Myślę, że wszystkie układy Intela, które kiedykolwiek kupiłem, miały architekturę IA-32.
Czy procesory Intel Itanium są sprzedawane w komputerach stacjonarnych lub laptopach?
Itanium była grą serwerową dla Intela. Był to sposób na zrzucenie historii IA32 i wypróbowanie zupełnie nowej architektury, projektu o nazwie EPIC , dla Explicitly Parallel Instruction Computing. Niektóre z wczesnych inspiracji projektowych oparte były na architekturze HP PA-RISC i współpracowały z HP w ogólnym projekcie. Intel chciał skopiować to, co zrobili z IA32, mieć wspólny układ dla wszystkich dużych serwerów i wykorzystać ogromne korzyści skali. Ponieważ pytasz, czym jest Itanium, najwyraźniej nie radzili sobie dobrze w części skali :). Jego pseudonim to Itanic , oczywiście nie nazwa, która wskazuje na ogromny sukces gospodarczy.
Jeśli chodzi o rynek chipów, udało się osiągnąć jedno. Przestraszyło to niektórych innych dostawców RISC z rynku. Jednym z powodów, dla których SGI porzuciło MIPS jako chip stacji roboczej, a DEC upuścił Alphę, było zagrożenie ze strony Itanium. Doszli do wniosku, że Intel może dominować przy źle zaprojektowanej architekturze IA32, a jeśli mieliby czyste konto i pieniądze, aby je wesprzeć? Porzucili, sądząc, że przeniosą się na Itanium i nadal będą sprzedawać swój system operacyjny. SGI sprzedało trochę sprzedając stacje robocze Itanium, ale ich zdolność do bycia innym została zmiażdżona, i wkrótce potem umarli (co sprawia, że gratulujesz Apple'owi trochę możliwości sprzedaży w pobliżu towarowych laptopów Intela). HP po prostu chciał obniżyć koszty chipów (produkowali zarówno Alphę, jak i PA-RISC) i zamiast tego skoncentrował się na przenoszeniu atramentu do drukarek.
Jeśli chodzi o faktyczną sprzedaż Itanium na rynku, wylądował z hukiem. Nowa architektura EPIC uzależniła BARDZO od kompilatora i na początku nie było dobrych kompilatorów (a może nawet nie teraz ). Miał klasyczny problem z kurczakiem i jajkiem - brak aplikacji, ponieważ nie sprzedano systemów, nie sprzedano systemów z powodu braku aplikacji. I jego obsługa IA32 była do niczego. Pierwsze wersje układu były szczególnie złe, choć w późniejszych generacjach stały się nieco lepsze.
W końcu AMD wydało 64-bitowe rozszerzenia do IA32, x86_64, AMD64, jakkolwiek chcesz to nazwać. To dawało przyzwoitą prędkość przy niezbyt wysokim skoku kosztów. Architektura wewnętrzna była łatwa do napisania dla kompilatorów i miała bardzo dobrą wydajność IA32. Oczyściło się. Intel został zmuszony do cofnięcia się i wydał rozszerzenia jako EM64T. Miał prawa do wcześniejszych umów licencyjnych z AMD dotyczących produkcji 486. Itanium zostanie na zawsze przeniesiony do niszowego serwera.
Jeśli chodzi o „Co je zastąpiło”, to tak naprawdę nic. Itanium nie sprzedał się zbyt dobrze, ale wciąż jest produkowany. Jeśli faktycznie masz Itanium, możesz go zastąpić nowszym, jeśli chcesz. Jeśli nie, nie ma żadnych emulatorów, które znam, musisz przenieść swój kod do nowej architektury. Jeśli jest dla Ciebie wystarczająco szybki, Intel Xeon (wersje serwerowe normalnych układów Intel), jeśli nie, prawdopodobnie IBM POWER. Ale musisz kupić nowe maszyny.
EDYCJA Więc teraz nawet HP, jeden z architektów Itanium, teraz nawet powoli migruje z Itanium, przechodząc na układy Xeon x86_64 .
I prawdopodobnie nie kupujesz już układów IA32, najprawdopodobniej kupujesz układy EM64T, które mają doskonałą kompatybilność z IA32.
TL; DR: Był to żelazny układ serwerowy, który nigdy nie sprzedawał się dobrze, a tańsze 64-bitowe układy Intela (x86_64, EM64T, jakkolwiek chcesz je nazwać) wzięły wiele z tego powodu.
OSTATNIA EDYCJA Annnnnddddd nie żyją
Występują prawie wyłącznie w środowiskach serwerowych, a obecnie nie są też szczególnie częste.
źródło
Itanium był architekturą procesorową przeznaczoną do użytku w serwerach i obliczeniach o wysokiej wydajności. Jego celem było zapewnienie wysokiej wydajności i wydajności poprzez wdrożenie specjalnego typu bardzo długiej architektury słowa instrukcji (VLIW) o nazwie Explicitly Parallel Instruction Computing (EPIC) .
Aby zmaksymalizować wydajność, konwencjonalne procesory zawierają wiele obwodów do instrukcji planowania, dzięki czemu mogą równolegle uruchamiać jak najwięcej instrukcji (zobacz tę odpowiedź, aby uzyskać szczegółowe techniczne omówienie technik zastosowanych w tym celu). VLIW, a w szczególności EPIC, próbował wyeliminować ten złożony, energochłonny zespół obwodów, przenosząc tę pracę na kompilator. Kompilator określa, które instrukcje mogą być uruchamiane równolegle przez różne jednostki wykonawcze w procesorze i koduje te informacje bezpośrednio w wykonywalnym pliku binarnym (stąd „jawnie równolegle”). Zasadniczo oczekiwano, że udoskonalona technologia kompilatora może zostać zastosowana zamiast sprzętowego układu szeregowania instrukcji, umożliwiając wydajniejsze i bardziej skalowalne procesory.
Niestety technologia kompilatora potrzebna do pełnego wykorzystania tej nowej architektury nigdy się nie zmaterializowała. Wiele optymalizacji planowania wykonanych przez procesor w czasie wykonywania okazało się (i nadal jest) bardzo trudnych do wykonania w czasie kompilacji. Rezultatem była niska wydajność, która nie mogła nadążyć za bardziej konwencjonalnymi serwerami x86 , Power i SPARC .
Co więcej, architektura Itanium nie jest kompatybilna z x86. Podczas gdy Intel zaimplementował warstwę kompatybilności x86, wydajność była bardzo słaba w porównaniu do rzeczywistego procesora x86. Z drugiej strony AMD opracowało rozszerzoną wersję x86 o nazwie AMD64 (obecnie x86-64 ), która jest wstecznie kompatybilna z systemami x86 i zyskała znacznie szerszą akceptację. Obecnie x86-64 jest architekturą stosowaną w zdecydowanej większości procesorów komputerowych i serwerowych, podczas gdy Itanium okazał się komercyjną awarią i od tego czasu popadł w zapomnienie.
źródło