Dlaczego pamięć RAM musi być instalowana parami?

Dlaczego pamięć RAM musi być instalowana parami? Jaki jest tego powód?

Pamięć nie musi być instalowana parami, ale jest zalecana w prawie każdej nowoczesnej płycie głównej, ponieważ umożliwia tryb dwukanałowy, który może (w pewnych okolicznościach) znacznie zwiększyć wydajność.

Ponadto niektóre płyty główne z wyższej półki obsługują pamięć trzykanałową i czterokanałową, co oznacza, że ​​dla uzyskania optymalnych rezultatów będziesz instalować pamięć trzy lub cztery moduły jednocześnie.

Oprócz nowoczesnych układów podwójnych i potrójnych kanałów, pamięć (a w niektórych systemach nadal tak jest) musi być instalowana w parach, a nawet grupach po cztery. Na przykład w płytach głównych zaprojektowanych dla procesorów 286 i 386SX 8-bitowe moduły SIMM (w rzeczywistości zwykle 9-bitowe, z dodatkowym bitem parzystości do wykrywania błędów) zostały zainstalowane parami w celu dopasowania do 16-bitowej magistrali danych procesora. Oznaczało to, że procesor mógł zażądać i uzyskać pełną szynę danych wypełnioną jednym żądaniem zamiast dwoma. Podobnie 386DX lub 486 z 32-bitowymi szynami danych wymagałyby 4 modułów o szerokości 8 lub 9 bitów (choć tylko jeden moduł 32/36 bitów).

Osoby w wystarczającym wieku (tj. Ja) zapamiętają 30-pinowe moduły SIMM (moduły 8 i 9-bitowe) i 72-pinowe moduły SIMM (moduły 32/36 bitowe).

Kiedy pojawiły się procesory Intel klasy Pentium, większość z nich ma 64-bitową magistralę danych, aby poprawić szybkość przenoszenia danych do wewnętrznej pamięci podręcznej (mimo że w ich rdzeniu są procesami 32-bitowymi i dlatego w większości przetwarzane są wyłącznie natywnie danych w kawałkach 32-bitowych lub mniejszych, ponownie zaczęliśmy podwoić 72-pinowe (32- lub 36-bitowe) karty SIMM, aby zasilać zewnętrzną magistralę.

Moduły DIMM prezentują 64-bitową ścieżkę danych, więc z tych powodów nie trzeba ich podwajać w przypadku procesorów z 64-bitową magistralą danych. Jednak w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci procesory rosły znacznie szybciej niż pamięć. Kiedyś kontrolery pamięci musiały ustanowić stany oczekiwania w pamięci RAM, aby procesory nie przegapiły wiadomości, które przyszły zbyt szybko, ale obecnie procesory mogą jeść dane znacznie szybciej niż pamięć RAM może je rozdawać (stąd potrzeba dużo szybszej, ale droższej pamięci podręcznej na samym procesorze). W tym miejscu pojawiają się opcje kontrolera pamięci dwukanałowej i potrójnej - w odpowiednich warunkach mogą żądać danych z dwóch lub więcej modułów jednocześnie, aby nadążyć za wymaganiami procesorów. W „idealnych” warunkach (procesor grzechotający sekwencyjnie przez RAM,

Powiązane na bok: to, co sprawia, że ​​procesor jest procesorem bitowym „x”, to to, jak wewnętrznie obsługuje dane, a nie jak komunikuje się z zewnętrznymi komponentami. Stąd 386SX (z 16-bitową magistralą danych, 24-bitową magistralą adresową i 32-bitowymi wewnętrznymi) i Pentium (64-bitowa magistrala danych, 32-bitowa magistrala adresowa i głównie 32-bitowe części wewnętrzne) są uważane za procesory 32-bitowe.