Japoński (日本語) -０１２３４５６７８９
Typowy ASCII dla wszystkich innych miejsc - 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9
Dlaczego konieczne było utworzenie osobnego zestawu znaków dla tych samych cyfr?
9
Znaki te, które są w kodowaniu Unicode od U + FF00 do U + FFEF, są przeznaczone do stosowania ze znakami CJK. Istnieją, aby znaki łacińskie mogły się zgadzać z tekstem CJK o stałej szerokości. Historycznie znaki Han były podwójnie szerokie w terminalach 80x24, a te znaki były używane do dopasowania szerokości tekstu CJK.
Te znaki nie są ograniczone do cyfr. Pełny alfabet łaciński jest dostępny w formie pełnej szerokości.
ＡＢＣＤＥＦＧＨＩＪＫＬＭＮＯＰＱＲＳＴＵＶＷＸＹＺ
ａｂｃｄｅｆｇｈｉｊｋｌｍｎｏｐｑｒｓｔｕｖｗｘｙｚ
０１２３４５６７８９
Te znaki pełnej szerokości dotyczą nie tylko języka japońskiego, ale także koreańskiego i chińskiego, ponieważ mają zestaw znaków o podwójnej szerokości (inaczej pełnej szerokości). Ze względu na złożoność wizualną i słabą rozdzielczość ekranu w przeszłości fizycznie nie było możliwe wyświetlanie tych języków przy użyciu znaków o połowie szerokości - szczególnie w przypadku znaków koreańskich i chińskich.
(Japoński ma również znaki o połowie szerokości, ale w języku japońskim dość rzadko używa się wyłącznie znaków japońskich. Przeważnie pochodzi on z chińskich znaków mieszanych. Więc posiadanie znaków o połowie szerokości niewiele pomaga).
Wprowadzono do tego te duże znaki numeryczne. Kiedy pisali na przykład tekst w stylu tabeli lub siatki bez użycia grafiki, typowe znaki numeryczne nie mieszały się dobrze. Ponadto mieli kultury „pisma pionowego”, a także pisma horyzontalnego, którego używamy teraz. Wyobraź sobie, że jeśli napiszesz te znaki w pionie, konwencjonalne znaki numeryczne prawdopodobnie będą wyglądały brzydko po zmieszaniu.
Podobne rzeczy miały miejsce również po stronie struktury danych, ponieważ znaki o połowie szerokości zajmowały 1 bajt, podczas gdy znaki o pełnej szerokości zajmowały 2 bajty lub więcej.
Uczynienie większości postaci tą samą przestrzenią i pamięcią uprościło wiele takich rzeczy. Podobnie, są również pełne rzymskie postacie.
Rozumiem, dlaczego zadałeś to pytanie - obecnie wszystko jest w interfejsie GUI. Tabele nie są już pisane wyłącznie w tekstach. Pisma pionowe stają się przestarzałe. Aby mieć szersze znaki, możemy po prostu dostosować szerokość zamiast używać grubych znaków. Większość znaków i tak zajmuje wiele bajtów, ponieważ wprowadzane są bardziej złożone kodowania. Być może więc prawdą jest, że te pełne znaki alfanumeryczne są swego rodzaju dziedzictwem ze starości, jak klawisz „Scroll Lock” na klawiaturze.
Uważam, że ma to związek z szerokością znaków, a japoński jest jednym z tych języków, w których można pisać w pionie.
