Czy procesory są bardziej stabilne z wyłączonym co najmniej jednym rdzeniem?

Czytałem ten artykuł i nie mogłem nie zauważyć tego:

... 7003,38 MHz, z włączonymi dwoma rdzeniami procesora i wyłączonym hiperwątkowością.

Czy wyłączenie niektórych rdzeni procesora i wyłączenie funkcji Hyper-Threading (lub przepustnicy termicznej w procesorach AMD) naprawdę zwiększa stabilność systemu, szczególnie podczas podkręcania?

OC opisane w tym artykule wymagało znacznego zwiększenia napięcia rdzenia. Konieczne było wyłączenie dodatkowych funkcji w celu ograniczenia wytwarzania ciepła podczas pracy przy tym napięciu i częstotliwości.

„Stabilność” może oznaczać wiele rzeczy związanych z podkręcaniem, ale w tym przypadku stabilność termiczna jest prawdopodobnie najwyższym priorytetem.

Pierwszą rzeczą, która przychodzi na myśl, szczególnie w przypadku rdzeni procesora, jest to, że wyłączenie tych funkcji ułatwiłoby radzenie sobie z ekstremalnym ciepłem wytwarzanym przez rdzenie. Ponadto wyłączenie hiperwątkowości powinno teoretycznie pomóc obniżyć temperaturę, która przy tych prędkościach i napięciu jest prawdopodobnie jego najważniejszym problemem.

Niestabilność termiczna procesora może wystąpić w rdzeniu wewnętrznym (który jest zaprojektowany do pracy w wyższych temperaturach niż, powiedzmy, pamięć podręczna L2) lub w zewnętrznym procesorze. Gdyby procesor był nadprzewodnikiem termicznym, wszystko byłoby w tej samej temperaturze i to nie miałoby znaczenia.

Zwykle ciepło jest usuwane z całej powierzchni pokrytej radiatorem i jest generowane głównie w rdzeniu (rdzeniach), a w mniejszym stopniu w sprzęcie pomocniczym, w zależności od szybkości zużycia energii na jednostkę objętości (lub powierzchni, ponieważ architektura procesora jest w zasadzie płaski).

Zwiększenie napięcia i częstotliwości procesora powoduje zwiększenie wytwarzania ciepła w rdzeniu . Jeśli ten wzrost, pomniejszony o usunięte ciepło w stanie ustalonym, spowoduje, że temperatura będzie zbyt wysoka dla rdzenia, to nie ma znaczenia, ile rdzeni zostanie wyłączonych - te nadal włączone ulegną awarii. Lub po pewnym czasie zawiodą z powodu elektromigracji .

Jeśli temperatura jest bezpieczna dla rdzenia, zauważysz, że temperatura na zewnątrz rdzenia jest nadal podnoszona w górę, ponieważ nadmiar ciepła przesiąka z rdzenia do grzywki (na czerwonym zdjęciu na czerwono i żółto).

Może się więc zdarzyć, że gdy rdzeń jest poniżej swojej temperatury krytycznej, nadal podnosi temperaturę grzywki powyżej tolerancji temperatury grzywki. Wtedy coś na marginesie działa nieprawidłowo i cały procesor staje się „niestabilny”, nawet jeśli same rdzenie nadal znajdują się w bezpiecznej strefie.

Ponieważ ciepło w grzywce pochodzi (również) ze wszystkich rdzeni, sekcji hiperwątkowania itp., Wyłączenie tych funkcji zmniejsza to ciepło i może utrzymać grzywkę stabilną.

W tym przypadku nawet rodzaj wykonywanego kodu może wpływać na wytwarzanie energii; tak, że możesz mieć awarie podczas uruchamiania tego samego kodu skompilowanego z lub bez, np. obsługa SSE3. W rzeczywistości nawet wybór kolejności instrukcji może być istotny i istnieją badania w tym zakresie .