Próbuję utworzyć system podwójnego rozruchu na nowym komputerze Asus, który został fabrycznie zainstalowany z systemem Windows 8. Chcę zainstalować Ubuntu.
Dokumentacja mówi, że jeśli moja instalacja systemu Windows jest w trybie EFI, muszę również zainstalować Ubuntu w trybie EFI.
Sprawdziłem konfigurację systemu BIOS i rzeczywiście uruchomiłem ją w trybie UEFI, więc wiem, że moja instalacja systemu Windows jest w trybie EFI. Ale pytanie brzmi: dlaczego w tym przypadku muszę zainstalować Ubuntu w trybie EFI?
Powód, dla którego pytam, jest to, że Asus BIOS to amerykański megatrend. Nazywa tryb starszy „CSM” („moduł wsparcia zgodności”). Po włączeniu trybu „CSM” mój system Windows 8 nadal się uruchamia. Co więcej, w trybie EFI nie mogłem uruchomić Linuksa z pióra USB, ale teraz mogę.
Zasadniczo moja maszyna jest zdolna do uruchamiania systemu Windows 8 w trybie EFI i uruchamiania systemu Linux-Live z pamięci USB w trybie innym niż EFI. Dlaczego nadal muszę instalować Ubuntu w trybie EFI?
Odpowiedzi:
fooot jest poprawny, ale chcę nieco rozwinąć tę odpowiedź.
Większość EFI zawiera CSM, który umożliwia uruchamianie starszych programów ładujących w trybie BIOS. Problem polega na tym, że integracja trybu BIOS i uruchamiania EFI jest słaba. Ubuntu, podobnie jak wiele dystrybucji Linuksa, domyślnie korzysta z GRUB 2, a GRUB 2 nie może przełączyć się z rozruchu w trybie EFI na rozruch w trybie BIOS i odwrotnie. Jednak w konfiguracji z czystym BIOSem lub z czystym EFI GRUB może prezentować opcje uruchamiania dla Windows (lub innych „obcych” systemów operacyjnych). Zatem konfiguracja w trybie mieszanym stanowi krok wstecz z punktu widzenia narzędzi Ubuntu zarządzających procesem rozruchu.
Na niektórych komputerach możesz użyć własnego menedżera rozruchu komputera, aby przełączyć tryby rozruchu. W najlepszym wypadku działa to dość dobrze; jednak w większości systemów ten proces jest niewygodny (wymaga naciśnięcia klawisza funkcyjnego w odpowiednim momencie podczas procesu rozruchu). Na niektórych komputerach jest to niemożliwe - ich menedżer rozruchu nie zezwala na przełączanie trybów rozruchu lub nakłada arbitralne ograniczenia na podstawie typu tablicy partycji, co uniemożliwia przełączanie trybów rozruchu na jednym dysku. Z punktu widzenia programistów i autorów dokumentacji Ubuntu to rozwiązanie jest niezadowalające, ponieważ jest poza kontrolą Ubuntu i jest tak zmienne, że w zasadzie niemożliwe jest udokumentowanie. Dużo mówi się „nie rób tego” łatwiejsze i bardziej pomocne niż pisanie dziesiątek stron próbujących odpowiednio udokumentować procedurę, która nie zadziała nawet na wielu komputerach.
W większości przypadków uruchomienie systemu Linux w trybie EFI nie ma wad - przynajmniej nie po zainstalowaniu systemu operacyjnego. (Wiele osób uważa, że proces instalacji w trybie EFI jest trudniejszy niż instalacja w trybie BIOS. Jest to kwestia połączenia błędów EFI, złego projektu instalatora systemu operacyjnego i mniejszej wiedzy użytkownika o trybie EFI niż dziwactwa w trybie BIOS .)
Jeśli nie wiesz, jak mieszać tryby rozruchu, zawsze możesz spróbować. Jeśli ci się poszczęści, twoje oprogramowanie układowe może ułatwić przełączanie trybów rozruchu. Jeśli nie, zajrzyj do mojego menedżera rozruchu rEFInd. Jeśli edytujesz jego
refind.confplik konfiguracyjny, usuniesz komentarz zscanforlinii i upewnisz się , żehdbiosjest wśród opcji, może umożliwić bezbolesne przełączanie między trybami rozruchu. Nie jest to jednak gwarantowane; niektóre EFI nie mają niezbędnego wsparcia, a opcje uruchamiania w BIOS-ie rEFInd są nadal prymitywne. Co więcej, rEFInd uruchamia jądra Linuksa bezpośrednio w trybie EFI, więc do czasu zainstalowania rEFInd prawdopodobnie będziesz miał czystszą i prostszą ścieżkę do trybu rozruchowego czystego EFI.źródło
Niektóre implementacje systemu BIOS mogą zezwalać tylko na cały rozruch UEFI lub wszystkie starsze wersje i nie można ich mieszać.
Inne implementacje systemu BIOS są w stanie poradzić sobie z obydwoma. Wygląda na to, że tryb CSM pozwala na uruchomienie zarówno dysków UEFI, jak i starszych. Moja płyta główna to robi, dlatego ma „Dyski twarde UEFI”, a następnie zwykłą grupę „Dyski twarde” i tak dalej. Napęd będzie należeć do dowolnej kategorii odpowiadającej jego trybowi.
Podczas instalowania Ubuntu tryb, który otrzymujesz, będzie powiązany z trybem uruchamiania. Jeśli USB uruchomi się tylko w trybie CSM, prawdopodobnie zainstaluje się w trybie innym niż UEFI, Legacy.
źródło