Różnica między „xargs” a zastępowaniem poleceń?

W wielu przypadkach używam podstawiania poleceń zamiast xargs. Na przykład rm $(ls)jest taki sam jakls | xargs rm

Jakie naprawdę są między nimi różnice?

Myślę, że jedną z różnic jest to, że podstawianie poleceń działa w podpowłoce, podczas gdy xargsdziała w bieżącej powłoce, ale nie jestem pewien.

Proszę wymienić różnice.

Jedną różnicą jest to, że w przypadku zastąpienia komendy zamiast potoku rozmiar przekazywanych danych jest ograniczony przez rozmiar bufora komend, dlatego w niektórych przypadkach jest on obcinany bez ostrzeżenia. Oznacza to również, że całe wyjście polecenia musi zostać wygenerowane i zapisane w pamięci, zanim zostanie przekazane do następnego polecenia, więc w przypadku dużych wyjść można użyć znacznie więcej pamięci, niż to konieczne.

Innym problemem związanym z pierwszą metodą jest to, że dane wyjściowe są dzielone na białe znaki, więc nie można obsługiwać nazw plików ze spacjami. xargsma również wpływ problem z białymi znakami, ale można to naprawić, zmieniając używany separator. Nawiasem mówiąc, aby poprawnie obsługiwać nazwy plików, w drugim przykładzie należy użyć bajtu zerowego jako separatora.

Trzeci problem polega na tym, że globusy są rozwinięte, więc jeśli plik ma gwiazdki lub znaki zapytania w swojej nazwie, nieoczekiwane wyniki.

Miłą dyskusję na ten temat można znaleźć tutaj: http://mywiki.wooledge.org/ParsingLs

Prawidłowa składnia to

echo rm *

lub jeśli musisz użyć xargs,

find . -maxdepth 1 -print0 | xargs -0 echo rm

Usuń, echogdy wynik wygląda poprawnie.