Jakie jest twoje najmocniejsze zdanie na temat programowania funkcjonalnego? [Zamknięte]

Programowanie funkcjonalne jest jednym z najstarszych paradygmatów programowania. Jednak nie jest on powszechnie stosowany w branży w porównaniu do bardziej popularnych paradygmatów. Ale w dużej mierze zostało to podkreślone w środowisku akademickim.

Jakie jest twoje najmocniejsze zdanie na temat programowania funkcjonalnego?

Problem polega na tym, że najczęstszy kod nieodłącznie wiąże się z aplikacjami stanowymi - aplikacjami biznesowymi, grami, interfejsem użytkownika itp. Nie ma problemu z tym, że niektóre części aplikacji są całkowicie funkcjonalne; w rzeczywistości większość aplikacji może skorzystać na co najmniej jednym obszarze. Ale forsowanie paradygmatu w tym miejscu wydaje się sprzeczne z intuicją.

Problemem z programowaniem funkcjonalnym nie jest samo programowanie funkcjonalne - to większość ludzi, którzy to robią i (gorzej) większość osób, które projektują języki, w których to robi.

Problem wynika z faktu, że pomimo tego, że są bardzo bystrzy (czasem wręcz błyskotliwi), zbyt wielu ludzi jest po prostu zbyt fanatycznych w kwestii czystości, doskonałości i egzekwowania własnego (często raczej wąskiego) spojrzenia na świat i programowania na język i wszyscy, którzy go używają.

Jednym z rezultatów jest brak kompromisu. Prowadzi to (między innymi) do około 10 000 języków i dialektów, które są wystarczająco różne, aby drażnić, ale tylko dość rzadko różne, aby jeden miał naprawdę znaczącą przewagę nad innymi. Wiele osób patrzy również na rzeczywisty świat i decyduje, że ponieważ nie pasuje on zbyt dobrze do modelu funkcjonalnego, jest po prostu zły i najlepiej go zignorować.

Brak możliwości kompromisu doprowadził również do powstania kilku języków, które są absolutnie piękne dla określonego rodzaju problemu (lub kilku konkretnych rodzajów problemów), ale naprawdę są do kitu dla wielu innych. Niektóre z nich są prawdopodobnie spowodowane przez sam model funkcjonalny, ale wydaje się, że o wiele więcej (przynajmniej dla mnie) jest spowodowany przez podstawowy typ osobowości, który na początku przyciąga ten obszar.

To prowadzi do wielu problemów. Po pierwsze, nauka „programowania funkcjonalnego” ma przede wszystkim wartość filozoficzną. W przypadku większości innych rodzajów języków znajomość jednego języka danego gatunku stanowi znaczącą pomoc w nauce innego. Jeśli mój projekt używa języka XI, zwykle mogę zatrudnić kogoś, kto zna język Y (ale nie X) dość bezpiecznie. W przypadku języków funkcjonalnych jest to o wiele mniej prawdziwe. Być może znasz Erlanga całkiem dobrze, ale nadal uważasz, że monady Haskell są całkowicie obce i niezrozumiałe.

Połącz liczbę języków z ograniczoną możliwością przenoszenia między nimi talentów, a dostaniesz brzydką sytuację: prawie jeden język lub dialekt nie jest w stanie utworzyć „masy krytycznej” niezbędnej do tego, aby można go było dość ogólnie wykorzystać. To się powoli zmienia, ale to wciąż dużo jak Linux staje się dominującym pulpit OS - każdego roku, ludzie wymyślić przekonujące argumenty, że w końcu to będzie lat - i podobnie jak ludzie, którzy już przewidują, że każdy od dziesięcioleci znów się mylą. Nie oznacza to, że (jedno z nich) nigdy nie może się zdarzyć - po prostu ludzie, którzy patrzą na prognozy i myślą „nie, nie w tym roku” byli tymi, którzy mieli rację do tej pory.

Myślę, że powodem, dla którego programowanie funkcjonalne nie jest zbyt szeroko stosowane, jest to, że zbyt wiele mu przeszkadza. Trudno poważnie przyjrzeć się na przykład Lispowi lub Haskellowi, nie mówiąc „ten cały język jest jedną wielką inwersją abstrakcji”. Kiedy ustanawiasz abstrakty podstawowe, których koder nie może znaleźć poniżej, gdy jest to konieczne, ustalasz rzeczy, których język po prostu nie może zrobić, a im bardziej funkcjonalny jest język, tym więcej z nich ma.

Weźmy na przykład Haskella. W imię czystości funkcjonalnej musisz używać rewolucyjnej inwersji abstrakcji, której nikt nie rozumie, aby zarządzać stanem i I / O, dwiema najbardziej fundamentalnymi częściami każdego programu komputerowego, który oddziałuje na wszystko! To szybko się starzeje.

Z całym szacunkiem uważam, że twoje pytanie jest źle postawione. Programowanie funkcjonalne to narzędzie, a raczej zestaw narzędzi, które są przydatne do rozwiązywania określonych rodzajów problemów. Posiadanie opinii na ten temat ma sens tylko w kontekście konkretnego problemu lub aplikacji. Ogólnie rzecz biorąc, opinia jest jak opinia na temat szczypiec lub kluczy.

Nawet gdybym go opanował, może nie chciałbym używać funkcjonalnego języka dla produktu komercyjnego z tego prostego powodu, że nie są one szeroko rozumiane, a gdybym spodziewał się rozwoju firmy, byłbym zaniepokojony możliwością znalezienia innych programistów zdolnych utrzymywania lub przedłużania go w czasie.

Nie jest to nie do pomyślenia, a prawdopodobnie uzyskałbyś wyższy standard programisty, ponieważ javaschool bez prawdziwych umiejętności hakowania nie wiedziałby, od czego zacząć projekt tego typu, ale ograniczona pula zdolnych programistów z pewnością byłaby koniecznym rozważeniem z perspektywy biznesowej.

Czas na rynek

Trudno jest pozbyć się pełnego środowiska IT z kodu proceduralnego i mantr.

po pierwsze nie akceptuję żadnego argumentu dotyczącego stanowego programowania i fp. spójrz na monadę stanu w haskell, a znajdziesz wiele interesujących nowych sposobów oceny wpływu stanu na kod.

gdybym miał znaczący argument przeciwko fp, byłoby tak, że nauka poważnego funkcjonalnego języka, takiego jak haskell, jest jak nauka jazdy samochodem Formuły 1 ... radosna i edukacyjna, ale niestety bezużyteczna do codziennego kodowania przemysłowego, ponieważ średnio , twoi współpracownicy jeżdżą camrysami i cieszą się z tego. wciąż bardzo trudno jest znaleźć pracę w środowisku przyjaznym dla fp i nie widzę tego, chyba że ktoś chce rozpocząć własną działalność lub poszukać niektórych znanych praktykujących fp.

przypuszczam, że moja odpowiedź pokazuje mnie jako fana fan fp. proponuję dać poważny obrót prawdziwym językiem fp, takim jak haskell, zanim zaczniesz się martwić o znalezienie powodów, dla których nie powinieneś.

Jestem wielkim fanem i zwolennikiem programowania funkcjonalnego. Ale oto moje punkty:

• łatwa do nauczenia
  Języki programowania, takie jak python i ruby ​​(i wiele innych języków) są łatwe do nauczenia. Zaawansowane programowanie funkcjonalne z takimi językami jak Haskell, Agda, Coq, ATS itp. Jest dość trudne do nauczenia się. Niektórzy używają terminu „programowanie strukturalne matematyczne”. Łatwo jest, jeśli znasz teorię kategorii i matematykę abstrakcyjną, ale całkiem sporo pracy, jeśli nie masz pojęcia, czym są na przykład „monady”.

• programowanie w języku skryptowym może oznaczać większą wydajność.
  W niektórych sytuacjach użycie języków skryptowych, takich jak Python i Ruby, może zwiększyć wydajność. Oznacza to szybkie prototypowanie i klejenie różnych pakietów lub bibliotek. Nawet korzystanie z dynamicznych języków (np. Dynamiczne programowanie obiektowe) może być dobrym rozwiązaniem w tym kontekście. Zazwyczaj pisanie statyczne jest lepsze, ale skrypty z typami dynamicznymi mogą mieć pozytywny wpływ.

• względy biznesowe
  Programowanie to tylko niewielka część udanych projektów oprogramowania. Oprogramowanie musi działać, użytkownicy muszą być zadowoleni i nie musi to zależeć od używanego języka programowania. Menedżerowie muszą myśleć o korzyściach i ryzyku podczas oceny nowych technologii i języków programowania. Czy nowi programiści mogą szybko nauczyć się nowego języka programowania? Czy w firmie jest doświadczenie z technologią? Czy istnieje ryzyko i czy będzie to trudne do sporu z wyższym kierownictwem?

W kontekście biznesowym programowania funkcjonalnego można używać w systemach, które dodają do podstawowych komponentów oprogramowania, np. Komponentów, które nie są tak ważne dla misji. Na przykład bank, który prawie nie zmieni podstawowego oprogramowania, ale doda nowe części (GUI, oprogramowanie monitorujące itp.) W nowym języku programowania. (Może są wyjątki, ale takie jest moje doświadczenie z bankami.)

Ponadto programowanie funkcjonalne jest bardzo przydatne, gdy formalna weryfikacja jest zaletą lub koniecznością.

Nie jestem przeciwny FP jako przydatnemu paradygmatowi, ale jestem przeciwny temu jako jedynemu paradygmatowi dostępnemu w języku programowania.

Oferuje zalety w rozwiązywaniu wielu problemów. Jednak FP można i było stosowane w językach proceduralnych, takich jak C.

1. (i zdecydowanie najważniejsze) Pracownicy programistów nie są szkoleni w tych językach lub stylach
2. Wielu funkcjonalnych ewangelistów popadło w dziwki lub ciastka owocowe ze względu na sposób, w jaki próbują sprzedawać funkcjonalne. Nikt nie lubi dziury i nikt nie będzie wrzucał pieniędzy za ciasto owocowe. Pamiętaj, bardzo podoba mi się funkcjonalność i chciałbym ją wciągnąć, ale wiem, że w moim miejscu pracy byłbym jedyną osobą, która mogłaby ją rozwijać bez wydawania pieniędzy na szkolenia (ciężka sprzedaż) i prawie wszystkie dobre referencje omawiają czytelnika.

Funkcjonalność pojawi się, gdy będziemy mieli setki rdzeni i dojdziemy do wniosku, że zamki nie skalują się. Wówczas zagnieżdżone dane równoległe będą jedyną drogą dla programów „dużych żelaznych”, a funkcjonalność je wyróżnia.

FP jest fajna w środowisku akademickim, ponieważ fajnie jest pisać fajne krótkie programy, ignorując wydajność. W prawdziwym świecie nie ma żadnego spisku przeciwko niemu. Także na przykład implementacja niektórych rzeczy (na przykład sortowanie radix) wydaje się być całkowitym bólem w FP. Aha i wygenerowany kod to IMHExperience sloooooooooooooooooooow.

Niektóre mają dość stromą krzywą uczenia się, co zajmuje dużo czasu (zwłaszcza jeśli pochodzisz z OOP; kilka razy pochylisz głowę przed uzyskaniem zmiany paradygmatu).

Mimo że zacząłem programować funkcjonalnie (z Javy i na Clojure), nadal uważam to za dość trudne. Społeczność nie wydaje się pisać tak ekspresyjnego kodu jak Java.

Wydaje się, że występuje niewielka utrata ekspresji i niewielki wzrost złożoności.

Chociaż mam niewielkie doświadczenie z funkcjonalnymi językami programowania (znam niektóre Haskell i Lisp), uważam, że paradygmat FP jest bardzo potężny i często bardziej elegancki niż inne paradygmaty. Chciałbym mieć możliwość pracy nad poważnym projektem z wykorzystaniem FP.

Jedynym obszarem, w którym mam poważne wątpliwości co do skuteczności PR, jest sposób radzenia sobie ze złożonymi strukturami danych, których nie można zdefiniować indukcyjnie, np. Wykresy. Na przykład, jeśli muszę zaimplementować algorytm, który działa na dużym wykresie, być może przechodząc przez wykres i wprowadzając niewielkie zmiany lokalne, zastanawiam się, czy podejście FP może pasować do trybu imperatywnego, w którym program może przenosić się z węzła do węzeł za pomocą wskaźników.