błędów wynika ze skrótów myślowych.