Jak zainstalować plik .tar.gz (lub .tar.bz2)?

Pobrałem pliki tar.gz. Ale nie wiem jak to zainstalować. Jak zainstalować tego rodzaju plik?

Pierwszą rzeczą, którą musisz zrobić, to wyodrębnić pliki z archiwum tar do folderu. Skopiujmy pliki na pulpit. Możesz wyodrębnić archiwum, klikając prawym przyciskiem myszy ikonę pliku archiwum w przeglądarce plików i naciskając odpowiednią pozycję w menu kontekstowym. Rozpakowanie archiwum powinno utworzyć nowy folder o podobnej nazwie. np program-1.2.3. Teraz musisz otworzyć terminal i przejść do tego katalogu za pomocą następującego polecenia:

cd /home/yourusername/Desktop/program-1.2.3

Pamiętaj, aby przeczytać plik o nazwie INSTALL, INSTALL.txt, README, lub coś podobnego, jeśli jeden ekstrahowano. Możesz sprawdzić, czy taki plik istnieje z terminala za pomocą lspolecenia. Plik można otworzyć i odczytać za pomocą polecenia:

xdg-open INSTALL

Gdzie INSTALL jest nazwą twojego pliku. Ten plik będzie zawierał odpowiednie kroki, które należy wykonać, aby kontynuować proces instalacji. Zazwyczaj trzy „klasyczne” kroki to:

./configure
make
sudo make install

Konieczne może być również zainstalowanie niektórych zależności, jeśli na przykład podczas uruchamiania configurepojawi się monit o wyświetlenie listy błędów, których brakuje.

Możesz także użyć checkinstallzamiastmake install .

Pamiętaj, że twój przebieg może się różnić.

Nie można „zainstalować” .tar.gzpliku ani pliku .tar.bz2. .tar.gzpliki to skompresowane archiwum gzip, skompresowane archiwa jak .zippliki. Pliki .bz2 są kompresowane za pomocą bzip2. Możesz wyodrębnić .tar.gzpliki, używając:

tar xzf file.tar.gz

Podobnie możesz wyodrębnić pliki .tar.bz2 za pomocą

tar xjf file.tar.bz2

Jeśli chcesz, aby pliki były rozpakowywane podczas rozpakowywania, dodaj v:

tar xzvf file.tar.gz

Nawet jeśli nie masz połączenia z Internetem, możesz nadal korzystać z systemu zarządzania pakietami Ubuntu, wystarczy pobrać .debpliki ze strony http://packages.ubuntu.com/ . Nie zapomnij również pobrać zależności.

Aby uzyskać łatwiejszy sposób instalowania pakietów offline, zobacz pytanie Jak mogę zainstalować oprogramowanie offline? .

Jak kompilujesz program ze źródła

1. Otwórz konsolę
2. Użyj polecenia, cdaby przejść do odpowiedniego folderu. Jeśli istnieje plik README z instrukcjami instalacji, użyj go zamiast tego.

3. Wyodrębnij pliki za pomocą jednego z poleceń

   • Jeśli jest to tar.gz użyjtar xvzf PACKAGENAME.tar.gz
   • jeśli jest to użycie tar.bz2tar xvjf PACKAGENAME.tar.bz2

4. ./configure

5. make
6. sudo make install(lub z checkinstall)

Pobierz pakiet ze źródeł oprogramowania lub centrum oprogramowania.

Jeśli zainstalujesz pakiet za pomocą źródeł oprogramowania i nie pobierzesz go samodzielnie, otrzymasz nowe aktualizacje tego pakietu i zainstalujesz je za pomocą Menedżera aktualizacji.

Możesz po prostu zainstalować MYPACKAGE, wpisując terminal:

sudo apt-get install MYPACKAGE

lub za pomocą centrum oprogramowania i wyszukiwania MYPACKAGE. Ale jeśli nie, przejdź do źródła.

Najpierw najważniejsze

Zasadniczo nie zaleca się pobierania i instalowania aplikacji z plików internetowych. Większość aplikacji dla Ubuntu jest dostępna za pośrednictwem „Centrum oprogramowania Ubuntu” w twoim systemie (na przykład K3B ). Instalacja z Centrum oprogramowania jest znacznie bezpieczniejsza, o wiele łatwiejsza i pozwoli aplikacji na pobieranie aktualizacji z Ubuntu.

To powiedziawszy, jak zainstalować tarpakiety

Najlepszym sposobem jest pobranie najpierw pakietów tar.bz2 i tar.gz do systemu. Następnie kliknij prawym przyciskiem myszy plik i wybierz wypakuj, aby rozpakować pliki. Otwórz lokalizację wyodrębnionego folderu i poszukaj pliku Readme , a następnie kliknij dwukrotnie, aby go otworzyć i postępuj zgodnie z instrukcją instalacji konkretnego pakietu, ponieważ mogą być dostępne inne instrukcje dotyczące prawidłowej instalacji pliku, które są normalną procedurą może nie być w stanie zapobiec bez niektórych błędów.

Dotyczy to tylko .tar.*plików, które mają wstępnie skompilowany kod, ale są spakowane do pliku tar.

Ok, to jest dość trudne zadanie dla początkującego, ale postępuj zgodnie z moimi instrukcjami i powinno być dobrze.

Najpierw pobierz .tar.*plik i zapisz go. Nie otwieraj tego. (W tych przykładach będę instalował kompilację Dropbox Beta , ponieważ i tak zamierzałem ją zainstalować, więc pomyślałem, że równie dobrze mogę udokumentować instalację).

Po pobraniu pliku (zakładając, że go zapisałeś Downloads) wpisz następujące polecenie:

cd Downloads
sudo cp dropbox-lnx.x86_64-1.5.36.tar.gz /opt/

UWAGA: użyj nazwy dowolnego pobranego pliku. (np. w 64-bitowej wersji Firefoksa Nightly 19.0a1 należy wpisać sudo cp firefox-19.0a1.en-US.linux-x86_64.tar.bz2 /opt/)

Teraz przejdź do /opt/katalogu, wypakuj program i usuń stary plik:

cd /opt/
sudo tar -xvf dropbox-lnx.x86_64-1.5.36.tar.gz
sudo rm -rf dropbox-lnx.x86_64-1.5.36.tar.gz

(ponownie użyj nazwy pobranego pliku. Nie zapomnij rozszerzenia).

OK, sprawdź, jak nazywa się rozpakowany folder:

ls -a

dostaniesz coś takiego:

james@james-OptiPlex-GX620:/opt$ ls -a
.  ..  .dropbox-dist
james@james-OptiPlex-GX620:/opt$

Okej, w naszym przykładzie zainstalowaliśmy Dropbox i nazywany jest jedynym folderem .dropbox-dist. Prawdopodobnie jest to folder, który chcemy, więc podłącz go do następnego kroku (dodaj /na końcu, ponieważ jest to folder.):

sudo chmod 777 .dropbox-dist/

Okej, teraz jest oznaczony jako wykonywalny, więc nadszedł czas, aby utworzyć dowiązanie symboliczne (to pozwala na uruchomienie go z terminala):

sudo ln -s /opt/.dropbox-dist/ /usr/bin/dropbox

UWAGA: to jest sudo ln -s /opt/{FOLDER_NAME}/ /usr/bin/{PROGRAM_NAME}!!! Upewnij się, że {PROGRAM_NAME}została zastąpiona uproszczoną, małą wersją nazwy programu (np. Dla Firefox Nightly, wpisz firefox-nightly; dla serwera uTorrent, wpisz utserver. Cokolwiek tu wpiszesz, będzie to polecenie, którego używasz przy każdym uruchomieniu programu z Terminal. Pomyśl o /usr/bin/zmiennej zmiennej PATH w systemach Windows.)

OK, gotowe. Program jest teraz zainstalowany i uruchamiany z terminala.
Co to jest? Mówisz, że chcesz uruchomić go z programu uruchamiającego, i chcesz, aby miał ikonę? Nie ma problemu!

Ta część jest dość prosta:

gksu gedit /usr/share/applications/dropbox.desktop

UWAGA: Jeśli instalujesz PONAD poprzednią instalację, użyj ls -a /usr/share/applicationsi wyszukaj wcześniej istniejący plik .desktop. Zamiast tego podłącz nazwę tego pliku.

Teraz tutaj tworzysz ikonę. Oto dobry szablon; odpowiednio go edytuj.

[Desktop Entry]
Version=1.0
Name=Firefox Nightly
Comment=Browse the World Wide Web
GenericName=Web Browser
Keywords=Internet;WWW;Browser;Web;Explorer
Exec=firefox-nightly
Terminal=false
X-MultipleArgs=false
Type=Application
Icon=/opt/firefox/icons/mozicon128.png
Categories=GNOME;GTK;Network;WebBrowser;
MimeType=text/html;text/xml;application/xhtml+xml;application/xml;application/rss+xml;application/rdf+xml;image/gif;image/jpeg;image/png;x-scheme-handler/http;x-scheme-handler/https;x-scheme-handler/ftp;x-scheme-handler/chrome;video/webm;application/x-xpinstall;
StartupNotify=true
Actions=NewWindow;

[Desktop Action NewWindow]
Name=Open a New Window
Exec=firefox-nightly -new-window
OnlyShowIn=Unity;

Możesz całkowicie zrezygnować z opcji MimeType. To mogłoby być bardzo złe, gdybyś tego nie zrobił.

Teraz kliknij „Zapisz”, zamknij i jesteś w biznesie!

Przede wszystkim ważne jest, aby zainstalować pakiet build-essential , zawiera wszystkie programy potrzebne do kompilacji na własną rękę.

Po przeczytaniu pliku INSTALL, jak podano powyżej i spełnieniu wymagań wstępnych, możesz wykonać magię.

./configure && make && sudo make install

Trudno jest odpowiedzieć konkretnie, ponieważ każde oprogramowanie może mieć inny proces kompilacji, nawet jeśli są one archiwizowane jako TAR / GZ

W przypadku większości kodów źródłowych, które znam, mogę powiedzieć, że najpierw musisz rozpakować archiwum tarball do wybranego folderu. Wówczas większość kodów źródłowych opiera się na programach AUTOCONF i MAKE, więc będziesz musiał użyć następujących poleceń:

./configure
make

Aby zbudować pliki binarne, a następnie:

make install

Aby zainstalować go w systemie.

„./configure” używa mechanizmu autoconf do pobierania informacji o systemie i przygotowywania skryptów kompilacji w pliku źródłowym w celu zbudowania odpowiednich plików binarnych zgodnych z instalacją. „make” wywoła samą kompilację, która utworzy pliki binarne z kodu źródłowego. „make install” skopiuje następnie pliki binarne, dokumentację, plik konfiguracyjny itp. do odpowiednich folderów twojego systemu, aby oprogramowanie było dostępne dla użytkowników.

Jest to bardzo podstawowe wyjaśnienie, prawdziwa odpowiedź brzmi: przeczytaj dokumentację dostarczoną z kodem źródłowym ... Tylko tam będziesz dokładnie wiedział, jak go zbudować.

Zawsze powinieneś próbować instalować oprogramowanie z repozytoriów, niezależnie od tego, czy jest to oficjalne, PPA / inne nieoficjalne repozytorium. W ten sposób otrzymasz wszystkie stabilne wydania, aktualizacje bezpieczeństwa i nowe funkcje podczas instalowania innych aktualizacji systemu. Kolejną zaletą jest to, że nie musisz się martwić budowaniem, zależnościami i trudniejszym odinstalowaniem (ponieważ aplikacja nie pojawi się w synaptic) z plikami tar.

Na przykład możesz zainstalować mysql, instalując pakiet mysql-server.

Jeśli naprawdę chcesz używać plików tar, typowym procesem jest uruchomienie (instalacja może wymagać sudo):

./configure
make
make install

Pamiętaj, że niektóre z powyższych poleceń mogą nie być konieczne, zapoznaj się z plikami readme w pliku tar lub spróbuj uruchomić ./configure --help

Pliki z rozszerzeniem tar.bz2są powszechnie znane jako compressed tarball. Inne przykłady to .tar.gz(częściej) i .tgz.

Możesz wyodrębnić ten plik za pomocą ...

tar -xvjf file.tar.bz2

Spowoduje to wyodrębnienie plików z tarballa do katalogu, w którym aktualnie się znajdujesz i powinien utworzyć tam nowy katalog, w którym pliki z tarballa.

Krótkie wyjaśnienie opcji:

• -x: ekstrakt
• -v: verbose: pokazuje, co jest wyodrębniane
• -j: w tym przypadku typ kompresji bzip2
• -f: „dalej jest nazwa pliku”

To chyba jednak nie wystarczy. W zależności od tego, co to może być, może mieć kompletną skompilowaną konfigurację i musisz cd do nowego katalogu i uruchomić plik wykonywalny. Może także zawierać źródło programu, który musisz sprowadzić, wykonać, zainstalować. Ogólnie (tj. Zakładam, że powinien) powinien zawierać readme, który wyjaśnia, co dalej.

Ostrzeżenie:

Zainstalowanie takiego oprogramowania NIE spowoduje zainstalowania żadnych zależności i będzie narzekać, jeśli spróbujesz zainstalować pakiet archiwalny przed zainstalowaniem tych zależności. Skorzystaj ze strony internetowej lub samego pliku, aby dowiedzieć się, czy istnieją zależności i zainstaluj je najpierw. Ale zawsze zawsze zawsze najpierw spróbuj znaleźć .DEBplik instalacyjny ian lub link do niego ppa, abyś mógł korzystać z centrum oprogramowania ubuntu.

Jeśli próbujesz zainstalować wtyczki gimp, pomijasz części procesu instalacji wymienione w tym linku .

wget ftp://ftp.gtk.org/pub/babl/0.1/babl-0.1.10.tar.bz2
tar -xvf babl-0.1.10.tar.bz2
cd babl-0.1.10/
./configure
make
sudo make install

i będziesz również potrzebować gegl:

wget ftp://ftp.gimp.org/pub/gegl/0.2/gegl-0.2.0.tar.bz2
tar -xvf gegl-0.2.0.tar.bz2
cd gegl-0.2.0/
./configure
make
sudo make install

Przed pobraniem plików za pomocą wget odwiedź stronę internetową i sprawdź, czy ma nowsze wersje. Te instrukcje pochodzą z 3 maja 2012 roku, więc mogą być stare;)

Z oficjalnej strony Linux Mint

Instalowanie z archiwów (.zip tar.gz itp.):

Archiwa te zazwyczaj zawierają źródło pakietu. Każdy z nich ogólnie ma inne podejście do instalacji. Omówię wspólną metodę, która podobno zadziała dla nich wszystkich.

Ogólne wymagania:

1. zgiąć

2. bison lub bison ++

3. pyton

Ponieważ archiwa te zawierają źródło, system potrzebuje wymaganych języków programowania do skompilowania i zbudowania źródła. Pakiety wymagań ogólnych określone powyżej mogą być dla Ciebie niewystarczające. W takim przypadku musisz zainstalować wymagane pakiety za pomocą jednego z procesów # 1, # 2, # 3 (wymaga połączenia z Internetem). O zależnościach dotyczących oprogramowania można dowiedzieć się z pliku readme zawartego w archiwach.

Kroki:

1. otwórz archiwa za pomocą menedżera archiwów, klikając go dwukrotnie, a następnie rozpakuj.

2. kod:

cd ścieżka do wyodrębnionego folderu

3. w wyodrębnionym folderze spójrz uważnie ....

za. Jeśli znajdziesz plik o nazwie configure, to

./configure    
make
sudo make install

Jeśli pierwszy kod nie zostanie wykonany, uruchom ten kod przed powyższymi kodami:

chmod +x configure

b. Jeśli znajdziesz plik o nazwie install.sh, to

Kod:

chmod +x install.sh

./install.shlub sudo ./install.sh(jeśli wymaga uprawnień roota)

lub możesz kliknąć dwukrotnie i wybrać uruchomić w terminalu lub po prostu uruchomić.

Uwaga: czasami istnieje plik, your_software_name.shzamiast niego można znaleźć coś podobnego install.sh. W takim przypadku musisz zastąpić install.shpoprawną nazwą w poprzednich kodach.

do. Jeśli znajdziesz plik o nazwie install, to

kod:

chmod +x install

./installlub sudo ./install(jeśli wymaga uprawnień roota)

lub możesz kliknąć dwukrotnie i wybrać uruchomić w terminalu lub po prostu uruchomić.

re. Jeśli znajdziesz plik o nazwie make (jeśli nie ma pliku konfiguracyjnego), to

kod:

make
sudo make install

mi. Jeśli nadal nie możesz znaleźć wymaganych plików

wtedy może znajdować się w specjalnym folderze (zazwyczaj w folderze o nazwie bin). Przejdź do tego folderu za pomocą cdpolecenia z odpowiednią ścieżką, a następnie spójrz ponownie i wykonaj ten sam proces.

Przed kompilacją wyodrębnionych archiwów tar.gz-, tar.bz2-, tar.xz powinieneś wykonać następujące czynności:

1. Najpierw powinieneś sprawdzić istnienie pakietu Ubuntu dla aplikacji, którą próbujesz skompilować.
   Na przykład, jeśli próbujesz skompilować Empathy , powinieneś przeszukać archiwum pakietów w poszukiwaniu pakietów na paczkach.ubuntu.com (lub we wszystkich wydaniach ).
   Wyniki dla Empathy :

   Pakiet empatii

   • zaufany (14.04LTS) (gnome): wieloprotokołowy klient czatu i połączeń GNOME 3.8.6-0ubuntu9: amd64 arm64 armhf i386 powerpc ppc64el
   • zaufane aktualizacje (gnome): wieloprotokołowy klient czatu i połączeń GNOME 3.8.6-0ubuntu9.2: amd64 arm64 armhf i386 powerpc ppc64el
   • xenial (16.04LTS) (gnome): wieloprotokołowy klient czatu i połączeń GNOME [ wszechświat ]
     3.12.11-0ubuntu3: amd64 arm64 armhf i386 powerpc ppc64el s390x
   • pomysłowy (gnome): wieloprotokołowy klient czatu i połączeń GNOME [ wszechświat ]
     3.25.90 + naprawdę3.12.14-0ubuntu1: amd64 arm64 armhf i386 ppc64el s390x
   • bionic (gnome): wieloprotokołowy klient czatu i wywołań GNOME [ wszechświat ]
     3.25.90 + naprawdę3.12.14-0ubuntu1: amd64 arm64 armhf i386 ppc64el s390x

2. Następnie zainstaluj pakiet niezbędny do kompilacji

   sudo apt-get install build-essential
   

3. Ponieważ wiemy, że pakiety mają zależności (zarówno w zakresie wykonania, jak i kompilacji), dlatego musimy zainstalować zależności czasowe kompilacji (znane również jako zależności kompilacji). Powinieneś włączyć repozytoria kodu źródłowego ( deb-src ) w Software & Updates ( software-properties-gtk), a następnie uruchomić

   sudo apt-get build-dep empathy
   

4. Następnie możesz wyodrębnić pobrane archiwum źródłowe i spróbować go skompilować w zwykły sposób

   wget http://ftp.gnome.org/mirror/gnome.org/sources/empathy/3.25/empathy-3.25.90.tar.xz
   tar -xf empathy-3.25.90.tar.xz
   ./configure
   make
   sudo make install # or better - checkinstall
   

   Uwaga: w tym przykładzie./configureetap nie powiedzie się na Ubuntu Xenial (16.04 LTS) z powodu faktu, że zależności wersji bibliotek nie są spełnione.
   W takim przypadku masz dwie opcje - użyj starszej, wstępnie skompilowanej wersji pakietu z repozytorium, spróbuj znaleźć nowszą wersję w plikach PPA lub zaktualizuj całe Ubuntu do następnej wersji (najlepiej LTS).

Często programy oferowane jako pliki tar.gz nie muszą być kompilowane ze źródła; po prostu trzeba je rozpakować, utknąć w odpowiednim katalogu i połączyć ze ścieżką wykonywalną. Oto kilka przykładowych poleceń, których użyłem dzisiaj.

tar -xzf ~/Downloads/Newprogram.tar.gz
sudo mv Newprogram/ /usr/local/lib/
sudo ln -s /usr/local/lib/Newprogram/run.sh /usr/local/bin/newprogram.sh

Katalogi, z których korzystałem zostały poinformowane przez ten post: Gdzie zainstalować programy?

Czasami pakiet zawiera uruchamialny plik o tej samej nazwie oprogramowania. Możesz po prostu uruchomić to na terminalu.

$ ./Software-Name