Nie, to nie jest duplikat /ubuntu/151283/why-dont-the-ubuntu-repositories-have-the-latest-versions-of-software.
Moje pytanie dotyczy wyłącznie oprogramowania użytkownika końcowego. Całkowicie rozumiem argument stabilności dotyczący pakietów z niższej półki i rzeczy, ale dlaczego co kilka dni jest wiele pakietów do aktualizacji, ale żaden z nich nie dotyczy moich popularnych aplikacji?
To prowadzi nas do absurdu, gdy wielu programistów sugeruje, abyśmy po prostu nie korzystali z oficjalnych repozytoriów, ponieważ są one przestarzałe. Wyobraź sobie ze swoich kanap świat mobilny, w którym będziesz musiał pobierać swoje APK / IPA z dowolnego miejsca w sieci, ponieważ Google Play / App Store zawiera tylko wersję roczną.
Tak dzieje się na Ubuntu. Magia posiadania łatwego w użyciu sposobu instalowania oprogramowania jest całkowicie zepsuta, ponieważ rzeczy są za stare.
Przykład: Właśnie dostałem Ubuntu 16.04 na mój komputer, a wersja Calibre ma prawie 5 miesięcy - 2.55 jest w repozytorium, a 2.66 już nie ma.
Jeśli pierwotni programiści nie dbają o utrzymanie PPA, pozostały nam stare szkolne dni dostępu do stron pobierania, pobierania plików tar lub debów i ręcznego instalowania rzeczy. Ubuntu było fajne, ale pod tym względem jest starsze niż Windows.
Czy czynnik ludzki jest tutaj jedyną odpowiedzią? Opiekunowie Ubuntu mają więcej do zrobienia niż nadążanie za wszystkimi wydaniami oprogramowania pomiędzy wersjami Ubuntu ? Dlaczego twórcy oprogramowania nie mogą łatwiej / zaktualizować własnego oprogramowania w repozytoriach Ubuntu?
źródło
Odpowiedzi:
Twórcy oprogramowania regularnie aktualizują swoje oprogramowanie. Właśnie dlatego znalazłeś nową wersję Calibre. Nie wysyłają jednak bezpośrednio swoich aktualizacji do repozytorium Ubuntu. Powody są już podane w odpowiedziach powiązanych z pytaniem.
Nie zawsze mogą również zapewniać umowy PPA, ponieważ stanowiłoby to dla nich dodatkowe obciążenie. Musieliby wtedy dostarczyć pakiety dla kilku dystrybucji. I nie zapominaj, że jest kilka wydań Non-EOL każdej dystrybucji! Jeśli chcą dostarczyć pakiet dla Ubuntu, będą musieli utworzyć go dla 16.04, 14.04 i prawdopodobnie 12.04. Następnie Fedora, Debian, Arch Użytkownicy zaczynają narzekać! To nie jest łatwe! Właśnie dlatego umowy PPA są zazwyczaj dostarczane przez zewnętrznych opiekunów.
Istnieje jednak inne alternatywne podejście do zapewnienia najnowszego oprogramowania użytkownikom końcowym rozwijającym się w tych dniach. Pakuje każdy komponent aplikacji w jednym pliku. Działają głównie w izolowanym środowisku, takim jak kontener, i nie muszą być zgodne z bieżącymi bibliotekami zainstalowanymi w systemie. Na przykład możesz uruchomić aplikację gtk-3.20 w Xenial, która zawiera głównie komponenty 3.18.
Ale mają też swoje problemy! (Patrz przypisy)
Niektóre z podejść to:
Opiekunowie Ubuntu starają się osiągnąć kamienie milowe dla każdej wersji. Aby utrzymać stabilność Ubuntu, muszą upewnić się, że każdy pakiet działa zgodnie z oczekiwaniami. Na przykład niedawno zadano pytanie o pobranie najnowszej wersji KDEConnect 1.0 w systemie Ubuntu 16.04. Ale okazało się, że
kdeconnect1.0 wymaga Qt 5.6. Aby dać im Qt 5.6, muszą upewnić się, że inne pakiety w oficjalnym repozytorium działają z nim dobrze. Oznacza to przebudowanie, ponowne przetestowanie wszystkich pakietów KDE, co jest naprawdę ogromnym zadaniem.Jeśli potrzebujesz najnowszego, najnowocześniejszego oprogramowania, możesz wypróbować dystrybucję typu roll-release lub inne podejście pojedynczego pakietu wspomniane wcześniej w pytaniu.
Niektóre problemy z pakowaniem pojedynczego pliku:
Zazwyczaj są większe (ponieważ pakują wszystko, co potrzebne)
Zainstalowanie ich powiększy system, ponieważ w systemie będzie kilka kopii tych samych bibliotek używanych przez każdy pakiet.
Ten format opakowania wymaga od opiekunów pakietów przetestowania integracji z bibliotekami. Jest to dla nich dodatkowe obciążenie. Dzięki
apt,yumpodejścia, są one jedynie przeszkadzać podstawowej aplikacji. Mogliby po prostu założyć, że lib-gtk-xy-1.5 jest dostępny w dystrybucji.Ponownie, z tego samego powodu, opiekunom pakietów będą teraz niepokoić raporty błędów związane z bibliotekami zawartymi w ich pakiecie. Tradycyjne podejście polegało na utrzymywaniu tego konkretnego pakietu lib.
źródło