Rozumiem, że najpierw można zainstalować system Ubuntu, a później system Windows lub najpierw system Windows, a następnie system Ubuntu , ale przy założeniu, że mam swobodę wyboru, co jest lepsze, łatwiejsze i bardziej niezawodne?
21
Odpowiedzi:
Ubuntu po instalacji systemu Windows jest znacznie łatwiejsze . Proces instalacji systemu Windows nie ma opcji instalacji równoległej z innym systemem operacyjnym, więc wymaga to ręcznej zmiany rozmiaru partycji i majstrowania przy głównym rekordzie rozruchowym . Chociaż jest to z pewnością wykonalne, proces jest mniej „na szynach” i pozostawia więcej miejsca na błędy użytkownika.
Instalacja drugiego Ubuntu jest tak prosta jak następujący ekran:
źródło
Powiedziałbym, że najpierw należy zainstalować system Windows. W ten sposób Ubiquity poradzi sobie ze zmianą rozmiaru partycji i nie ma potrzeby uciekania się do jakiegoś hacka, aby odzyskać menu GRUB.
źródło
Czy rozważałeś wirtualizację?
Nie będziesz już ryzykować zrujnowania instalacji systemu Windows. Możesz jednocześnie uruchomić oba systemy operacyjne.
Jeśli potrzebujesz tylko środowiska wykonawczego dla narzędzi uniksowych wiersza poleceń (programowanie), wirtualizacja jest świetna. Kompatybilność jest absolutna.
Możesz użyć Virtualbox, który jest bezpłatny, lub serwera vmware, który jest również bezpłatny.
Jeśli chodzi o mnie, zajmuję się tworzeniem stron internetowych na serwerze Ubuntu 10.4 LTS zwirtualizowanym za pomocą vmware / Win7. Jestem wielkim fanem tego rozwiązania.
źródło
Zgadzam się z powyższym, jeśli absolutnie musisz uruchomić podwójnie, najpierw zainstaluj Windows z podanych powodów, ale jest też inny sposób, zainstaluj Ubuntu, a następnie utwórz maszynę wirtualną do instalacji Windows w Virtualbox.
Gdy zorientujesz się, że nie korzystałeś z systemu Windows od ponad roku, po prostu usuń maszynę wirtualną i zwolnij miejsce.
źródło
Muszę tu dzwonić. Od wielu lat zarządzam systemami rozruchowymi dual / triple / quad. W końcu przekonałem się, że jeśli możesz sobie pozwolić na techniczny proces instalacji dwóch dysków w komputerze i zarządzać nimi, będzie to najlepszy sposób na podwójne uruchomienie. Myślenie o tym jest dość proste.
Zainstaluj dwa dyski twarde, bez względu na szybkość i rozmiar. Mogą się różnić. Jednak nadal muszą spełniać minimalne wymagania każdego systemu operacyjnego (większe niż 4 GB, co jest obecnie bardzo powszechne).
Nie ma znaczenia, który system operacyjny instalujesz jako pierwszy, ale kluczem jest zasilenie tylko jednego napędu podczas instalacji systemu operacyjnego. Powiedzmy, że najpierw wybierasz system Windows. Odłączysz drugi dysk, który będzie używany w systemie Linux. W ten sposób podczas rozruchu system Windows nie może wykryć, że istnieje inny dysk. Po zainstalowaniu systemu Windows na tym dysku wykonaj dokładnie odwrotnie. Odłącz dysk Windows (oczywiście wyłącz komputer między konfiguracją dysku twardego) i podłącz dysk Linux. Rozpocznij instalację Linuksa, a Linux nie będzie mógł wiedzieć o twoim dysku Windows i altówce. Dwa niezależne rekordy rozruchowe i dwie niezależne instalacje. Brak niechlujnych programów ładujących, które mogą Cię zawieść. Żadnych nieporządnych partycji, które mogłyby się rozpaść. Bez próby zarządzania dwoma różnymi systemami plików na tym samym dysku fizycznym.
Teraz dodatkowa część techniczna. Kiedy podłączysz oba dyski z powrotem do płyty głównej, będziesz mieć ustawienie, z którego dysku powinien spróbować się uruchomić (przejdź do Biosa, aby to zmienić). Który system operacyjny, którego zamierzasz używać częściej, to dysk, który chcesz ustawić jako domyślny (moim jest obecnie Windows Xp, ale mam tam również Win7 i Ubuntu 10.04). Kiedy chcę uruchomić się w innym systemie operacyjnym, po prostu nacisnę F11 (będzie się to różnić od płyty głównej do płyty głównej, ale zwykle każda płyta główna ma sposób uruchamiania z innego urządzenia w czasie uruchamiania, nie powinieneś wchodzić do Biosa za każdym razem aby to zmienić) i pojawia się menu startowe. Po prostu wybieram dysk, który chcę uruchomić i altówkę! Maszyna z wieloma systemami operacyjnymi bez modułów ładujących i partycji.
Z Linuksem możesz nawet po prostu wyciągnąć dysk twardy i wrzucić go na inną maszynę z innym sprzętem, a jest duża szansa, że Linux będzie wystarczająco inteligentny, aby dostosować ustawienia sprzętowe do nowej maszyny.
Powodzenia!
źródło
Korzystając z systemu Windows nagware „OSL200” (24,90 USD w celu obejścia problemu), możesz zainstalować system Windows 7 w dowolnym momencie. Zawsze udostępniam pierwszą partycję (<20 GB) dysku twardego dla systemu Windows. Wiele „buntus” (gparted lub innych menedżerów partycji) pozwala „przenosić” inne partycje w dowolnym miejscu i czasie, pod warunkiem, że nie wykonasz zbyt wielu zadań na systemie operacyjnym Linux.
Windows ma także innych asystentów rozruchu (Boot-us 3.0.2, Gag4.10, Plop Boot Manager 5.0, Smart Boot Manager i wiele innych), ale nie mam z nimi spójnego sukcesu.
Na moim komputerze stacjonarnym (HP Pavilion DV7) każdy z moich dwóch dysków twardych ma partycję podstawową Win 20 GB. Na każdej z nich mam jedną partycję podstawową (10 GB) na końcu dwóch dysków twardych dla soft-RAID0, na co pozwala tylko Linux.
Wszystkie pozostałe partycje: DANE, ARCHIWUM, wiele systemów operacyjnych Linux, ... znajdują się na partycji rozszerzonej na każdym dysku. Wszystkie dane, archiwa są skompresowanymi partycjami Win7-NTFS. Wszystkie pozostałe są EXT4.
Po nagware Windows mam około 10 do 16 systemów operacyjnych, z których można się uruchomić. Dotyczy to wszystkich „backportów” najnowszych zainstalowanych systemów operacyjnych. „Buntu op sys's zaktualizuje jądro (jeśli na to zezwolisz), ale pozwoli również na dostęp do poprzednich jąder.
Czasami jeden z moich buntusów pozwala na instalację Grub2, co następnie pozwala mi ominąć Windows OSL2000. Ale potem „w czasie rzeczywistym” instaluję inny wariant Linuksa, który następnie usuwa instalację Grub2.
źródło