Z virtualenvwrapper
(przyjazne dla użytkownika opakowania dla funkcjonalności virtualenv
)
Zainstaluj virtualenv
Zainstaluj za virtualenv
pomocą
sudo apt-get install virtualenv
(dla instalacji Ubuntu 14.04 (zaufanej) python-virtualenv
)
Zainstaluj virtualenvwrapper
Instalujemy także virtualenvwrapper, ponieważ oferuje ładne i proste polecenia do zarządzania środowiskami wirtualnymi. Istnieją dwa sposoby instalacji virtualenvwrapper
:
Jako pakiet Ubuntu (od Ubuntu 16.04)
Biegać
sudo apt install virtualenvwrapper
następnie uruchomić
echo "source /usr/share/virtualenvwrapper/virtualenvwrapper.sh" >> ~/.bashrc
Korzystanie z pip
Zainstaluj i / lub zaktualizuj pip
Zainstaluj pip dla Python 2 przy pomocy
sudo apt-get install python-pip
lub dla Python 3
sudo apt-get install python3-pip
(jeśli używasz Python 3, być może będziesz musiał użyć pip3
zamiast pip
w dalszej części tego przewodnika).
Opcjonalne (ale zalecane): Włącz autouzupełnianie bash dla pip
Biegać
pip completion --bash >> ~/.bashrc
i uruchom, source ~/.bashrc
aby włączyć.
Zainstaluj virtualenvwrapper
Ponieważ chcemy uniknąćsudo pip
, instalujemy virtualenvwrapper
lokalnie (domyślnie poniżej ~/.local
) z:
pip install --user virtualenvwrapper
i
echo "export VIRTUALENVWRAPPER_PYTHON=/usr/bin/python3" >> ~/.bashrc
Źródło virtualenvwrapper w .bashrc
echo "source ~/.local/bin/virtualenvwrapper.sh" >> ~/.bashrc
Skonfiguruj virtualenv i virtualenvwrapper:
Najpierw eksportujemy WORKON_HOME
zmienną zawierającą katalog, w którym mają być przechowywane nasze środowiska wirtualne. Zróbmy to~/.virtualenvs
export WORKON_HOME=~/.virtualenvs
teraz również utwórz ten katalog
mkdir $WORKON_HOME
i umieść ten eksport w naszym ~/.bashrc
pliku, aby ta zmienna została automatycznie zdefiniowana
echo "export WORKON_HOME=$WORKON_HOME" >> ~/.bashrc
Możemy również dodać kilka dodatkowych sztuczek, takich jak poniższe, co zapewnia, że jeśli pip
stworzy dodatkowe środowisko wirtualne, zostanie ono również umieszczone w naszym WORKON_HOME
katalogu:
echo "export PIP_VIRTUALENV_BASE=$WORKON_HOME" >> ~/.bashrc
Źródło ~ / .bashrc, aby załadować zmiany
source ~/.bashrc
Sprawdź, czy to działa
Teraz tworzymy nasze pierwsze wirtualne środowisko. -p
Argument jest opcjonalny, jest on używany do ustawienia wersji Pythona w użyciu; może to być python3
na przykład.
mkvirtualenv -p python2.7 test
Zobaczysz, że środowisko zostanie skonfigurowane, a twój monit zawiera teraz nazwę twojego aktywnego środowiska w nawiasach. Również jeśli teraz biegniesz
python -c "import sys; print sys.path"
powinieneś zobaczyć dużo, /home/user/.virtualenv/...
ponieważ teraz nie używa twoich systemowych pakietów witryn.
Możesz dezaktywować swoje środowisko, uruchamiając
deactivate
a jeśli chcesz nad tym popracować, po prostu wpisz
workon test
Na koniec, jeśli chcesz usunąć swoje środowisko, wpisz
rmvirtualenv test
Cieszyć się!
Dzięki autorowi tego posta na blogu .
python-pip
ipython-virtualenv
można je zainstalować za pomocą repozytorium Ubuntu, bez potrzeby ręcznej instalacji.--no-site-packages
jest domyślny i--distribute
przestarzałymkvirtualenv test
gdy nie działa, zobacz także: stackoverflow.com/questions/15608236/…Środowiska wirtualne oferują sposób zarządzania i izolowania zależności w zależności od projektu. Co więcej, unikają też całej
sudo pip install
sytuacji, która jest zagrożeniem bezpieczeństwa, jak wyjaśniłem w https://askubuntu.com/a/802594/15003 . Oficjalna dokumentacja Pythona zachęca również do korzystania ze środowisk wirtualnych .Najłatwiejszym sposobem tworzenia i używania środowisk wirtualnych dla Python 2 i Python 3 jest instalacja
virtualenv
przy użyciuapt
lubapt-get
. Dla każdego projektu w Pythonie utwórz virtualenv, a następnie aktywuj go. Zauważ, że virtualenv jest specyficzny dla konkretnej wersji Pythona. Po aktywacji użyj,pip
aby zainstalować pakiety w języku Python, jak zwykle, niezależnie od tego, czy używasz języka Python 2, czy 3; nie ma potrzeby używaniapip3
Python 3.sudo
służy jedynie do instalacjivirtualenv
i nie jest używany zpip
tym, co pozwala uniknąć wyżej wspomnianego ryzyka bezpieczeństwa. Polecenia to:Jeśli chcesz utworzyć virtualenv dla Python 3, zamień na
virtualenv venv
:Przeczytaj więcej na temat różnych dzwonków i gwizdków
virtualenv
na https://virtualenv.pypa.io/en/stable/ .źródło
source
oszczędza mi wiele poleceńTo proste, instalujesz python-virtualenv . Następnie możesz utworzyć virtualenv za pomocą
virtualenv
polecenia. Więcej informacji znajduje się w ich dokumentacji .źródło
Z modułem venv dostępnym w Python 3.3 (i Ubuntu 15.10)
Środowiska wirtualne (venv) są tak popularne, że funkcjonalność jest teraz zawarta w samym pythonie (od wersji 3.3). Aby używać go w systemie Ubuntu, musisz zainstalować
python3-venv
(ponieważensurepip
moduł nie jest dostępny):Następnie możesz użyć
stworzyć wirtualne środowisko o nazwie
myvirtualenv
. Następnie możesz użyćaktywować środowisko wirtualne. Aby dezaktywować, po prostu wpisz
EDIT:
pyvenv
skrypt została zastąpionapython3 -m venv
. Zapobiega to nieporozumieniom co do tego, z którympyvenv
połączony jest interpreter Pythona, a tym samym z jakiego interpretera Python będzie używane środowisko wirtualne. ( źródło )źródło