Lista wyszukiwania jest zwykle ustalana na podstawie lokalnej nazwy domeny; domyślnie zawiera tylko lokalną nazwę domeny. Można to zmienić, wyświetlając żądaną ścieżkę wyszukiwania domeny po słowie kluczowym wyszukiwania ze spacjami lub tabulatorami oddzielającymi nazwy. Zapytania o rozdzielczość zawierające mniej niż ndots kropek (domyślnie jest to 1) będą podejmowane przy użyciu każdego elementu ścieżki wyszukiwania, aż do znalezienia dopasowania. W środowiskach z wieloma subdomenami przeczytaj opcje ndots: n poniżej, aby uniknąć ataków typu man-in-the-middle i niepotrzebnego ruchu dla serwerów root-dns-server. Pamiętaj, że ten proces może być powolny i wygeneruje duży ruch sieciowy, jeśli serwery dla wymienionych domen nie są lokalne, a zapytania przekroczą limit czasu, jeśli żaden serwer nie będzie dostępny dla jednej z domen.
Lista wyszukiwania jest obecnie ograniczona do sześciu domen o łącznej liczbie 256 znaków.
Podsumowując powyższe, zakładając brak zmiany w stosunku do wartości domyślnych wymienionych powyżej, jeśli coś dostanie się do resolvera, który nie ma w nim kropek, resolver spróbuje go dodać localdomain.com.
Powiedzmy, że po prostu piszesz http://somesite/somedocument.htmlw przeglądarce. Program tłumaczący to wyłapie i najpierw spróbuje rozwiązać somesite.localdomain.com- równoważnie, jeśli faktycznie wpisałeś http://somesite.localdomain.com/somedocument.html- przed wypróbowaniem tego, o co właściwie prosiłeś.
Jest to przydatne, jeśli należysz do środowiska LAN, które ma własny serwer DNS, aby ludzie mogli wpisywać proste nazwy w celu uzyskania dostępu do lokalnych zasobów. Jeśli nie masz domowej lub firmowej sieci LAN z własnym serwerem DNS, nie musisz się niczym martwić.
Host: somesiteopróczHost: somesite.localdomain.com. Lub inaczej mówiąc, opcja wyszukiwania pozwala Twojemu klientowi rozwiązać skróconą nazwę, ale to nie znaczy, że faktycznie będziesz w stanie zrealizować żądanie.