Aliasy nie są dostępne podczas korzystania z sudo

Bawiłem się dziś z aliasami i zauważyłem, że aliasy nie są dostępne podczas używania sudo:

danny@kaon:~$ alias
alias egrep='egrep --color=auto'
alias fgrep='fgrep --color=auto'
alias grep='grep --color=auto'
alias l='ls -CF'
alias la='ls -A'
alias ll='ls -alF'
alias ls='ls --color=auto'

danny@kaon:~$ ll -d /
drwxr-xr-x 23 root root 4096 2011-01-06 20:29 //

danny@kaon:~$ sudo -i
root@kaon:~# ll -d /
drwxr-xr-x 23 root root 4096 2011-01-06 20:29 //
root@kaon:~# exit
logout

danny@kaon:~$ sudo ll -d /
sudo: ll: command not found

Czy jest jakiś powód, dla którego nie możesz używać aliasów podczas korzystania sudo?

Dodaj następujący wiersz do ~/.bashrc:

alias sudo='sudo '

Z podręcznika bash :

Aliasy pozwalają na zastąpienie łańcucha słowem, gdy jest ono używane jako pierwsze słowo prostej komendy. Powłoka utrzymuje listę aliasów, które można ustawić i rozbroić za pomocą wbudowanych poleceń alias i unalias.

Pierwsze słowo każdego prostego polecenia, jeśli nie jest cytowane, jest sprawdzane pod kątem aliasu . Jeśli tak, to słowo jest zastępowane tekstem aliasu. Znaki „/”, „$”, „'”, „=” oraz dowolne metaznaki powłoki lub znaki cytowania wymienione powyżej mogą nie pojawiać się w nazwie aliasu. Tekst zastępczy może zawierać dowolne prawidłowe dane wejściowe powłoki, w tym metaznaki powłoki. Pierwsze słowo zamiennego tekstu jest testowane pod kątem aliasów, ale słowo, które jest identyczne z rozwijanym aliasem, nie jest rozszerzane po raz drugi. Oznacza to, że można na przykład użyć aliasu ls do „ls -F”, a Bash nie próbuje rekurencyjnie rozszerzać tekstu zastępczego. Jeśli ostatnim znakiem wartości aliasu jest znak spacji lub tabulacji, to następne słowo polecenia następujące po aliasie jest również sprawdzane pod kątem rozszerzenia aliasu .

^{(Podkreśl moje).}
Bash sprawdza tylko pierwsze słowo polecenia pod kątem aliasu, a żadne słowa po nim nie są sprawdzane. Oznacza to, że w takim poleceniu sudo lltylko pierwsze słowo ( sudo) jest sprawdzane przez bash dla aliasu, lljest ignorowane. Możemy nakazać bashowi sprawdzenie następnego słowa po aliasie (tj. sudo) Poprzez dodanie spacji na końcu wartości aliasu.

Napisałem dla niego funkcję Bash, która rzuca cień sudo.

Sprawdza, czy mam alias dla podanej komendy i uruchamia komendę aliasowaną zamiast literalnej sudow tym przypadku.

Oto moja funkcja jako jednej linijki:

sudo() { if alias "$1" &> /dev/null ; then $(type "$1" | sed -E 's/^.*`(.*).$/\1/') "${@:2}" ; else command sudo $@ ; fi }

Lub ładnie sformatowany:

sudo() { 
    if alias "$1" &> /dev/null ; then 
        $(type "$1" | sed -E 's/^.*`(.*).$/\1/') "${@:2}"
    else 
        command sudo "$@"
    fi 
}

Możesz dołączyć go do swojego .bashrcpliku, nie zapomnij o źródle lub zrestartuj sesję terminalową, aby zastosować zmiany.

Aliasy są specyficzne dla użytkownika - musisz je zdefiniować /root/.bashrc

Odpowiedź @Alvins jest najkrótsza. Bez wątpienia! :-)

Jednak myślałem roztworu wiersza poleceń do wykonania polecenia sudo aliasem w których nie ma potrzeby, aby ponownie zdefiniować sudoza pomocą aliaspolecenia.

Oto moja propozycja dla tych, których może zainteresować:

Rozwiązanie

type -a <YOUR COMMAND HERE> | grep -o -P "(?<=\`).*(?=')" | xargs sudo

Przykład

W przypadku llpolecenia

type -a ll | grep -o -P "(?<=\`).*(?=')" | xargs sudo

Wyjaśnienie

gdy masz alias (taki jak :), llpolecenie type -azwraca aliasowane wyrażenie:

$type -a ll
ll is aliased to `ls -l'

z greptobą wybierz tekst między akcentem „i apostrofem” w tym przypadkuls -l

I xargswykonuje zaznaczony tekst ls -ljako parametr sudo.

Tak, trochę dłużej, ale całkowicie czysto ;-) Nie ma potrzeby redefiniowania sudojako aliasu.

Mam inne fajne rozwiązanie, które dodaje trochę zaufania:

Użyj zakończenia bash, aby automatycznie zamieniać słowa sudoz ich aliasami po naciśnięciu klawisza tab.

Zapisz to jako /etc/bash_completion.d/sudo-alias.bashcompi powinno być automatycznie ładowane podczas interaktywnego uruchamiania powłoki:

_comp_sudo_alias() { from="$2"; COMPREPLY=()
  if [[ $COMP_CWORD == 1 ]]; then
    COMPREPLY=( "$( alias -p | grep "^ *alias $from=" | sed -r "s/^ *alias [^=]+='(.*)'$/\1/" )" )
    return 0
  fi
  return 1
}
complete -o bashdefault -o default -F _comp_sudo_alias sudo

Następnie zaloguj się do nowego terminala i powinieneś iść.

Mam inne rozwiązanie, w którym nie trzeba dodawać sudojako aliasu. Korzystam z Linux Mint 17.3, ale powinien być podobny do Ubuntu.

Gdy jesteś rootem, .profilejest on uruchamiany z jego katalogu domowego. Jeśli nie wiesz, jaki jest katalog domowy w katalogu głównym, możesz to sprawdzić za pomocą:

sudo su
echo $HOME

Jak widać, domem rootjest /root/. Sprawdź jego zawartość:

cd $HOME
ls -al

Powinien być .profileplik. Otwórz plik i dodaj następujące wiersze:

if [ "$BASH" ]; then
    if [ -f ~/.bash_aliases];then
        . ~/.bash_aliases 
    fi
fi

Zasadniczo skrypt bash sprawdza, czy istnieje plik o nazwie .bash_aliases. Jeśli pliki są obecne, wykonuje plik.

Zapisz .profileplik i utwórz swoje aliasy w .bash_aliases. Jeśli masz już gotowy plik aliasów, skopiuj go do tej lokalizacji

Uruchom ponownie terminal i gotowe!

Najlepiej głosowana odpowiedź jest świetna. Jednak jeśli wpiszesz sudo -ii #przejdziesz na sudo ( ), nie będziesz mieć aliasów, których lubisz używać.

Aby wykorzystać aliasy (i wszystko inne) w #wierszu polecenia, użyj:

sudo cp "$PWD"/.bashrc /root/.bashrc

Gdzie „$ PWD” jest automatycznie rozwijane do „/ home / YOUR_USER_NAME”

@ WinEunuuchs2Unix: $PWDrozwija się do „obecnego katalogu roboczego”. Myślę, że chcesz $HOME.

Ponadto w większości sytuacji prawdopodobnie najlepiej jest mieć osobny główny plik .bashrc. W rzeczywistości uczynię go prawdziwym plikiem /root, miękkim linkiem do niego w katalogu domowym użytkownika (np. .bashrc_root) I źródłowym z .bashrcpliku użytkownika . Jeśli w późniejszym czasie to uprzywilejowane konto użytkownika nie będzie już obecne, .bashrcplik główny jest nadal dostępny dla innych użytkowników.