W vimie, czy zapobiegnie cofnięciu się karetki, gdy opuszczę tryb edycji?

W vim, jeśli wejdę i wyjdę z trybu edycji bez robienia czegokolwiek, karetka kończy się jedną postacią po lewej stronie. A jeśli wejdę i wyjdę z trybu dołączania, kursor przesunie się do przodu, a następnie do tyłu.

W takich przypadkach można skonfigurować vima tak, aby zostawił daszek w spokoju?

Idealnie po prostu chcę zawsze wchodzić w tryb dołączania, ale bez przesuwania kursora, gdy wchodzę lub wychodzę z tego trybu.

_{(Obecnie zazwyczaj używam trybu wstawiania, ponieważ nie psuje mojej pozycji karetki przy wejściu. To znaczy, z wyjątkiem sytuacji, gdy muszę dołączyć się do końca linii, w którym to przypadku przysięgam na vim za zachowanie w tak archaiczny sposób , naciśnij klawisz Esc i przejdź do trybu dołączania).}

To pytanie jest często zadawane przez nowych użytkowników vi / Vim, a odpowiedź jest taka, że ​​w trybie normalnym kursor jest zawsze „na” znaku, ale w trybie wstawiania kursor jest zawsze „między” dwoma znakami (pamiętaj, że koniec -of-line to znak). Tak naprawdę nie widać tego również w konsoli Vima, ale w GUI zauważysz, że kursor staje się paskiem między dwoma znakami po przejściu do trybu wstawiania, zamiast bloku nad znakiem, gdy jesteś w trybie normalnym.

Więc to, co widzisz, niekoniecznie musi przesuwać kursor o jedną postać do tyłu, gdy opuścisz tryb wstawiania, ale po prostu zmienia postać. Jedynym bezpiecznym kierunkiem ruchu jest w lewo (lub w tył). Tak więc masz więcej niż jeden sposób wejścia w tryb wstawiania:

• „a” wchodzi w tryb wstawiania z kursorem „pomiędzy” znakiem, na którym znajdował się kursor, a następnym znakiem po prawej stronie.
• „i” wchodzi w tryb wstawiania z kursorem „pomiędzy” znakiem, na którym kursor był, a poprzednim znakiem po lewej stronie.

Niektórzy starali się powstrzymać ten „ruch”, który im się nie podoba, ale nieuchronnie koliduje z wtyczkami i innymi skryptami Vima, które chcą uruchomić w przyszłości.

Moją sugestią jest przyzwyczajenie się do używania poleceń „a” i „i” (oraz „A” i „I”) w odpowiednich okolicznościach.

Przydatne są również polecenia „o” i „O”. Widzieć:

:help a
:help i
:help A
:help I
:help o
:help O

Edycja: Jeśli nadal jesteś zdecydowany zmienić to zachowanie, wypróbuj następującą wskazówkę: Unikaj ucieczki przed przesunięciem kursora o jeden znak w lewo

Myślę, że przez karat rozumiesz kursor, a jeśli używasz „i”, wstawi to bezpośrednio tam, gdzie jest twój kursor, „a” (które, jak sądzę, szukasz) przesuwa kursor o jeden znak w prawo. Również shift-i (I) przejdzie na początek linii, a shift-a (A) dojdzie do końca linii.

Jeśli źle zrozumiałem twoje pytanie, przepraszam.

Ponieważ ponowne mapowanie <ESC>jest uważane za „ryzykowne”, po prostu łączę się z jednym z podejść do klawisza unikania unikania i mam następujące .vimrc:

 inoremap ii <ESC>l

Uwaga: Upewnij się, że na końcu wiersza nie ma spacji.

Prosty, ale w pełni certyfikowany jako „działa dla mnie dobrze”, ponieważ w przeciwnym razie musiałbym pisać ręcznie.

Niezależnie od tego, czy używam, aczy inadal dostaję zachowanie cofnięcia karetki, i to mnie denerwuje tak często, jak potem, a następnie następną rzeczą, którą chcę wpisać, jest d$usunięcie do końca linii itp.

Oto moje rozwiązanie:

au InsertLeave * call cursor([getpos('.')[1], getpos('.')[2]+1])

To jest zabawne. To samo pytanie istnieje na wszystkich trzech stronach: SO, SU, Unix + Linux.